«It’s the economy, stupid…»-Ο θρίαμβος Μητσοτάκη και τα μαθήματα για την Κύπρο

«It’s the economy, stupid»… Μια φράση που ο επικοινωνιολογός του Bill Clinton, James Carville, χρησιμοποίησε ως «soundbite» στην προεκλογική καμπάνια απέναντι στον απερχόμενο τότε πρόεδρο των ΗΠΑ George H. W. Bush, το 1992, και η οποία με αφορμή τις τελευταίες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα έρχεται ξανά στο προσκήνιο ως επίκαιρη, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τον μητροπολιτικό χώρο του Ελληνισμού, αλλά και την Κύπρο…

Ο Κυριακός Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία κατέγραψαν την περασμένη Κυριακή μια πρωτοφανή μεγαλειώδη νίκη-μη αναμενόμενη ως προς το εύρος της ούτε και από τους ίδιους τους γαλάζιους-, η οποία δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις, ώστε στην επικείμενη δεύτερη εκλογική διαδικασία που θα ακολουθήσει σε μερικές εβδομάδες και θα διεξαχθεί με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής να πετύχουν με άνεση, εκτός απίθανων ανατροπών, τον προεκλογικό στόχο που εξ’ αρχής είχαν θέσει. Τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Η πρωταγωνιστική παρουσία ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα

Από την άλλη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο ηγέτης του, ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξης Τσίπρας, είδαν την επιρροή τους ανάμεσα στην ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα την εκλογική τους δύναμη να συρρικνώνεται, σε βαθμό που εύλογα στις πολιτικές αναλύσεις της επόμενης μέρας αναδεικνύεται ως ένα αρκούντως ρεαλιστικό σενάριο, οι εκλογές της περασμένης Κυριακής να σηματοδοτούν την αρχή του τέλους της πρωταγωνιστικής παρουσίας της αριστερής παράταξης στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Μιας πρωταγωνιστικής παρουσίας που, άλλωστε, ουσιαστικά εξελίχθηκε ως τέτοια μόλις την τελευταία δεκαετία, όταν αξιοποιώντας τις συγκυρίες και εκμεταλλευόμενος αφενός τα «δικαιώματα» που αληθές είναι πως έδωσαν οι δύο παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις της χωράς (ΠΑΣΟΚ κατά πρώτο και Νέα Δημοκρατία κατά δεύτερο λόγο), και αφετέρου τις δυσκολίες που ο ελληνικός λαός βίωνε τα χρόνια των μνημονίων, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε από κομπάρσος της ελληνικής πολιτικής σκηνής να μετατραπεί σε κόμμα εξουσίας και εν τέλει να κυβερνήσει κατά την τετραετία 2015-2019.

«Θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν», έλεγε τότε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας, υποσχόταν να σκίσει τα μνημόνια, και πουλώντας φρούδες ελπίδες σε ένα λαό καταρρακωμένο από την πολυετή οικονομική κρίση, εύρισκε ευήκοα ώτα. Βεβαίως, στα χρόνια που θα ακολουθούσαν, ούτε τα μνημόνια θα έσκιζε ως Πρωθυπουργός, ούτε το νταούλι θα βαρούσε και οι αγορές θα χόρευαν…

«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»

Στο διά ταύτα, είναι ξεκάθαρο πως οι εκλογές της περασμένης Κυριακής στην Ελλάδα απέδειξαν περίτρανα πως... «it’s the economy, stupid», αφού κρίθηκαν ως προς το αποτέλεσμά τους στο μείζον για τον ελληνικό λαό ζήτημα που είναι αυτό της οικονομίας, της ανάγκης για μεταρρυθμίσεις και μετασχηματισμό της χώρας σε ένα πραγματικά σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.

Οι ψηφοφόροι, αποδοκίμασαν με ηχηρό τρόπο στην κάλπη τον λαϊκισμό και την παροχολογία, συνταγές του παρελθόντος, που ναι μεν ο ΣΥΡΙΖΑ επιτυχώς για τον ίδιο σέρβιρε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά που όμως κάνοντας πράξη τη αρχαία ελληνική ρήση «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», αυτή τη φορά η ελληνική κοινωνία απέρριψε πανηγυρικά. Επιβραβεύοντας την ίδια ώρα εξίσου πανηγυρικά για την δική τους οικονομική πολιτική, τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η ζυγαριά των Ελλήνων ψηφοφόρων

Ήταν η διακυβέρνηση της προηγούμενης τετραετίας Μητσοτάκη-Νέας Δημοκρατίας αλάνθαστη, τα έκανε όλα τόσο τέλεια για να έχει το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής; Ασφαλώς και όχι, και λάθη έγιναν και αστοχίες υπήρξαν και αποφάσεις που δυσαρέστησαν. Όμως, σε μια αναμφίβολα πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα έκφραση πολιτικής ωριμότητας, που αποτυπώθηκε με τη μέγιστη δυνατή ευκρίνεια στη ψήφο του, το εκλογικό σώμα προέβη στην επιλογή του, βλέποντας την μεγάλη εικόνα, το δάσος και όχι το δέντρο.

