Οι αγορές φοβούνται ότι η Fed κάνει ένα μεγάλο λάθος

Αυτό που κάποτε έμοιαζε αδιανόητο γίνεται πλέον πιθανό: η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ίσως αρχίσει να συζητάει για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής πριν από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.

To ακόμα πιο περίεργο, όμως, είναι πως μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι αποτέλεσμα των συνηθισμένων κινητήριων δυνάμεων που συνδέονται με τον πληθωρισμό, την ανάπτυξη, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και τη δημοσιονομική πολιτική. Αντιθέτως, θα αντικατόπτριζε ένα διττό φαινόμενο που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Fed: η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ φαίνεται όχι μόνο να υστερεί σε επίπεδο συναίνεσης όσον αφορά υπαρκτά ζητήματα, αλλά και διαφαινόμενα που θα προκύψουν, σε σχέση με άλλες κεντρικές τράπεζες, αλλά να είναι "όμηρος" ενός νομισματικού πλαισίου το οποίο, παρόλο που έχει σχεδιαστεί για να καταγράφει τις διαρθρωτικές αλλαγές, κινδυνεύει να αποδειχθεί ακατάλληλο για τον κόσμο που υφίσταται τις δυσμενείς συνέπειες από την κρίση που προκάλεσε η πανδημία. 

Η επόμενη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ είναι προγραμματισμένη για τις 10 Ιουνίου - μια εβδομάδα νωρίτερα από την επερχόμενη συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς της Fed. Κατά την προετοιμασία αυτής της συνεδρίασης, αξιωματούχοι της ΕΚΤ έχουν θέσει το ενδεχόμενο να συζητηθούν ζητήματα πολιτικής, κυρίως σε ό,τι αφορά τον περιορισμό του προγράμματος αγοράς περιουσιακών στοιχείων.

Σκέψεις στους κύκλους της ΕΚΤ για ένα tapering θα έρχονταν σε ακολουθία με τα ουσιαστικά βήματα που έκαναν αυτόν τον μήνα η Τράπεζα του Καναδά και η Τράπεζα της Αγγλίας. Και θα καθιστούσαν την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ ακόμη μεγαλύτερη εξαίρεση στον προηγμένο κόσμο, αφού οι αξιωματούχοι της Fed επαναλαμβάνουν σχεδόν στο σύνολό τους το ίδιο μήνυμα εδώ και καιρό: ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα ούτε καν να αρχίσουν "να σκέφτονται αν θα σκεφτούν" μια αλλαγή στην τρέχουσα πολιτική που ακολουθούν πατώντας "τέρμα το γκάζι".

Αυτή η αντίφαση δεν μπορεί να εξηγηθεί με γνώμονα τις παραδοσιακές κινητήριες δυνάμεις της νομισματικής πολιτικής. Αν μη τι άλλο, αυτοί οι παράγοντες θα υποδείκνυαν ότι η Fed πρέπει να προηγηθεί των άλλων κεντρικών τραπεζών στη σταδιακή και προσεκτική σύσφιξη των χρηματοπιστωτικών συνθηκών. Για παράδειγμα, σκεφτείτε τις εξής παραμέτρους:

- Η ανάπτυξη στις ΗΠΑ κινείται με ταχύτερο ρυθμό απ' ό,τι η ανάπτυξη στην Ευρώπη, και πιθανόν να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο για όλο το 2021

- Η δημοσιονομική πολιτική των ΗΠΑ είναι πολύ πιο αναπτυξιακή από ό,τι της Ευρώπης

- Οι πληθωριστικές πιέσεις είναι πιο έντονες και ευρύτερης βάσης στις ΗΠΑ σε σχέση με την Ευρώπη

- Στις ΗΠΑ είναι πολύ πιο διαδεδομένη η πρακτική να λαμβάνουν οικονομικά ρίσκα μη-χρηματοπιστωτικοί θεσμοί, γεγονός το οποίο θέτει σε κίνδυνο τη μελλοντική χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν εξηγεί τη στάση της Fed - στην πραγματικότητα, είναι αντιφατικά με αυτήν. Κι όμως, οι κεντρικοί τραπεζίτες των ΗΠΑ παραμένουν ακλόνητοι στην πεποίθησή τους -την οποία επαναλαμβάνουν συχνά- ότι η άνοδος του πληθωρισμού είναι "παροδικό φαινόμενο". Επιμένουν σε αυτήν τη γραμμή παρά τα δεδομένα και τα εταιρικά στοιχεία που υποστηρίζουν μια πιο "ανοιχτή" συμπεριφορά. Επιμένουν παρόλο που άλλες κεντρικές τράπεζες ακολουθούν διαφορετική προσέγγιση, την ίδια ώρα που αυξάνονται οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές της Wall Street που εκφράζουν την ανησυχία τους για τη στάση της Fed.

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Fed μπορεί κάλλιστα να δικαιωθούν για το πείσμα τους να αγνοούν αυτές τις φωνές. Ωστόσο, κρίνοντας από το πώς κινείται η αγορά, συμπεριλαμβανομένου του sell-off περιουσιακών στοιχείων που ιστορικά δεν παρουσιάζουν ταυτόχρονη κινητικότητα, είναι ξεκάθαρο ότι εντείνονται οι ανησυχίες για τον κίνδυνο που απορρέει από ένα λάθος στρατηγικής.

Στο κάτω-κάτω, το τελευταίο που χρειάζονται οι αγορές και η οικονομία είναι μια Fed που ναι μεν έχει αργήσει, αλλά είναι αναγκασμένη "να πατήσει φρένο".

Πηγή: Capital.gr