Ήταν μια από εκείνες τις βραδιές που μένουν — όχι επειδή ήταν υπερβολικά εντυπωσιακά τα σκηνικά και τα φώτα στη σκηνή, αλλά επειδή η ανθρώπινη αλήθεια έδωσε φως σε μια παρεξηγημένη προσωπικότητα. Στο Inspire 2025, ως moderator, είχα την ευκαιρία να «ανακρίνω» επί σκηνής τον Δρ. Γιώργο Παμπορίδη έναν πολιτικό που, όπως αποδείχθηκε, είναι πιο πολύπλευρος και μάλλον πιο ρομαντικός απ’ ό,τι περίμενα.
Η συζήτησή μας δεν περιορίστηκε σε πολιτικά στερεότυπα — ήταν μια ειλικρινής αφήγηση σε κάποιες αθέατες πτυχές της ζωής του: από μαθητής και την θρυλική Μπυραρία «ΜΥΘΟΣ», if you know you know και αργότερα ως φοιτητής, μέχρι που επιτέλεσε – υπηρέτησε ως Υπουργός Υγείας βάζοντας τον ακρογωνιαίο λίθο του ΓΕΣΥ… και οι λίθοι που του έριξαν οι «αναμάρτητοι» δεν ήταν λίγοι!
Μελετώντας τον πριν τη συνάντηση, ομολογώ ότι είδα ένα φοβερά κτισμένο βιογραφικό με εξαιρετικά twist, με δεδομένο πάντα ότι οι επιλογές έγιναν στοχευμένα στα early 90s. Η διαφωνία με τον πατέρα του για την χρήση της Ελληνικής γλώσσας ήταν αυτό που τον οδήγησε από το English School στο Καποδιστριακό… από την μια εντυπωσιακό από την άλλη 100% οξύμωρο. Δείχνει όμως χαρακτήρα και κυρίως τσαγανό. Ένα βιογραφικό που «προδίδει» έναν υποσχόμενο νέο που βάζει μη εφικτούς στόχους… εξάλλου, τολμώ να πω ότι οι εφικτοί στόχοι είναι για τους μέτριους!
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η απλότητα και η σαφήνεια του τρόπου που μίλησε για τις επιλογές του. Inspired από τον πατέρα του και με μέντορα την Γαλάτεια, ο Παμπορίδης έδειξε ότι βρίσκει τρόπο να περνά τις συμπληγάδες.
Δεν ήταν η ρητορική του λόγου που ξεχώρισε, αλλά η αίσθηση ενός ανθρώπου που σκέφτεται ταπεινά (και ας μην του φαίνεται) ιεραρχημένα και με συνέπεια. Η επισήμανσή του ότι το ΓΕΣΥ ήταν διαχρονικό εγχείρημα το οποίο πέτυχε ο λαός και δεν είναι ένα αποκλειστικά δικό του πολιτικό «κατόρθωμα» έδωσε βάθος στην κουβέντα μας. «Το ΓΕΣΥ αποτελεί τρανό παράδειγμα για το ότι εάν και όταν θέλει ο λαός, τότε μπορούν να αλλάξουν πράγματα», είπε χαρακτηριστικά αφήνοντας παράλληλα και υπονοούμενο για την επόμενη μέρα του Κόμματος του.
Πρέπει όμως η κάθαρση να αρχίσει από το Κόμμα και ήταν ξεκάθαρος, ο ΔΗΣΥ βγαίνει εκτός τροχιάς και πρέπει να μπει ξανά στις ράγες του… όπως είπε, «αυτή τη στιγμή ο Συναγερμός αντιμετωπίσει υπαρξιακό πρόβλημα και όσοι ανδρωθήκαμε πολιτικά μέσα στον παλιό Συναγερμό έχουμε υποχρέωση να συνδράμουμε για να μη χαθεί». Ακούει κανείς;;; (το ερώτημα είναι δικό μου)
Πολιτικά, εκτιμά τον Τουμάζο Τσελεπή του ΑΚΕΛ τον οποίο χαρακτήρισε ως τον σημαντικότερο πολιτικό νου στην Κύπρο από τους υφιστάμενους εν ζωή πολιτικούς. Η θέση αυτή προδίδει πολιτική ωριμότητα. Ενώ σημείωσε ότι υπάρχει ελπίδα για την Κύπρο η οποία θα προκύψει από τη νέα γενιά η οποία έχει διευρυμένες κεραίες σε σχέση με εμάς (τους παλιούς).
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης, ένιωσα πως ο Παμπορίδης θυμίζει μια άλλη εποχή της πολιτικής — εκείνη που έδινε έμφαση στη δημόσια υπηρεσία, και στην προσωπική ακεραιότητα. Δεν ήταν η εικόνα του «σκληρού» που είχα στο μυαλό μου αντίθετα, η φωνή του είχε μια νοσταλγική διάθεση για πολιτική που εμπνέει. Στην χαλαρή cocktail σκηνή του Inspire 2025 έδειξε ότι είναι πολιτικός που πιστεύει στη δυνατότητα μεταρρυθμίσεων όταν υπάρχει σχέδιο και τόλμη.
Η συνέντευξη ξεκίνησε με τον Δρ. Παμπορίδη και τέλειωσε με τον Γιώργο. Για μένα, το πιο σημαντικό ήταν ότι ανέτρεψε την εικόνα που είχα, του άκαμπτου, του εκκεντρικού, του σκληρού, του περίεργου… και έδωσε τη θέση του σε έναν πολιτικό που ξέρει να ακούει, να εξηγεί και να παραδέχεται τα όριά του. Αυτό το μείγμα ρεαλισμού και ιδεαλισμού αποτελεί για εμένα μια πολιτική νοσταλγία για την εποχή της δημόσιας αφοσίωσης και αυτό τον έκανε στα μάτια μου down to earth και πολιτικά υποσχόμενο ηγέτη που ξέρει να δουλεύει με μεθοδικότητα και σεβασμό στην κοινότητα.
Υ.Γ. Αυτά μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου!
*** Διευθυντής Ραδιοφωνικού Τομέα ALPHA Κύπρου / Επικοινωνιολόγος
