This is Cyprus, not Neverland

Κανονικά θα έπρεπε να πω «sorry» για τον αγγλικό τίτλο και να κλίνω το γόνυ απολογητικά στους λάτρεις της ελληνικής γλώσσας και των ελληνικών ιδεωδών, αλλά εδώ που φτάσαμε, πραγματικά, το μόνο που μου έρχεται να πω είναι: Βρε δεν μας παρατάτε όλοι. Τέρατα ηθικής, αναθρεμμένοι στην ελληνική παιδεία, απόφοιτοι του English School (και πάλι sorry για τη γενικότητα), φιλελεύθεροι, λάτρεις των Greeklish, κομμουνιστές, αναρχοάπλυτοι (κλεμμένο), Αίαντες και ούτω καθ’ εξής. Όλοι μαζί τα κάναμε γέριμα.

Αρκετά με τα ψυχολογικά μου όμως, πάμε στα της οικονομίας, η οποία, βέβαια, αποτελεί μία από τις αιτίες των ψυχολογικών μου. Φαίνεται πως η Κυβέρνηση, όσο πλησιάζουν οι εκλογές, προσπαθεί να βγάλει από τη φαρέτρα της βέλη μαζικού ενθουσιασμού των ψηφοφόρων. Ένα από τα βέλη που εκτοξεύτηκε πρόσφατα αφορά στην επέκταση του σχεδίου επιδότησης επιτοκίου για στεγαστικά δάνεια. Η πρώτη μου διαφωνία με τη συγκεκριμένη απόφαση σχετίζεται με τη γενικότερη κατάσταση της κυπριακής κοινωνίας, η οποία έχει ως εξής: Υπερδανεισμένα νοικοκυριά με χρέος δισεκατομμυρίων, με μη εξυπηρετούμενα δάνεια που δεν μειώνονται και αποτελούν τον μεγαλύτερο βραχνά του τραπεζικού συστήματος (άρα και τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τις καταθέσεις), έλλειψη κουλτούρας αποταμίευσης και διαχείρισης οικονομικών πόρων. Σ’ αυτή την κοινωνία λοιπόν, η Κυβέρνηση και ο φίλτατος Κωνσταντίνος Πετρίδης έκριναν πως πρέπει να σπρώξουν περαιτέρω τα νοικοκυριά προς τη δημιουργία χρέους και υποχρεώσεων. Λες και δεν είναι αυτή η πρακτική που σήμερα έχει οδηγήσει στις διαδικασίες εκποιήσεων και ανταλλαγής των ακινήτων με χρέος.

Ακόμα πιο τραγικό είναι το γεγονός πως το Υπουργείο Οικονομικών όχι μόνο επέκτεινε την περίοδο του σχεδίου, αλλά αύξησε και το κριτήριο για το ποσό του δανείου που εμπίπτει εντός του σχεδίου! Από 300 χιλιάδες ευρώ το δάνειο στις 400 χιλιάδες ευρώ το δάνειο! Να το επαναλάβουμε για να το καταλάβετε; Η Κυβέρνηση επιδοτεί στεγαστικά δάνεια μέχρι 400 χιλ. ευρώ! Αν υποθέσουμε ότι η τράπεζα χορηγεί δάνεια στο 60% της αξίας του ενυπόθηκου ακινήτου, τότε μιλάμε για οικία η αξία της οποίας ξεπερνά τις 700 χιλ. ευρώ! Αν επίσης υποθέσουμε πως το ακίνητο το έχει δωρίσει η μαμά και ο μπαμπάς, τότε δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για τον ορισμό της οκέλλας, της βίλας, της έπαυλης. Σε μία περίοδο που τα νεαρά ζευγάρια γκρινιάζουν για τα ενοίκια των 700 ευρώ, η απάντηση της Κυβέρνησης είναι η επιδότηση στεγαστικών δανείων ύψους 400 χιλ. ευρώ! Σε μία περίοδο που οι ανά τον κόσμο millennials (ελάτε τώρα σας αρέσει αυτός ο ορισμός) επιλέγουν το ενοίκιο, ώστε να έχουν λιγότερες δεσμεύσεις και μεγαλύτερη ευχέρεια για διαχείριση των οικονομικών τους πόρων, στην Κύπρο με το υψηλότερο, θεωρητικά, ποσοστό ιδιοκατοίκησης, η στρατηγική είναι να αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Λέμε θεωρητικά, επειδή στην πράξη οι περισσότερες ιδιωτικές κατοικίες στην Κύπρο ανήκουν στις τράπεζες! Διαρθρωτικές αλλαγές και πελλάρες! Δώστε στον λαό επιδόματα και ξεμπερδέψαμε!

