Οι κυρώσεις και ο Χρίστος Κληρίδης ως «βασιλικότερος του βασιλέως»

Από τις 12 του περασμένου Απρίλη, οπόταν και κυπριακές εταιρείες ή φυσικά πρόσωπα από την Κύπρο βρέθηκαν στη λίστα κυρώσεων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, η Κυπριακή Δημοκρατία, ο τομέας των υπηρεσιών και η οικονομία της χώρας ευρύτερα, βρέθηκαν απέναντι σε μια δυσχερή, πρωτόγνωρη κατάσταση.

Μια πρωτόγνωρη κατάσταση, η οποία επέβαλλε προς αντιμετώπισή της εξαιρετικά προσεκτικούς χειρισμούς σε όλα τα επίπεδα, αφού κάθε ενδεχομένως λανθασμένη κίνηση ή απόφαση διαχείρισης, χωρίς αμφιβολία θα επιβάρυνε ακόμη περισσότερο τα αρνητικά δεδομένα που δημιουργήθηκαν και θα συνέβαλλε στην περαιτέρω, δικαιολογημένη ή μη, στοχοποίηση της Κύπρου.

Διαβάστε εδώ: Γ. Εισαγγελέας: Να είμαστε φειδωλοί στο θέμα των κυρώσεων

Η Κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή έδωσε το στίγμα της προσέγγισης της επί του όλου ζητήματος που δημιουργήθηκε, και που δεν ήταν άλλο από εκείνο το οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης πολλάκις δημοσίως οριοθέτησε: «Να τελειώνουμε μια και καλή από αυτή την υπόθεση».

Διαβάστε ακόμα:

Ο νέος Chief Operations Officer της Cyta και το όραμά του για τον Οργανισμό

Οι πρώτες φωτογραφίες του ολοκαίνουργιου boutique hotel στο κτήριο Λυσσαρίδη

Αν και αυστηρά ομιλούντες οι αγγλοαμερικανικές κυρώσεις, σε αντίθεση με εκείνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν ήταν και δεν είναι νομικά δεσμευτικές για την Κυπριακή Δημοκρατία, οποιαδήποτε άλλη στάση έναντί τους πέραν της πλήρους συμμόρφωσης, θα ήταν για λόγους που αρμοδίως το τελευταίο διάστημα επεξηγήθηκαν επαρκώς, άκρως επιζήμια και προφανώς καταστροφική για την επόμενη μέρα του τομέα των υπηρεσιών και κατ’ επέκταση της οικονομίας της χώρας.

Διαβάστε εδώ: Κεραυνός: Ευκαιρία να καθαρίσουμε μια για πάντα το όνομα της Κυπριακής Δημοκρατίας

Θα ανέμενε συνεπώς κανείς πως άπαντες οι εμπλεκόμενοι φορείς, όπως για παράδειγμα οι εγχώριες εποπτικές Αρχές ρυθμιζόμενων οντοτήτων (δικηγορικών ή λογιστικών γραφείων), θα επιδείκνυαν την απαιτούμενη σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Όχι μόνο στις ενέργειες τους, αλλά και στις δημόσιες τοποθετήσεις τους και στα μηνύματα που μέσα από τις τοποθετήσεις αυτές εκ των πραγμάτων στέλνουν, τόσο εντός συνόρων όσο και-πολύ περισσότερο- εκτός Κύπρου.

Η προκύπτουσα δυστυχώς διαπίστωση είναι πως όλο αυτό το διάστημα, μόνο εντός του πλαισίου της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας δεν κινήθηκε ο πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου (ΠΔΣ) Χρίστος Κληρίδης, ο οποίος χωρίς σαφώς να εκφράζει το σύνολο των δικηγόρων και χωρίς σίγουρα να εκφράζει το σύνολο του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΔΣ, επέλεξε τον δρόμο της επιπολαιότητας και του λαϊκισμού, ένα δρόμο εξαιρετικά επικίνδυνο…

Με αποκορύφωμα, την πρόσφατη επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και των συνοδευτικών δηλώσεων στις οποίες προέβη, λέγοντας-μεταξύ άλλων- τα εξής:

«Υπάρχει μια υπέρ του δέοντος συμμόρφωση (over-compliance). Υπάρχει η τάση να είμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως, με την έννοια ότι οι κυρώσεις των Βρετανών και των Αμερικανών δεν είναι δεσμευτικές για την Κύπρο και όμως η εφαρμογή τους γίνεται με τέτοιο τρόπο που συνιστά συμμόρφωση υπέρ του δέοντος και αυτό πρέπει να σταματήσει… Αν είναι να καταστρέψουμε έναν τομέα, αυτό των υπηρεσιών, για να μην αμαυρωθεί τάχατες το όνομα της Κύπρου, τότε θα προκαλέσουμε μεγαλύτερη ζημιά στην Κύπρο από το δήθεν αμαύρωμα του ονόματος της Κύπρου».

