KPMG: Οι προκλήσεις στη Ντόχα για την κλιματική αλλαγή

Τη σημασία της επίτευξης προόδου στη διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, στη Ντόχα του Κατάρ, (από τις 27 Νοεμβρίου μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου) επισημαίνει σε μελέτη της η KPMG. Το γεμάτο ασάφειες και γενικόλογους όρους κείμενο με το οποίο έκλεισε τις εργασίες της η προηγούμενη διάσκεψη για το περιβάλλον, που έγινε στα τέλη του 2011 στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής, δημιούργησε ουσιαστικά μία ωρολογιακή βόμβα, προκαλώντας τεράστια αβεβαιότητα στις επιχειρήσεις ως προς τα μέτρα που θα κληθούν να υιοθετήσουν στα επόμενα χρόνια.
Εστιάζοντας στο πρωτεύοντα ρόλο που θα πρέπει να αναλάβουν οι επιχειρήσεις για την επαρκή αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής πρόκλησης ο Yvo de Boer, ειδικός σύμβουλος της KPMG για την κλιματική αλλαγή και τη βιωσιμότητα, επισημαίνει ότι με το τέλος της διάσκεψης της Ντόχα, θα πρέπει να προκύψουν απαντήσεις σε βασικά ζητήματα που προβληματίζουν σοβαρά την επιχειρηματική κοινότητα. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση, η παρούσα διάσκεψη στη Ντόχα θα πρέπει να δώσει πειστικές απαντήσεις σε τρία βασικά ζητήματα τα οποία προηγούμενοι κύκλοι επαφών για την κλιματική αλλαγή δεν μπόρεσαν να προωθήσουν.
Χάσμα Κιότο

Πρώτα από όλα υπάρχει το «Χάσμα του Κιότο». Πρόκειται για την τύχη του Πρωτοκόλλου του Κιότο, η οποία σήμερα διαγράφεται ιδιαίτερα ασαφής, αφού πέραν του γεγονότος ότι μέχρι τώρα οι ΗΠΑ αρνούνται να το επικυρώσουν, μία σειρά χωρών που είχαν προσχωρήσει στη σύμβαση τον τελευταίο χρόνο έχουν αναθεωρήσει στάση. Τέσσερις χώρες, συγκεκριμένα,  η Ιαπωνία, η Ρωσία, ο Καναδάς και η Νέα Ζηλανδία δήλωσαν την πρόθεσή τους να μη συνεχίσουν να συμμετέχουν στους διάφορους κύκλους συνομιλιών που λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια του Πρωτοκόλλου, και ουσιαστικά  διαχωρίζουν πλέον τη θέση τους από τις δεσμεύσεις που θα ληφθούν για τυχόν περαιτέρω μέτρα καταπολέμησης των αιτίων της κλιματικής αλλαγής.
Όπως σημειώνει ο κ. de Boer, η επίτευξη συμφωνίας για μία νέα δεσμευτική περίοδο μέτρων περιστολής των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είναι σημαντική επειδή η εξέλιξη αυτή «θα παρείχε στις επιχειρήσεις τη βεβαιότητα για τις κυβερνητικές πολιτικές σε μακροπρόθεσμη βάση». Από τη στιγμή που οι επιχειρήσεις αντιλαμβάνονται ότι οι κυβερνήσεις δεσμεύονται για την προσπάθεια επίτευξης συγκεκριμένων στόχων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, είναι φυσιολογικό να νοιώθουν και οι ίδιες υποχρεωμένες να κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση, επισημαίνει ο ειδικός σύμβουλος της KPMG.

Χάσμα Φιλοδοξιών

Το Χάσμα Φιλοδοξιών, όπως κατονομάζεται στην έκθεση, αποτελεί τη δεύτερη εστία δημιουργίας επιφυλάξεων και προβληματισμού για τις επιχειρήσεις. Από τη στιγμή που οι υφιστάμενες κυβερνητικές δεσμεύσεις παγκοσμίως για περιστολή των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κρίνονται ανεπαρκείς, για να περιορίσουν την αύξηση στη μέση θερμοκρασία του πλανήτη, κάτω από τους δύο βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα δεδομένα της εποχής, πριν από την εκβιομηχανοποίηση των περισσοτέρων χωρών του πλανήτη, το όλο εγχείρημα της διεθνούς κοινότητας δεν πείθει τις επιχειρήσεις. Σημειώνεται ότι η αύξηση στη θερμοκρασία μέχρι και κατά 1,9 βαθμούς θεωρείται από τους περισσότερους επιστήμονες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή ως η μέγιστη «ασφαλής» μεταβολή που είναι συμβατή με τους στόχους του Κιότο. Συνεπώς, οι επιχειρήσεις θα παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις των συνομιλιών στη Ντόχα αναμένοντας να διαφανεί ποιες νέες δεσμεύσεις θα αναληφθούν, κατά πόσον αυτές θα εξυπακούουν πρόσθετους, αυστηρότερους ποσοτικούς στόχους για τις ίδιες αλλά, επίσης, εάν θα δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες για αξιοποίηση των τομέων χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

Χρηματοδότηση

Το Χρηματοδοτικό Χάσμα: Πρόκειται για το τρίτο ζήτημα που εγείρει ερωτήματα για το μέλλον της διεθνούς προσπάθειας κατά της κλιματικής αλλαγής. Η περσινή συμφωνία στο Ντέρμπαν προνοούσε τη δημιουργία του Πράσινου Ταμείου για το Περιβάλλον (ΠΤΠ), για να συνδράμει την προσπάθεια των αναπτυσσόμενων χωρών για περιστολή των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Έκτοτε, η μόνη πρόοδος που σημειώθηκε ήταν η συμφωνία για την επιλογή της Νότιας Κορέας ως βάση για την εγκατάσταση του ταμείου αυτού. Άγνωστο, και αβέβαιο, όμως παραμένει από πού θα προέλθουν τα $100 δις. ετησίως τα οποία θα πρέπει να καταλήγουν στο ΠΤΠ μέχρι το 2020.