Η Κυβέρνηση έβγαλε και δεύτερο βέλος μαζικού ψηφοθηρικού στόχου: Να μετατρέψει την ΚΕΔΙΠΕΣ, λέει, σε κρατική εταιρεία απόκτησης περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή εταιρεία η οποία θα εξαγοράσει από τις τράπεζες τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που αφορούν πρώτη κατοικία και πρώτη επαγγελματική στέγη. Ουάου! (αχ βρε Βαρουφάκη μας έλειψες). Και πώς θα τα αγοράσει ακριβώς; Μα με τα εισοδήματα που έχει από τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων του πρώην συνεργατισμού. Τα οποία εισοδήματα θεωρητικά θα χρησιμοποιούνταν για να εξοφληθούν τα σχεδόν 4.5 δισ. ευρώ που έβαλε το κράτος για να σωθούν οι καταθέσεις στον συνεργατισμό. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, όταν λέμε κράτος, εννοούμε τον φορολογούμενο. Όπως πολύ σωστά είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Υπουργός Οικονομικών, «δεν υπάρχει λεφτόδεντρο στην αυλή του ΥΠΟΙΚ». Το μόνο λεφτόδεντρο που υπάρχει είναι οι φορολογούμενοι πολίτες, φυσικά και νομικά πρόσωπα, οι οποίοι και πάλι φαίνεται πως θα ζημιώσουν για να ασκήσει η Κυβέρνηση κοινωνική πολιτική. Ασχέτως αν μέσα στο 2020 δανειστήκαμε πολλά δισεκατομμύρια από τις αγορές και το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε για ακόμα μία φορά λόγω της πανδημίας. Ο σκοπός της ΚΕΔΙΠΕΣ είναι ένας: Να επιστρέψει στον φορολογούμενο πολίτη όσα περισσότερα χρήματα μπορεί από αυτά που έδωσε για να σωθούν οι καταθέσεις στον συνεργατισμό. Αν δούμε το θέμα και επί της ουσίας, είναι κανείς που πιστεύει πως ένας κυβερνητικός οργανισμός θα πείσει πολίτες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια να τα μεταβιβάσουν στην ΚΕΔΙΠΕΣ και να πληρώνουν ενοίκιο για να ζουν σ’ αυτά; Αλήθεια τώρα; Να υπενθυμίσουμε ότι επί συνεργατισμού δεν γίνονταν καν τα απαιτούμενα για μείωση των κόκκινων δανείων του, υπό τον φόβο της λαϊκής αντίδρασης. Τώρα τάχα θα εφαρμόσουν πολιτική απόκτησης των ακινήτων των πολιτών πείθοντάς τους να πληρώνουν ενοίκιο για ένα σπίτι στο οποίο μπορεί να έζησαν για 20 χρόνια και μεγάλωσαν τα παιδιά τους; Ας μην ξεχνάμε πως το 2023 έρχονται προεδρικές εκλογές. Sorry (και πάλι) αλλά ελπίζω η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην αποδεχθεί την αλλαγή των όρων λειτουργίας της ΚΕΔΙΠΕΣ.

Τέτοιες ενέργειες δικαιολογούν την άποψη που εκφράζουν πολλοί τελευταία περί πρακτικών μπλε κομμουνισμού από πλευράς της Κυβέρνησης. Σε περιόδους κρίσης αυτό που χρειάζεται μία χώρα είναι στρατηγική και πολιτικούς που αποφασίζουν υπεράνω σκοπιμοτήτων, εκλογικών κι άλλων.

Αντώνης Αντωνίου Ζένιος
Σύμβουλος Επιχειρηματικού Περιεχομένου IN Business