Τα επιτόκια, οι τράπεζες και οι ξεκάθαρες κουβέντες Κωνσταντίνου Ηροδότου

Σε μια εποχή κατά την οποία η οικονομία δοκιμάζεται και ο χρηματοπιστωτικός τομέας ψάχνει ακόμη τον βηματισμό του, έχοντας μπροστά του σημαντικές προκλήσεις να αντιμετωπίσει, η αποφυγή δημόσιων τοποθετήσεων που διαταράσσουν την σταθερότητα και δημιουργούν πρόσθετη αβεβαιότητα θα έπρεπε να αποτελεί απαράβατη προτεραιότητα όλων όσοι εκ των θέσεων τους δύνανται να λαμβάνουν αποφάσεις και να διαμορφώνουν τις εξελίξεις.

Είτε πρόκειται για πολιτειακούς είτε για θεσμικούς αξιωματούχους, ζητούμενο από αυτούς είναι να λειτουργούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα σε όλες τις εκφάνσεις ενάσκησης των καθηκόντων τους, πράττοντας και λέγοντας όχι αυτά που ίσως θα ήθελε να ακούσει η ευρεία/πλατιά μάζα της κοινωνίας, αλλά εκείνα που θα ήταν πραγματικά ωφέλιμα για τον τόπο και για όλους τους πυλώνες της οικονομίας του.

Δηλώσεις τύπου ήξεις-αφήξεις, που προσαρμόζονται ως προς το περιεχόμενό τους αναλόγως ακροατηρίου, ή των οποίων η διαφορετικότητα αποτελεί απότοκο μιας ενδεχομένως ανεπαρκούς ανάγνωσης των δεδομένων ή προϊόν απουσίας ξεκάθαρου στρατηγικού προσανατολισμού για το τι δέον γενέσθαι, μόνο επιζήμιες μπορούν να αποδειχθούν. Συμβάλλοντας στην επιδείνωση, αντί στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος.

Το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε και συντηρείται η συζήτηση γύρω από το ενδεχόμενο επιβολής windfall tax στις τράπεζες.

Ο υπουργός Οικονομικών Μάκης Κεραυνός διαφάνηκε ευκρινώς στην πορεία των πραγμάτων πως έθεσε στο τραπέζι την συγκεκριμένη... ιδέα, σε μια προσπάθειά του να ασκήσει πιέσεις στις τράπεζες σε ό,τι αφορά τις ενέργειες στις οποίες προβαίνουν για αντιστάθμιση του έξτρα κόστους που συνεπάγεται για τους δανειολήπτες το ράλι ανόδου των δανειστικών επιτοκίων από την ΕΚΤ.

Και ενώ εμφανιζόμενος την περασμένη εβδομάδα ενώπιον της Επιτροπής Ενέργειας, Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού της Βουλής ο κ. Κεραυνός τοποθετήθηκε κατά τρόπο σαφώς πιο μετρημένο, επέλεξε αμέσως μετά τη λήξη της συνεδρίας να τοποθετηθεί διαφορετικά μπροστά από τις κάμερες. Στήνοντας στον τοίχο τις τράπεζες και-χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολιτών-, αφήνοντας εκ νέου ανοικτή την πιθανότητα επιβολής windfall tax στις τράπεζες.

Πρόκειται για μια τακτική-αυτή του χαϊδέματος των αυτιών των πολιτών-, που ναι μεν για όσους βρίσκονται στην πολιτική συνιστά μια καλή συνταγή αύξησης των μετοχών τους στο χρηματιστήριο της λαϊκής αποδοχής, αλλά που όμως όταν εκείνος ο οποίος την χρησιμοποιεί δεν προσμετρά τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις της, σίγουρα και ανεξαρτήτως προθέσεων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Αυτό που απαιτείται σε ανάλογες με την παρούσα καταστάσεις, είναι σαφείς και ξεκάθαρες κουβέντες, χωρίς τακτικισμούς και διγλωσσίες, χωρίς αοριστολογίες και παλινωδίες, που το μόνο το οποίο προσφέρουν είναι σύγχυση και επιδείνωση της ανασφάλειας στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι και στο ευρύτερο οικονομικό κλίμα.

Είναι λοιπόν ιδιαιτέρως θετικό το γεγονός ότι με αυτές τις ξεκάθαρες κουβέντες μιλά επί του όλου θέματος που έχει προκύψει με τις αυξήσεις των επιτοκίων, τις επιπτώσεις τους στους δανειολήπτες και τις ενέργειες των τραπεζών, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Κωνσταντίνος Ηροδότου.

Ο οποίος Διοικητής, και στις δημόσιες τοποθετήσεις του, χωρίς να βάζει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, παραθέτει με απόλυτη τεκμηρίωση τα δεδομένα, δίνοντας ξεκάθαρα την πλήρη εικόνα και πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Ότι δηλαδή:

Πρώτο, η αύξηση των επιτοκίων είναι προσωρινή και το μόνο φάρμακο, που αν δεν δοθεί ο πληθωρισμός θα συνεχίσει να μεγαλώνει.

Δεύτερο, όταν υποχωρήσει ο πληθωρισμός τα επιτόκια θα κατέβουν σε πιο χαμηλά επίπεδα.

Τρίτο, καμιά κεντρική τράπεζα από τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης δεν δικαιούται να επιβάλει το ύψος των επιτοκίων στις τράπεζες.

Τέταρτο, οι τράπεζές μας κινούνται προς την κατεύθυνση μείωσης της ψαλίδας μεταξύ δανειστικών και καταθετικών επιτοκίων.

Πέμπτο, οι τράπεζες μας πρέπει να μειώσουν περισσότερο την ψαλίδα, αλλά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες της Κύπρου.

Έκτο, σε καμία τράπεζα εκτός από μία(σ.σ. Τράπεζα Κύπρου) δεν επιτρέπεται να δώσει μέρισμα και τα κέρδη τους τίθενται ως provisions (προβλέψεις) έναντι των ΜΕΔ.

Έβδομο, το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης(Single Resolution Board) επιβάλλει ειδικές κεφαλαιακές απαιτήσεις σε όλες τις τράπεζες της Ευρώπης, το οποίο εν μέρει χρηματοδοτείται από αυτά τα κέρδη.

Πρόκειται για μια σαφή αποτύπωση της όλης κατάστασης στην πραγματική και συνολική της διάσταση, μέσα από μια προσέγγιση προφανώς τεχνοκρατική και όχι πολιτική. Μόνο που αυτή η ειδοποιός διαφορά όσον αφορά την θεώρηση επικοινωνίας και πολύ περισσότερο χειρισμού των πραγμάτων, είναι στην προκειμένη περίπτωση ζωτικής σημασίας όχι για κάτι απλό, αλλά για το μέλλον της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και της οικονομίας της χώρας.

Γι' αυτό και η τεχνοκρατική είναι προτιμητέα, γι' αυτό και κρίνεται ως σαφώς πιο ωφέλιμη. Έστω και αν δεν είναι... εύηχη, έστω και αν δεν είναι στους πολλούς αρεστή.