Ο Μιχαλάκης Λεπτός μέσα από τα μάτια του Χριστόδουλου Αγκαστινιώτη-«Ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας οραματιστής»

«Αιωνία σου η μνήμη Μεγάλε, Άνθρωπε, Επιχειρηματία, Οραματιστή, Τελειομανή, Αεικίνητε, Μιχαλάκη Λεπτέ. Θα σε θυμόμαστε για πάντα».

Με τον τρόπο αυτό, και εμπερικλείοντας σε έξι λέξεις ενδεχομένως όλο το «είναι» μιας προσωπικότητας που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στο επιχειρηματικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της Κύπρου, έκλεισε την ομιλία του ο Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης κατά την εκδήλωση μνήμης και τιμής που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στην Πάφο για τον αείμνηστο πρόεδρο του Oμίλου Λεπτός, Μιχαλάκη Λεπτό.

• Διαβάστε επίσης: Απότισαν φόρο τιμής στον Μιχαλάκη Γ. Λεπτό-«Αποτελεί πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού» (pics)
• Διαβάστε εδώ: Η συγκινητική βραδιά μνήμης και τιμής για τον Μιχαλάκη Λεπτό...Οραματιστής, μέντορας, σπουδαίος δάσκαλος(pics)

Με μια ομιλία που μίλησε στις καρδιές όλων όσοι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση, και ήταν πολλοί, με λόγια βγαλμένα μέσα από την ψυχή του και από την προσωπική φιλική σχέση που διατηρούσε με τον Μιχαλάκη Λεπτό, ο κ. Αγκαστινιώτης σκιαγράφησε και περιέγραψε τον χαρακτήρα του ανδρός.

«Ενός ξεχωριστού ανθρώπου, τον οποίο με δύο λόγια μπορώ να χαρακτηρίσω σαν τον μεγαλύτερο επιχειρηματία οραματιστή που εγώ τουλάχιστον έχω γνωρίσει», ανέφερε, ενός ανθρώπου, όπως λίγο αργότερα συμπλήρωσε ο Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης, με τεράστια αφιλοκερδή προσφορά και πολύ γενναιόδωρη δοτικότητα.

Ο Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης φώτισε πτυχές της ζωής και του χαρακτήρα του Μιχαλάκη Λεπτού, μάλλον άγνωστες στους περισσότερους. «Ο Μιχαλάκης ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος», είπε. Και αιτιολογώντας το γιατί, προχώρησε σε…αποκαλύψεις.

«Δεν είχε κανένα χόμπι, δεν τον είδα να διασκεδάζει ποτέ, αλλά και στα 55 χρόνια που τον γνώριζα δεν άκουσα ποτέ να ευρίσκεται σε διακοπές», εξήγησε. Με εξαίρεση, υπέδειξε, την αδυναμία του στο τάβλι.

«Παρόλο το βεβαρημένο του πρόγραμμα, τα τελευταία χρόνια πριν μας φύγει, κάθε Σάββατο πρωί ήταν παρών στη συνάντηση ταβλιού με τον Κερυνειώτη νυχτοφύλακα του Coral Beach Αντρέα Βαρνάβα. Το αποτέλεσμα πάντα απρόβλεπτο. Γι’ αυτό και το Σαββατιάκο τουρνουά ταβλιού κράτησε χρόνια», περιέγραψε ο Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης.

Και καταλήγοντας στην ομιλία του, απευθυνόμενος στη οικογένεια του μακαριστού επιχειρηματία, ο κ. Αγκαστινιώτης έδωσε περιεχόμενο σε αυτό που εν είδη αποτίμησης είθισται να αποτυπώνει το τι αφήνει πίσω του ως παρακαταθήκη κάθε άνθρωπος που φεύγει από την ζωή.

Στην προκείμενη περίπτωση, και μέσα από τα μάτια του Χριστόδουλου Αγκαστινιώτη, τα όσα άφησε πίσω του ο Μιχαλάκης Λεπτός, είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρα. Τεράστιο έργο, ανθρωπιά και πατριωτισμό...

«Αγαπητή κυρία Ευδοκία (κατά κόσμον Κική), αδελφοί Γιώργο και Παντελεήμονα. Η ζωή των μεγάλων αντρών δεν είναι ποτέ εύκολη. Στο τέλος του κύκλου της ζωής μας σημασία έχουν δύο πράγματα. Τι κάναμε στην διαδρομή, αλλά προπάντων τι αφήσαμε πίσω μας.

