Μην ακουμπάς θα λερωθείς…

Τι να πει κανείς για αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας τους τελευταίους μήνες. Σίγουρα η διαφθορά και η σήψη του πολιτικού μας συστήματος δεν είναι κάτι καινούργιο ή που ξαφνιάζει. Αυτό που μας ξινίζει όλους είναι ο καταιγισμός των αποκαλύψεων τον τελευταίο καιρό που αγγίζουν το ανώτατο επίπεδο του συστήματος.

Δήμαρχοι,  Προέδροι ΔΣ Ημικρατικών Οργανισμών, Βουλευτές, Νυν Κεντρική Τραπεζίτρια και Πρώην Κεντρικός Τραπεζίτης, Γενικός Εισαγγελέας και Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας ακόμα και αυτός ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ξεστομίζουν αλληλοκατηγορίες και φέρονται να είναι μπλεγμένοι στο δίκτυ της διαφθοράς και της σήψης πρωταγωνιστώντας σε ένα θέατρο του παραλόγου.

Την ίδια στιγμή ο λαός παρακολουθεί με αποτροπιασμό τις εξελίξεις και αναρωτιέται τι άλλο έχουν να ακούσουν τα αυτιά μας και να δουν τα μάτια μας. Η χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων αποδεικνύει περίτρανα ότι η διαφθορά και η διαπλοκή δεν έχουν πολιτικό χρώμα ή ιδεολογία αφού σε αυτό το φαγοπότι δεν υπήρχαν αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα: Πρέπει να είναι στον μόνο τομέα που υπάρχει τόσο αγαστή συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων. Είναι προφανές πλέον ότι τα κόμματα είναι το προπύργιο της διαφθοράς και η οικονομική καταστροφή που βιώνει ο τόπος μας έχει σαν κύρια αιτία την κομματοκρατία που υποθάλπει την διαφορά. Πιστεύω ότι εάν τα κόμματα ανακοίνωναν το τέλος του ρουσφετιού και της διαπλοκής και πραγματικά το εφάρμοζαν, θα έμεναν μόνο με 500-1000 κομματικά μέλη.

Μήπως η μόνη λύση που απομένει είναι να εισάγουμε πολιτικούς όπως έχουμε κάνει για τις διοικήσεις των τραπεζών μας; Συμφωνώ ότι υπάρχουν πολλοί ικανοί νέοι που θα μπορούσαν να αναλάβουν τις τύχες αυτού του τόπου αλλά πως θα μπορέσουν να φέρουν την αλλαγή όταν η οποιαδήποτε εκλογή τους ή ανάθεση καθηκόντων θα πρέπει να περάσει από το φιλτράρισμα ενός η περισσοτέρων κομμάτων και έτσι θα είναι για πάντα υπόλογοι στο κομματικό κατεστημένο; Είμαστε ανάξιοι να κυβερνήσουμε αξιοκρατικά και πρέπει να καταλάβουμε ότι ακόμα πάσχουμε από το σύνδρομο της αποικιοκρατίας, 65 χρόνια μετά την ανεξαρτησία μας.

Σε αρθρογραφία μου τον Απρίλιο 2013 ανέφερα:
‘Διαφθορά, Διαφθορά, Διαφθορά. Αυτή είναι η λέξη που χαρακτηρίζει καλύτερα την ζωή στην Κύπρο και ο κύριος λόγος που καταλήξαμε εδώ που είμαστε. Κοροϊδεύαμε για πολλά χρόνια τους ‘καλαμαράδες’ και την Ελλάδα ως χώρα διαφθοράς αλλά εμείς είμαστε χειρότεροι και από την Νιγηρία. Τουλάχιστον στην Νιγηρία το αποδέχονται ότι μαστίζονται από διαφθορά και δεν κρατούν τα προσχήματα με το να έχουν Γενική Εισαγγελία, Επιτροπή Θεσμών και να παρουσιάζονται ότι τηρούν τις προδιαγραφές της Ε.Ε.

Και όσο για εμάς τους πολίτες, δεν είμαστε καθόλου άμοιροι ευθυνών. Ναι ‘μαζί τα φάγαμε’ και καταντήσαμε εδώ που είμαστε ενώ την ίδια στιγμή παραμένουμε απαθείς στα όσα διαδραματίζονται γύρω μας και το πολύ πολύ να κακίζουμε τα πράγματα μέσω των μέσω κοινωνικής δικτύωσης.

Ακόμα ψηφίζουμε τα ίδια κόμματα και τους ίδιους πολιτικούς που εδώ και δεκαετίες μας έχουν υποσχεθεί ‘να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο’, να καταπολεμηθεί το ρουσφέτι και διαφθορά, να τηρηθεί το ‘πόθεν έσχες’ των πολιτικών προσώπων, να δώσουν την ευκαιρία για ΄οριζόντια ψηφοφορία’ κτλ. Σε ποια άλλη χώρα θα γινόταν ΄κούρεμα καταθέσεων’ και θα έβγαιναν στην φόρα τόσα σκάνδαλα και κανείς δεν θα έβγαινε στους δρόμους ενώ τα κόμματα θα διατηρούσαν τα ποσοστά τους; Πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει και δεν είναι ούτε οι Γερμανοί αλλά ούτε και οι Τούρκοι που μας επέβαλαν να ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε.

Εγώ εάν ήμουν στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας θα υπέβαλα την παραίτηση μου και θα προκήρυσσα εκλογές για να δείξω τον δρόμο της αλλαγής αφήνοντας εκτεθειμένους τους άλλους πρωταγωνιστές σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που δεν λένε να αφήσουν τις πλουσιοπάροχες καρέκλες αλλά και για να τονώσω το ηθικό αυτού του λαού που έχει χάσει πλέον την οποιαδήποτε πίστη στους θεσμούς και στην πρόοδο του πολιτειακού μας συστήματος. Μόνο έτσι μένει κάποιος στην ιστορία – βάζοντας πάνω από το κομματικό συμφέρον το καλό της χώρας του.

Πως μπορεί πλέον ένας νέος να νιώθει περήφανος πολίτης αυτής της Δημοκρατίας αφού όπου και αν ακουμπήσει θα λερωθεί;