Πρόκειται για μια τοποθέτηση η οποία μόνο αρνητική έκπληξη προκαλεί, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που προέρχεται όχι από οποιοδήποτε τυχαίο πρόσωπο, αλλά από τον πρόεδρο ενός φορέα ο οποίος εκπροσωπεί και εποπτεύει έναν κλάδο, όπως είναι αυτός των δικηγόρων, που μαζί με εκείνο των λογιστών αποτελούν τις βασικότερες συνιστώσες του τομέα των επαγγελματικών υπηρεσιών στη χώρα μας. Ενός τομέα, που έχει αναμφιβόλως κάνει άλματα προόδου και εξέλιξης τα τελευταία χρόνια, με πολλά σοβαρά γραφεία να προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε ξένους, σοβαρούς, πολυεθνικούς πελάτες.

Η όλη στάση και συμπεριφορά του Χρίστου Κληρίδη, υποδηλούν ή παραπέμπουν σε από μέρους του μάλλον πλήρη άγνοια του διεθνούς τοπίου της κανονιστικής συμμόρφωσης, δείχνει να έχει μείνει δεκαετίες πίσω στο παρελθόν, όταν στην Κύπρο-όπως βεβαίως και σε πολλές άλλες χώρες-, δημιουργούνταν υπεράκτιες(offshore) εταιρείες με διοικητικούς συμβούλους και μετόχους που διορίζονταν ή εμφανίζονταν απλώς για τους τύπους(nominee directors & shareholders).

Θα περιμέναμε από τον κ. Κληρίδη, πρώτα και κύρια εκ της θέσεως του, να είναι διπλά προσεχτικός, να γνωρίζει πως ο τομέας των υπηρεσιών στην Κύπρο δεν καταστρέφεται από το over-compliance, αλλά αντιθέτως, είναι δηλώσεις και τοποθετήσεις περιεχομένου ανάλογου με τις δικές του, που επιφέρουν καίριο πλήγμα στην προσπάθεια της Κύπρου να προσελκύσει-κυρίως με την μορφή μετεγκατάστασης εταιρειών και των εργαζομένων τους- ξένες σοβαρές επενδύσεις.

Είναι δηλώσεις και τοποθετήσεις ανάλογου με εκείνες του προέδρου του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου περιεχομένου, που υποσκάπτουν το κύρος και την αξιοπιστία της χώρας μας, όπως και των σοβαρών επαγγελματιών στον τομέα των επαγγελματικών υπηρεσιών, δικηγόρων και λογιστών, οι οποίοι εργάζονται και επιτυγχάνουν την κάθοδο των εταιρειών αυτών και των εργαζομένων τους στο νησί μας.

Εν κατακλείδι, θα περιμέναμε από τον Χρίστο Κληρίδη να γνωρίζει πως η κανονιστική συμμόρφωση (compliance), δεν αποτελεί πρόσφατο δημιούργημα των Αμερικανών και των Βρετανών ως απόρροια της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά πρόκειται για μια συνεχή, πολυετή και εξελισσόμενη διαδικασία όλων των μεγάλων δυτικών χωρών, θεσμών και οργανισμών, που στοχεύει ακριβώς στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, της διακίνησης ναρκωτικών και της τρομοκρατίας.

Υπό το πρίσμα όλων των πιο πάνω, ο πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου καλό θα ήταν να επιδεικνύει μεγαλύτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα στις «αγορεύσεις» του, να μετρά διπλά και τριπλά τις ενδεχόμενες προεκτάσεις των λόγων και των έργων του.

Γιατί παριστάνοντας τον καουμπόι και εμφανιζόμενος εν τέλει ο ίδιος ως…βασιλικότερος του βασιλέως, δεν εκθέτει απλώς και μόνο τον εαυτό του, αλλά μπαίνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου για πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς στον τομέα των επαγγελματικών υπηρεσιών και στην προσπάθεια της Κύπρου να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο ως ελκυστικός προορισμός για σοβαρές ξένες επενδύσεις.