Και ο Μιχαλάκης Λεπτός στην δύσκολη διαδρομή της ζωής του έκανε πάρα πολλά και έχει αφήσει πίσω του τεράστιο έργο, ανθρωπιά και πατριωτισμό».

• Διαβάστε πιο κάτω αυτούσια την ομιλία του Χριστόδουλου Αγκαστινιώτη:

Εξοχότατε κ. Πρόεδρε,

Κύριοι Υπουργοί και Δήμαρχοι

Μέλη της Οικογένειας Λεπτού,

Φίλες και Φίλοι,

Καλησπέρα σας,

Να πω κατ’ αρχήν ότι θεωρώ υπέρτατη τιμή για μένα το γεγονός ότι η οικογένεια του Μακαριστού Μιχαλάκη Λεπτού μου ανέθεσε να μιλήσω στο αποψινό Φιλολογικό Μνημόσυνο του, ενός ανθρώπου που πάντοτε θαύμαζα και τον οποίο είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίζω από το 1967.

Δεν θα μιλήσω απόψε για τα πάρα πολλά εμβληματικά έργα του Μιχαλάκη Λεπτού. Εξάλλου οι προλαλήσαντες αλλά και το ντοκιμαντέρ που προηγήθηκε τα έχουν περιγράψει αρκούντως ικανοποιητικά.

Θα προσπαθήσω μόνο να σκιαγραφήσω ή και να περιγράψω τον χαρακτήρα του ανδρός, ενός ξεχωριστού ανθρώπου, τον οποίο με δύο λόγια μπορώ να χαρακτηρίσω σαν τον μεγαλύτερο επιχειρηματία οραματιστή που εγώ τουλάχιστον έχω γνωρίσει.

Ένας σοφός είπε κάποτε, ότι υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ ΟΝΕΙΡΟΥ και ΟΡΑΜΑΤΟΣ.

Ένα ΟΝΕΙΡΟ που συνοδεύεται με στρατηγικό προγραμματισμό, σκληρή δουλειά, επιχειρηματικές ικανότητες, αριστεία, επιμονή, και πίστη στην τελειότητα, μετατρέπεται σε ΟΡΑΜΑ, ενώ αντίθετα, ένα ΟΡΑΜΑ χωρίς τα πιο πάνω, παραμένει ΟΝΕΙΡΟ, τις περισσότερες φορές απατηλό και απραγματοποίητο.

Αυτός ακριβώς ήταν ο Μιχαλάκης Λεπτός. Απαιτούσε την αριστεία πρώτα από τον εαυτό του και μετά από τους άλλους. Ήταν πάντοτε έτοιμος για το επόμενο βήμα. Ήταν προγραμματισμένος, είχε πάντοτε πλάνο αλλά ήταν και επίμονος με σκοπό πάντοτε να μετατρέψει τα ΟΝΕΙΡΑ του σε ΟΡΑΜΑΤΑ και να υλοποιήσει τα έργα του.

Τον γνώρισα προς το τέλος της δεκαετίας του 1960 σαν φίλο και Συνεργάτη του πατέρα μου. (Εγώ νόμιζα ότι ήταν Αρχιτέκτονας, αργότερα έμαθα ότι ήταν Πολιτικός Μηχανικός).

Ήταν μόνον μερικά χρόνια μετά που άνοιξε το γραφείο του στην Κερύνεια στην οδό Ελλάδος (την τότε Time Square της Κερύνειας) πάνω από το κατάστημα Νεοτερισμών του Κίκα Κρανιδιώτη.

Οι Κερυνειώτες θα θυμούνται επίσης εκεί απέναντι την Υπεραγορά του Νεοκλή Λοϊζου, το καφενείο του Μαχαλεπάρη, αλλά και το μεγάλο εμπορικό κατάστημα του πατέρα του Μιχαλάκη, Γεώργιου (Κοκή) και του αδελφού του Κούλλη Λεπτού με την επωνυμία 1’000’000 και 1 είδη.

Παρά το ότι ο Μιχαλάκης Λεπτός είχε ήδη ξεκινήσει κάποια πρωτοποριακά και αρκετά μεγάλα έργα στην επαρχία της Κερύνειας, σαν ανήσυχο πνεύμα που ήταν, ασφυκτιούσε περιοριζόμενος στην επαρχία της Κερύνειας.

Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω το πρώτο μεγάλο του έργο, όταν έπεισε τον πατέρα του να του δανείσει 20.000 λίρες, για να αγοράσει μια άγονη τότε για τους Κερυνειώτες έκταση γης κοντά στο Γ.Σ. Πράξανδρος και να κάμει στην Κερύνεια την πρώτη επιτυχή ανάπτυξη γης της μακρόχρονης καριέρας του!