Στη ζυγαριά των Ελλήνων ψηφοφόρων βάρυνε κατά παρασάγγας η ανάγκη για οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη, κεντροαριστερίζουσες πολιτικές από τις οποίες η ελληνική κοινωνία επί δεκαετίες παραμυθιαζόταν, με παροχές που δεν σήκωνε η τσέπη του κράτους και που είχαν ως αποτέλεσμα-μεταξύ άλλων-την δημιουργία ενός υπερμεγεθή δημόσιου τομέα και την εκτόξευση του δημόσιου χρέους, αυτή την φορά κρίθηκαν από τον ελληνικό λαό ως αποτυχημένες, ως επικίνδυνες, και απορρίφθηκαν.

Γιατί πολύ απλά, είναι αυτές οι πολιτικές που προφανώς ο ελληνικός λαός αντιλήφθηκε πως μπορεί μέσα στη απελπισία του στο παρελθόν να επικροτούσε, όμως εν τέλει αυτές ήταν η πηγή και η γενεσιουργός αιτία των δεινών από τα οποία εν συνεχεία υπέφερε.

Το σαφές στίγμα πορείας που έδωσαν

Ο ελληνικός λαός έδωσε την περασμένη Κυριακή ένα σαφές στίγμα του οικονομικού μοντέλου που θέλει για τη χώρα του, ψηφίζοντας υπέρ των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς, υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της επιχειρηματικότητας, υπέρ της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων.

Όχι τυχαία, όχι γιατί ξύπνησε ξαφνικά ένα πρωί απαλλαγμένος από αγκυλώσεις που επί σειρά ετών τον κρατούσαν δέσμιο κοσμοθεωριών και οικονομικών μοντέλων αλλοτινών εποχών. Αλλά γιατί οι Έλληνες πολίτες πείστηκαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία πως μόνο έτσι, πως αυτός είναι ο δρόμος, για την Ελλάδα της νέας εποχής.

Νέα Δημοκρατία και Κυριάκος Μητσοτάκης απέδειξαν πως αν τοποθετήσεις την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα στο επίκεντρο των πολιτικών σου, αν αποενοχοποιήσεις το κέρδος, τότε επιτυγχάνεις βιώσιμη ανάπτυξη, τότε προσελκύεις ξένες επενδύσεις, τότε ανεβαίνεις τις επενδυτικές βαθμίδες.

Με κερδισμένους απ’ όλα αυτά, όχι μόνο τους επιχειρηματίες και τους μετόχους των εταιρειών, αλλά και τους εργαζόμενους, ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό είναι που αντιλήφθηκε ο ελληνικός λαός, γι’ αυτό είναι που παρείχε στους γαλάζιους απλόχερα ψήφο εμπιστοσύνης.

Το μάθημα των εκλογών ως ζητούμενα για την Κύπρο

Και είναι αυτό το μήνυμα που θα πρέπει να ληφθεί ως μάθημα των εκλογών στην Ελλάδα από το πολιτικό σύστημα της Κύπρου. Ότι τους πολίτες δεν τους κερδίζεις διά παντός με λαϊκισμούς και πλειοδοσίες, πως το όποιο πρόσκαιρο κομματικό όφελος αποκομίσεις από τέτοιου είδους ξεπερασμένες από τον χρόνο πρακτικές, θα έρθει νομοτελειακά η στιγμή που θα το «πληρώσεις» γιατί η κοινωνία θα σε πάρει χαμπάρι και θα σε τοποθετήσει στο περιθώριο. Έτσι δηλαδή, όπως ακριβώς έπραξαν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα στην Ελλάδα.

Αντιθέτως, αυτό που οι Ελλαδίτες ψηφοφόροι οριοθέτησαν ως ζητούμενο για τη χώρα τους την περασμένη Κυριακή, επιβραβεύοντας τις οικονομικές πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, είναι ένα κράτος με επίκεντρο των οικονομικών του πολιτικών την ανάπτυξη, μια κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα που να έχουν το επιχειρείν και την ιδιωτική πρωτοβουλία στο επίκεντρό τους.

Είναι όλα αυτά ζητούμενα που εντονότερα όσο πότε άλλοτε προβάλλουν σήμερα και για την Κύπρο, το πολιτικό σύστημα της οποίας-κυβέρνηση και κόμματα-, καλούνται να αφουγκραστούν και με αυτά να πορευθούν κατά την παραγωγή και ενάσκηση των δικών τους πολιτικών. Μακριά από λαϊκισμούς, να περάσουν την χώρα στη νέα εποχή, να δώσουν στον τόπο και τον λαό μια πραγματική μακρόπνοη προοπτική.

Όσοι πολιτικοί και όσες πολιτικές δυνάμεις στο νησί μας διαβάσουν στην ορθή τους διάσταση το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα, πάρουν τα μηνύματα και τα καταστήσουν μέρος του δικού τους οράματος για την Κύπρο, αυτούς είναι που το πιο πιθανό θα εμπιστευθούν και θα επιβραβεύσουν διά της ψήφου τους μελλοντικά οι πολίτες.

Όσοι δεν το πράξουν, ας μην διερωτώνται όταν έρθει η στιγμή της κρίσης στην κάλπη για τα «πώς» και τα «γιατί». Ή αν διερωτηθούν, πολύ απλά η απάντηση θα βρίσκεται στις τέσσερις λέξεις του επικοινωνιολόγου του Bill Clinton, πριν από 31 ολόκληρα χρόνια…

«It’s the economy, stupid…»!