Τσάμπα μάγκες

Η αλήθεια είναι ότι από τις προεδρικές εκλογές μας χωρίζουν μόλις 4 μήνες, άρα θα μου πει κανείς πως είναι αναμενόμενο… όμως, αλήθεια, πόσο πιο κουραστικοί και γραφικοί μπορούν να γίνουν οι πολιτικοί αυτής της χώρας;

Παροιμίες, γνωμικά, παρομοιώσεις και λαογραφικοί χαρακτήρες ξεπηδούν διαρκώς από τις δηλώσεις τους στην προσπάθειά τους να μας το κάνουν «κουκιά καθαρισμένα» πως μπλέξαμε άσχημα και πως η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο, αλλά κυρίως πως για όλα φταίνε οι «άλλοι». Μπας και δεν το έχουμε καταλάβει ως τώρα…Μπας και η νοημοσύνη μας είναι τόσο χαμηλή ή η τσέπη μας τόσο γεμάτη που ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί πόσο χάλια είναι η κατάσταση. Έτσι, χρησιμοποιούν παρομοιώσεις της Β" Δημοτικού για να είναι σίγουροι.

Το χάνουμε το τρένο λοιπόν για την 12η Νοεμβρίου και την ευκαιρία να συζητηθεί στο επόμενο Eurogroup η αίτηση της Κύπρου για οικονομική στήριξη, μαζί με αυτή άλλων χωρών, γεγονός που θα δημιουργούσε ευνοϊκότερες προϋποθέσεις. Οι πολιτικοί μας δεν καταφέρνουν να συμφωνήσουν στα μέτρα που ζητάει η Τρόικα να λάβουμε για την αναδιάρθρωση της οικονομίας, ώστε να μας δώσουν και το απαραίτητο ρευστό.

Περιμέναμε σε λάθος στάση; Το τρένο δεν σταμάτησε στη στάση μας; Σταμάτησε αλλά δεν άνοιξε τις πόρτες; Αυτό δεν το έπιασα ακριβώς. Κατάλαβα όμως ότι οι δηλώσεις έγιναν ενώ έδιναν το παρόν στις εκδηλώσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Όλοι στο τέλος της δήλωσης κολλούσαν και μια ατάκα που αφορούσε την «εθνική ενότητα» και την ανάγκη για «πατριωτισμό» σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μας πείσουν ότι αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν απλά γραμμένες στις σελίδες ενός λεξικού αλλά και στην ζωή μας… Μάταια όμως. Μια εθνική ενότητα που την αγνοούν επιδεικτικά τα τελευταία δύο χρόνια, ρίχνοντας την ευθύνη ο ένας στον άλλο αντί να συμφωνήσουν σε μέτρα για την αναδιάρθρωση της οικονομίας. Ένας «πατριωτισμό» που ήξεραν να τον δείχνουν μοιράζοντας απλόχερα, χωρίς κανένα πλάνο και στρατηγική κοινωνικές παροχές και φωνάζοντας ότι είναι μαγκιά να μπορείς να δίνεις κοινωνικές παροχές σε καιρό κρίσης.

Μήπως θα ήταν μεγαλύτερη μαγκιά αν σήμερα ανακοίνωναν ότι κόβουν από μερικούς μερικούς δύο προαγωγές, τους παίρνουν πίσω τα ακριβά κινητά και τις λιμουζίνες, σταματούν να τους πληρώνουν έξοδα παραστάσεως και πολλά άλλα. Μήπως θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη μαγκιά αν ανακοίνωναν ότι μειώνουν κατά 50% τους μισθούς τους; Αλλά όχι, συγνώμη, αυτό δεν ονομάζεται μαγκιά! Ονομάζεται βλακεία (από τη δική τους οπτική γωνία).

Τσάμπα μάγκες λοιπόν, μιας και στο τέλος η μόνη στάση που θα γνωρίσουμε δεν θα είναι αυτή κάποιου τρένου, αλλά αυτή που θα μας υποδείξει με μαστίγιο - και καρότο - η Τρόικα.

Υσ. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, επειδή η κυβέρνηση συνέχεια χρησιμοποιεί την καραμέλα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης πρέπει επιτέλους κάποιος να τους θυμίσει ότι αυτή ξεκίνησε το 2008! Αν την παραδεχόντουσαν και μεριμνούσαν εγκαίρως αντί να επιμένουν ότι δεν θα μας αγγίξει ποτέ, σήμερα δεν θα βρισκόμασταν στο χείλος του γκρεμού.