Ο κόπος, οι ώρες και ο χρόνος δεν ήταν ποτέ εμπόδιο γι’ αυτόν. Γι’ αυτό και παρά το ότι τότε δεν υπήρχαν αρκετά λεφτά στην δική μας οικογένεια ο Μιχαλάκης Λεπτός σχεδόν επέβαλε στον πατέρα μου και του σχεδίασε, ανήγειρε και επέβλεψε ίσως το πρώτο μεγάλο Συγκρότημα καταστημάτων (ιδιοκτησίας της μητέρας μου) στην Λεωφόρο Μακαρίου στην Λεμεσό, γωνία ΑΡΙΕΛ.

Το επίτευγμα δεν ήταν το ΕΡΓΟ αυτό καθαυτό. Το επίτευγμα ήταν ότι ο αεικίνητος και ακούραστος Μιχαλάκης τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα οδηγούσε από την Κερύνεια στην Λεμεσό (μέσω Πανάγρων) επιστρέφοντας τις αυγινές ώρες στην Κερύνεια, μια διαδρομή 6-8 ωρών για να επιβλέψει και ολοκληρώσει το έργο του με τελειότητα.

Ήταν λοιπόν ακούραστος ο Μιχαλάκης, αλλά προπάντων ήταν και επίμονος.

Μια επιμονή, που όπως λέει και το τραγούδι, που έδινε στους γύρω του, την δύναμη να μην τα παρατάνε, να περπατούν δίπλα του με θάρρος στην ζωή. Να δημιουργούν και να μεγαλουργούν, να τον ακολουθούν στα πρωτοπόρα μεγαλεπίβολα έργα του!

Όταν ο Μιχαλάκης Λεπτός ήθελε να κάνει κάτι ή ήθελε να περάσει ένα μήνυμα για κάτι το οποίο ένιωθε έντονα, δεν τον σταματούσε τίποτα και νομίζω ότι δικαιούμαι απόψε να αναφέρω το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα:

Ήταν επί Προεδρίας του Μακαριστού Δημήτρη Χριστόφια που εγώ βρισκόμουνα στην Προεδρία του Κυπριακού Οργανισμού Προσέλκυσης Επενδύσεων Invest Cyprus, όταν ένα πρωϊ μόλις είχε χαράξει, άρχισε να μου κτυπά το τηλέφωνο ο κ. Μιχαλάκης.

Βλέποντας ο ίδιος τις οικονομικές εξελίξεις και το διεθνές περιβάλλον, αποφάσισε ότι η Κύπρος έπρεπε να κάνει επειγόντως ένα σχέδιο κινήτρων για επενδύσεις και την ανάκαμψη της οικονομίας.

Προσπαθούσε μάταια για 1-2 ημέρες να επικοινωνήσει με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Εκείνο το πρωϊ ήθελε οπωσδήποτε να μοιραστεί με τον Πρόεδρο το ολοκληρωμένο του Σωτήριο Σχέδιο για την τότε δοκιμαζόμενη οικονομία της Κύπρου, πριν ανταγωνιστικές χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και άλλες εξαγγείλουν το δικό τους.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τις συγκεκριμένες εκείνες ημέρες ήταν εξαιρετικά απασχολημένος, διότι προετοιμαζόταν για το ταξίδι του στην Νέα Υόρκη για την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για την οποία θα αναχωρούσε εκείνο το μεσημέρι.

Απαντώντας στα δεκάδες τηλεφωνήματα, τόσο προς το Προεδρικό όσο και προς εμένα, μια και ήξερε ότι θα συνόδευα τον Πρόεδρο στην Νέα Υόρκη, του είπα τελικά:

«κ. Μιχαλάκη δεν μπορώ να σε βοηθήσω διότι σε 2 ώρες πετώ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για Λονδίνο και για Νέα Υόρκη και απολογούμαι που δεν μπορώ να τον πείσω να σου μιλήσει έστω και στο τηλέφωνο σήμερα.»

Με ρώτησε:

«Ταξιδεύετε στις 2.00 μμ για Λονδίνο με British Airways;»

Του απάντησα: «Ναι»

Μπαμ μου έκλεισε το τηλέφωνο.

Αργότερα, ασθμαίνοντας και με καθυστέρηση έφτασα στο Αεροδρόμιο και σχεδόν χωρίς αναπνοή ανέβηκα στο αεροπλάνο.

