Να φύγεις γιε μου, να πας μακριά
10:12 - 15 Απριλίου 2015
Η συχνότητα και το μέγεθος της διαπλοκής και των σκανδάλων στην κυπριακή κοινωνία με έχει ρίξει από το σύννεφο στο οποίο βρισκόμουν για χρόνια. Ναι, ήξερα λίγα και άκουγα πολλά για κατεστημένα, κυκλώματα, τζάκια, διεφθαρμένους θεσμούς και πρόσωπα.
Η κατάσταση όμως ήταν για χρόνια εκτός ελέγχου ή καλύτερα υπό τον έλεγχο κάποιων σε τέτοιο βαθμό που δυσκολεύομαι πραγματικά να αντιληφθώ πως θεωρούσαμε ότι ζούμε σε μία δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα. Βλέπεται μερικές φορές η πλασματική ευμάρεια δεν μας αφήνει να δούμε πέρα από το φούσκωμα της τσέπης στο παντελόνι μας. Δεν ζούμε σε ένα μικρό νησί αλλά στο μεγαλύτερο απόστημα της ευρύτερης περιοχής.
Μέχρι πρόσφατα ένιωθα ως ένα βαθμό περήφανος για τα όσα έχει πετύχει η Κύπρος σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πλέον όμως, οι εξελίξεις αποκαλύπτουν μία νέα Ελλάδα. Πολύ όμορφη χώρα με ωραίους ανθρώπους που αξίζει κάθε χρόνο να πηγαίνεις διακοπές. Ως εκεί. Τίποτα περισσότερο. Κανένας σεβασμός στους πολίτες, στα δικαιώματα τους και ως αποτέλεσμα καμία συναίσθηση των υποχρεώσεών που έχουν και οι ίδιοι προς τη χώρα τους. Μέχρι πρόσφατα ήμουν σφόδρα εναντίον όσων εγκατέλειπαν τη χώρα τους απογοητευμένοι από τις εξελίξεις. Πίστευα ότι είχαν καθήκον να παραμείνουν και να την στηρίξουν στις δύσκολες ώρες που περνά όπως και η ίδια τους στήριξε στα πρώτα τους βήματα.
Πλέον όμως τους καταλαβαίνω. Και θα συμβουλεύσω κι εγώ το γιο μου, όταν έρθει η ώρα να φύγει όσο μακριά γίνεται από αυτόν τον τόπο γιατί δεν τον αξιζει. Περήφανος μεν που είναι Κύπριος, ντροπιασμένος για την κατάντια της πατρίδας του. Ας έρχεται που και που για διακοπές και για να ενημερώνεται για το που έφτασε το ρεκόρ με τα μαχαίρια που άγγιξαν το κόκκαλο.
Δεν υπάρχει φως στο τούνελ αυτής της χώρας. Μόνο μαύρο σκοτάδι. Φοβάμαι προς ποια κατεύθυνση θα στραφούν οι πολίτες για να βρουν λίγο φως. Όταν μείνεις πολύ καιρό στο σκοτάδι η λάμψη τυφλώνει.