Άνεργοι: Η σωτηρία του τόπου

Όταν το ποτάμι είναι γεμάτο νερό δεν μπορείς να δεις τον πάτο που είναι γεμάτος σκουπίδια. Φαίνονται όλα ωραία και όμορφα. Όταν με την ανικανότητα μας καταφέραμε να το στερέψουμε, φάνηκε η γύμνια της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας, αλλά και της κοινωνίας μας γενικότερα...με όλα τα προβλήματα, τα σκουπίδια και τη βρωμιά που μας συνόδευαν κρυφά εδώ και δεκαετίες.

Η νέα τάξη πραγμάτων
Δεν είμαστε στη μέση ενός τυφώνα που θα περάσει, αλλά εκ των πραγμάτων είμαστε αναγκασμένοι να λειτουργήσουμε σε μια νέα τάξη πραγμάτων. Μια νέα τάξη πραγμάτων που απαιτεί ικανότητες να ανταγωνιστούμε ως κράτος τις υπόλοιπες χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο. Εδώ πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα/πρόκληση που αντιμετωπίζουμε στην οικονομία μας σήμερα.  

Καλής ποιότητας αλλά επιχειρηματικά ανάπηροι
Ακούγεται αντιφατικό να έχουμε νέους με ψηλό δείκτη ακαδημαικών προσόντων (από τους πιο ψηλούς στην Ευρώπη) και την ίδια στιγμή να είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. Ακούγεται. Δεν είναι όμως αντιφατικό. Δεν είναι, διότι ως κοινωνία, ως οικογένεια, ως κράτος και ως εκπαιδευτικό σύστημα ποτέ δεν αναπτύξαμε την επιχειρηματικότητα στους νέους μας. Ο στόχος για τα παιδιά που μεγαλώνουμε ήταν πάντοτε ένας: να πιάσουν το χαρτί και να τρυπώσουν στην δημόσια υπηρεσία, στις τράπεζες ή σε κανένα ημικρατικό. Σίουρη δουλειά, σκολάνεις το μεσημέρι, με τις αυξήσεις σου κάθε χρόνο.

Βλέπετε, οι τότε νέοι του 74 ήθελαν να κάνουν το παν για να μην περάσουν τα παιδιά τους ότι αυτοί πέρασαν. Χωρίς να συνηδειτοποιούν ότι αυτή ακριβώς η ανάγκη που τους έριξε χωρίς δεκάρα στην επιχειρηματική δραστηριότητα για να επιβιώσουν (οι πιο πολλοί με δικές τους επιχειρήσεις) ήταν ευχή και όχι κατάρα. Σπούδασαν τα παιδιά τους με την ελπίδα και την προοπτική μιας "καλής δουλειάς".  

Και είμαστε εδώ τώρα, να έχουμε δεν ξέρω και γω πόσες χιλιάδες ανέργους που στέλνουν τα βιογραφικά τους εδώ και κει ζητώντας εργασία. Να μην σκέφτοναι τρόπους για να κερδίσουν χρήματα αλλά τρόπους για να ανταλλάξουν το χρόνο τους με αμοιβή. Και αυτό γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορούν διαφορετικά. Γιατί δεν έμαθαν ποτέ πως να κερδίζουν χρήματα. Γιατί κανένας από τον καιρό που γεννήθηκαν δεν τους είπε ότι θα πρέπει σε κάποια φάση να βρουν τρόπους να κερδίζουν χρήματα μόνοι τους.  

Ίσως μόνο αυτοί μπορούν
Ε λοιπόν αυτή η στιγμή έφθασε. Οι νέοι μας καλούνται να απαντήσουν σε μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση. Όχι τι γνώσεις έχουν, ούτε πιο πανεπιστήμιο τέλειωσαν ή πόσα πτυχία έχουν. Αλλά τι μπορούν να κάνουν για να κερδίσουν χρήματα μόνοι τους. Εδώ χρειάζεται η υποστήριξη του κράτους, των οργανωμένων φορέων και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μας. Να βοηθήσουν και να υποστηρίξουν τους νέους ανέργους μας να μεταφράσουν τις γνώσεις που έχουν, σε συγκεκριμένες δραστηριότητες.

Διεθνής ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας σημαίνει ακριβώς αυτό. Καινοτόμες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που τοποθετούν την Κύπρο στο παγκόσμιο χάρτη με μοναδικές και διαφοροποιημένες υπηρεσίες και προιόντα.  Αυτό χρειάζεται η οικονομία και αυτό μπορούν να το πετύχουν οι ανθρώποι μας και ειδικότερα οι νέοι άνεργοι μας. Αυτοί που έχουν γνώσεις και μπόλικο χρόνο να αναπτύξουν προτάσεις που θα ωφελέσουν και τους ίδιους αλλά και τη χώρα. Φθάνει να το πιστέψουν, να δουλέψουν σκληρά (ακόμη και χωρίς να πληρώνονται στην αρχή) και να έχουν την υποστήριξη που πρέπει.