Εισερχόμενος στο αεροπλάνο βρίσκω τον Μιχαλάκη Λεπτό να κάθεται στην 1η σειρά το 1D ενώ στο 1C θα καθόταν σε λίγα λεπτά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Έμεινα άφωνος.

Τον ρωτώ: «Πάεις στο Λονδίνο για δουλειές κ. Μιχαλάκη;»

Και μου απαντά: «Ταξιδεύω για το Λονδίνο για να κάτσω 4,5 ώρες δίπλα από τον Πρόεδρο για να τον πείσω και να του εξηγήσω το σχέδιο μου διότι πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να εξαγγείλει το Πρόγραμμα Κινήτρων πριν μας προλάβει ο ανταγωνισμός. Επιστρέφω πίσω με το ίδιο αεροπλάνο.»

Είναι περιττόν να σας περιγράψω τις σκηνές επίμονης και πειστικής επιχειρηματολογίας που εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της πτήσης, όπου για 4,5 ώρες ο Μιχαλάκης Λεπτός βομβάρδιζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τις λεπτομέρειες του Σχεδίου του, μέχρι που τελικά τον έπεισε για την ορθότητα του σωτήριου εκείνου σχεδίου για την οικονομία της Κύπρου.

Χαρακτηριστικά το βράδυ της ίδιας ημέρας ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος και εκτιμούσε τον Μιχαλάκη Λεπτό μου είπε:

«Νόμιζα ότι μέχρι σήμερα ο πιο γιναξιής Κερυνειώτης ήμουν εγώ. Τελικά ο Λεπτός είναι μίλια μπροστά από εμένα στο γινάτι αλλά λέω RESPECT».

Ο Μιχαλάκης ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Δεν είχε κανένα χόμπυ, δεν τον είδα να διασκεδάζει ποτέ αλλά και στα 55 χρόνια που τον γνώριζα δεν άκουσα ποτέ να ευρίσκεται σε διακοπές.

Εξαίρεση η αδυναμία του στο τάβλι! Παρόλο το βεβαρημένο του πρόγραμμα, τα τελευταία χρόνια πριν μας φύγει, κάθε Σάββατο πρωί ήταν παρών στη συνάντηση ταβλιού με τον Κερυνειώτη νυχτοφύλακα του Coral Beach Αντρέα Βαρνάβα. Το αποτέλεσμα πάντα απρόβλεπτο. Γι’ αυτό και το Σαββατιάκο τουρνουά ταβλιού κράτησε χρόνια!

Εργαζόταν πάντοτε σκληρά, έκανε τα προγράμματα του και σχεδίαζε την επόμενη ημέρα. Και όταν «έπεφτε κάτω» όπως μετά την τουρκική εισβολή, πτωχευμένος και πληγωμένος, αντί να μοιρολογήσει, βρήκε την δύναμη και το σθένος να σηκωθεί και να ξεκινήσει ξανά. Χωρίς χρήματα, χωρίς περιουσία, χωρίς ακίνητα, με μόνα εφόδια την δύναμη του μυαλού του και την εργατικότητα του.

Είναι ίσως ο πρώτος πρόσφυγας που δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά υποστηρίζοντας τότε χιλιάδες Κύπριους εργάτες και όχι μόνο τους συμπολίτες του, ηγούμενος τεραστίων και εμβληματικών έργων στην Σαουδική Αραβία. Ήταν πάντοτε έτοιμος για όλα, έτοιμος να ανασηκωθεί να μπει μπροστά, να ηγηθεί και να δημιουργήσει.

Ήταν όμως ο Μιχαλάκης απλά και μόνο ένα πολυμηχάνημα αριστείας, εργασίας, οράματος και δημιουργίας; Η απάντηση είναι φυσικά ΟΧΙ.

Ήταν, πάνω απ’ όλα, άνθρωπος με τεράστια αφιλοκερδή προσφορά και πολύ γενναιόδωρη δοτικότητα. Ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχει άλλος Κύπριος που στην πορεία του να έχει φιλοξενήσει, στην Κερύνεια, στην Πάφο αλλά και στο εξωτερικό τόσους πολλούς με σκοπό πάντα ή να τους βοηθήσει σε ανθρώπινο επίπεδο, ή να προβάλει τον τόπο του και την Πατρίδα του την οποία λάτρευε.

Δεν φιλοξενούσε μόνο τους επιφανείς, τους πλούσιους και αυτούς που θα του ήταν επιχειρηματικά χρήσιμοι. Φιλοξενούσε με απλοχεριά και τους άσημους, τους πονεμένους, τους φτωχούς συμπολίτες του, όλους εκείνους που είχαν ανάγκη από στήριξη και βοήθεια.

