Υποχρεωτική η δήλωση ποσών άνω των €10.000 για είσοδο στην ΕΕ

Ως υποχρεωτική έκρινε την Τετάρτη 4 Μαΐου το Δικαστήριο της ΕΕ τη δήλωση ποσών μεγαλύτερων των 10 000 ευρώ κατά την είσοδο όλων ανεξαιρέτως των πολιτών στην ΕΕ, ακόμα και για λόγους μετεπιβίβασης και «transit» μέσω των χώρων διεθνούς διεύλευσης των αεροδρομίων, απαντώντας σε ερώτημα γαλλικού ακυρωτικού δικαστηρίου.  

Σύμφωνα με την απόφαση, η υποχρέωση δεν αφορά μόνο όλους όσοι ταξιδεύουν προς κάποιο κράτος μέλος της ΕΕ, αλλά ακόμα και αυτούς που προσπαθούν να μεταβούν από μη κράτος μέλος σε άλλο μη κράτος μέλος και διέρχονται από ενδιάμεσο Ευρωπαϊκό Αεροδρόμιο (όπως για παράδειγμα κάποιος που ταξιδεύει από χώρα της Αφρικής στη Ρωσία μέσω Φρανκφούρτης).

Με τη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο κρίνει καταρχάς ότι η έννοια της εισόδου στην Ένωση προσδιορίζει τη μετακίνηση φυσικού προσώπου από τόπο ευρισκόμενο εκτός του εδάφους της Ένωσης προς τόπο ευρισκόμενο εντός του εδάφους αυτού.

Εν συνεχεία, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι οι αερολιμένες των κρατών μελών αποτελούν τμήμα του εδάφους της Ένωσης, ότι ο κανονισμός δεν αποκλείει τη δυνατότητα εφαρμογής της υποχρέωσης δήλωσης στις ζώνες διεθνούς διέλευσης των εν λόγω αερολιμένων και ότι οι διατάξεις των Συνθηκών δεν αποκλείουν τις εν λόγω ζώνες από το πεδίο εδαφικής εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης, ενώ επίσης δεν προβλέπουν εξαίρεση σχετική με τις ζώνες αυτές.

Επομένως, κατά το ΔΕΕ κάθε πρόσωπο το οποίο αποβιβάζεται από αεροσκάφος προερχόμενο από κράτος μη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αερολιμένα ευρισκόμενο στο έδαφος κράτους μέλους, παραμένει δε στη ζώνη διεθνούς διέλευσης του αερολιμένα αυτού εν αναμονή της μετεπιβίβασής του σε άλλο αεροσκάφος με προορισμό άλλο κράτος μη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να θεωρηθεί ως πρόσωπο που έχει εισέλθει στην Ένωση και υποκείμενο στην υποχρέωση δήλωσης.

Το Δικαστήριο προσθέτει ότι η δυνατότητα εφαρμογής της υποχρέωσης δήλωσης στις ζώνες διεθνούς διέλευσης των αερολιμένων που βρίσκονται στο έδαφος της Ένωσης είναι επίσης σύμφωνη με τον σκοπό που επιδιώκει ο κανονισμός.

Συγκεκριμένα, η υποχρέωση δήλωσης που προβλέπει ο κανονισμός σκοπεί να προλάβει, να αποτρέψει και να αποφύγει την εισαγωγή των προϊόντων παράνομων δραστηριοτήτων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και την επένδυσή τους μετά τη νομιμοποίηση.

Λαμβανομένου υπόψη του σκοπού αυτού, το Δικαστήριο εκτιμά ότι η έννοια του «φυσικού προσώπου που εισέρχεται ή εξέρχεται» από την Ένωση πρέπει να ερμηνεύεται διασταλτικά, άλλως υπάρχει κίνδυνος να υπονομευθεί η αποτελεσματικότητα του προβλεπόμενου στον κανονισμό συστήματος ελέγχου των κινήσεων ρευστών διαθεσίμων που εισέρχονται ή εξέρχονται από την Ένωση, και, κατά συνέπεια, η επίτευξη του επιδιωκόμενου από τον κανονισμό σκοπού.

ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