Την ώρα που η άσφαλτος καίει

12:06 - 26 Ιουνίου 2014

Απόψεις InBusiness

Η άσφαλτος καίει, οι ρόδες του πατινιού είναι φθαρμένες και ο πιτσιρικάς που δεν θέλει τίποτε άλλο πέρα απ’ τη σανίδα του και έναν άδειο δρόμο για να παίξει προσπαθεί, ξανά και ξανά, να ισορροπήσει για περισσότερο από μια-δυο στιγμές.

Σε ένα εύθραυστο περιβάλλον ολόκληρη κοινωνία προσπαθεί επίσης να ισορροπήσει. Η προσπάθεια, ωστόσο, είναι δύσκολη, επίπονη και συχνά μάταιη. Κλέφτες, ψεύτες, λαμόγια, μεγαλοπαράγοντες, δήθεν σημαίνουσες προσωπικότητες, σάτυροι και κάθε λογής περίεργοι τύποι σπρώχνουν ξανά και ξανά την Κύπρο, η οποία σπανίως καταφέρνει να ισορροπήσει.

Η άσφαλτος καίει και ο νεαρός με το πατίνι χάνει για ακόμη μια φορά την ισορροπία του. Την ίδια ώρα τράπεζες αναζητούν λεφτά αφού είναι βουτηγμένες στα λάθη της «ανισσόροπης» οικονομίας, ενώ παράλληλα οι πολιτικοί που δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από τον χαρακτηρισμό της οικονομίας παίζουν τα δικά τους παιχνίδια και εντός των τραπεζών, προκειμένου να διευθετήσουν παλιές οφειλές για όλους αυτούς που για χρόνια έκαναν το γνωστό funding.

Η άσφαλτος εξακολουθεί να καίει, μα πολύ περισσότερο καίει ο καημός του άνεργου, του συνταξιούχου και του εργαζόμενου των 700 ευρώ που ξημεροβραδιάζεται στη δουλειά. Μάλιστα στο ανισσόροπο σκηνικό που έχει δημιουργηθεί έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε ρομαντικό κομμουνιστή όποιον σκέφτεται τον φτωχό και ακραίο λαϊκιστή όποιον επισημαίνει την ανάγκη να πληρώσουν οι μεγάλοι όσα οφείλουν ή εθνικιστή όποιον μιλά για την πατρίδα του. Παράνοια.

Ο πιτσιρικάς έχασε για ακόμη μια φορά την ισορροπία του. Βλέπετε, είναι δύσκολο να σταθείς στο πατίνι, μες την κάψα του μεσημεριού, την ώρα που καίει η άσφαλτος μα κυρίως τη στιγμή που ο παραλογισμός στην Κύπρο αντικατέστησε την κοινή λογική.

Το πιο αποκαρδιωτικό είναι πως ο μικρός με το πατίνι σε μερικά χρόνια θα συνειδητοποιήσει πως ούτε η άσφαλτος καίει τόσο πολύ, ούτε τα γδαρσίματα από τις πτώσεις του είναι τόσο σοβαρά. Επειδή ακριβώς θα νιώσει στο πετσί του την αδικία, το ρουσφέτι και τον φασισμό των λίγων που κυριαρχούν στο περίβλημα της ανώριμής μας δημοκρατίας.
Πάντως, η άσφαλτος εξακολουθεί να καίει, οι ρόδες του πατινιού είναι φθαρμένες και ο πιτσιρικάς που δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να παίξει προσπαθεί ξανά και ξανά να ισορροπήσει για περισσότερες από μια-δυο στιγμές στο πατίνι του. Καιρός είναι να σκεφτούμε, έστω και για μια-δυο στιγμές, το μέλλον του.

Την ώρα που η άσφαλτος καίει

Ροη Ειδησεων

Δειτε Επισης