Τον θυμούμαι χαρακτηριστικά τον καιρό της οικονομικής κρίσης του 2013 που όπως και το σύνολο της οικονομίας αλλά και ο ίδιος είχε προβλήματα, να φιλοξενεί αφιλοκερδώς, βεβαίως και με κόστος, ακόμα και σε αυτόν εδώ τον χώρο, κοινωνικά σύνολα, χορωδίες, σωματεία, οργανώσεις, κτλ ως και ξένους επισκέπτες με σκοπό, είτε να τους βοηθήσει τους ίδιους, είτε να προβάλει την Πατρίδα του.

Η αγάπη του, ο σεβασμός, η συντήρηση και η βελτίωση του φυσικού περιβάλλοντος ήταν πάντοτε αναπόσπαστο μέρος των έργων του. Όσοι θυμούνται τον χώρο που σήμερα είναι κτισμένο το KAMARES κοντά στην Μονή του Αγίου Νεοφύτου θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι εκεί έγινε, ελέω Μιχαλάκη Λεπτού, μια κοσμογονία, ίσως η μεγαλύτερη φύτευση δέντρων και φυτών που έγινε ποτέ στην Κύπρο. Πέραν των 2’000’000 δέντρων και φυτών φυτεύτηκαν εκεί αγκαλιάζοντας το συγκεκριμένο εμβληματικό έργο.

Το Νοσοκομείο, το Πανεπιστήμιο Νεάπολις και το NEAPOLIS ECO SMART CITY, είναι τρανταχτά παραδείγματα της ψυχοσύνθεσης και της αγάπης του Μιχαλάκη Λεπτού για την παιδεία, τους νέους, την υγεία και το περιβάλλον.

Αγαπητή κυρία Ευδοκία (κατά κόσμον Κική), αδελφοί Γιώργο και Παντελεήμονα. Η ζωή των μεγάλων αντρών δεν είναι ποτέ εύκολη. Στο τέλος του κύκλου της ζωής μας σημασία έχουν δύο πράγματα. Τι κάναμε στην διαδρομή αλλά προπάντων τι αφήσαμε πίσω μας.

Και ο Μιχαλάκης Λεπτός στην δύσκολη διαδρομή της ζωής του έκανε πάρα πολλά και έχει αφήσει πίσω του τεράστιο έργο, ανθρωπιά και πατριωτισμό.

Τελειώνοντας επιτρέψετε μου να πω ότι αυτό δεν είναι ούτε το σπουδαιότερο ούτε το μεγαλύτερο του επίτευγμα.

Προσωπικά θεωρώ ότι, και με την συμπαράσταση βεβαίως της κας Κικής, αφήνει πίσω του άξιους απογόνους, μια ενωμένη, δυνατή και άξια οικογένεια που σίγουρα θα συνεχίσει με την ίδια φιλοσοφία, με την ίδια δύναμη και ενθουσιασμό, τον δρόμο που περπάτησε ο Μιχαλάκης.

Γιώργο και Παντελή,

Εγώ ξέρω καλά ότι η ζωή στην σκιά του τελειομανούς και απαιτητικού Μιχαλάκη Λεπτού σίγουρα δεν ήταν ποτέ εύκολη, δεν έχω όμως και καμιά αμφιβολία ότι η πορεία που σας χάραξε προς το μέλλον, θα είναι και συναρπαστική και ενδιαφέρουσα.

Σας έδωσε αξίες, γνώσεις και ικανότητες, η ζωή μαζί του ήταν με λίγα λόγια ένα Πανεπιστήμιο για σας, γι’ αυτό και είμαι σίγουρος ότι νιώθετε ευλογημένοι και ευγνώμονες που περπατήσατε μαζί του στα μονοπάτια και στις λεωφόρους της διαδρομής του.

Θέλω πάντα να θυμάστε, ότι είστε τυχεροί διότι σας έχει εμβολιάσει ο καλύτερος, που έχετε κληρονομήσει ένα τόσο βαρετό όνομα, ένα πρότυπο, που δεν θα σας επιτρέψει ποτέ να συμβιβαστείτε με τη μετριότητα, θα σας σπρώχνει πάντα προς το καλύτερο, προς το τέλειο!

Αιωνία σου η μνήμη Μεγάλε, Άνθρωπε, Επιχειρηματία, Οραματιστή, Τελειομανή, Αεικίνητε, Μιχαλάκη Λεπτέ.

Θα σε θυμόμαστε για πάντα.