Χριστίνα Σαρρή - IN Business Awards Nominee στην Κατηγορία Manager

Οι ανορθογραφίες και οι ασυνταξίες στην άσκηση διοίκησης είναι χίλιες φορές προτιμότερες από τα ρομποτικά, τα γραφειοκρατικά και τα άψυχα, υπογραμμίζει η ανώτερη συνέταιρος της δικηγορικής εταιρείας Πολάκης Σαρρής + Σία ΔΕΠΕ, Χριστίνα Σαρρή, υποδεικνύοντας με νόημα πως τα πρώτα διορθώνονται, ενώ τα δεύτερα όχι. Η Χριστίνα Σαρρή, υποψήφια των IN Business Awards στην κατηγορία Μanager, αναπτύσσει το πώς η ίδια αντιλαμβάνεται και υλοποιεί τον ρόλο της.
 
Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν πετυχημένο μάνατζερ; Ταλέντο ή εμπειρία;
Θα σας απαντήσω με την αγαπημένη λέξη του δικηγορικού επαγγέλματος: Εξαρτάται. Αν είσαι μάνατζερ σε μια start-up που εσύ δημιούργησες και έχεις εφεύρει μια υπηρεσία που δεν υπήρχε πριν, προφανώς το ταλέντο αρκεί (και, ενδεχομένως, περισσεύει), ώσπου να έρθει η εμπειρία. Ίσως μάλιστα η τελευταία να λειτουργεί και καταστρεπτικά αν προϋπάρχει, διότι ενίοτε αναστέλλει την απαιτούμενη ορμή. Αν, από την άλλη, είσαι μάνατζερ σε πολυεθνική, με ιστορία, οργανογράμματα και διακλαδώσεις, είναι ίσως απίθανο να τα βγάλεις πέρα στηριζόμενος μόνο στο ταλέντο σου. Όμως γιατί τα διαχωρίζουμε ταλέντο ή εμπειρία, λες και είναι δίλημμα; Αποκλείεται, δηλαδή, ότι το να αποκτάς εμπειρία είναι και αυτό μια ικανότητα για την οποία χρειάζεται ταλέντο;
 
Περηφάνια και ευθύνη
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας επιτυχία ως επιχειρηματίας/ceo; Για ποιο πράγμα αισθάνεστε πραγματικά περήφανη;
Πιστεύω πως όντως το κέφι γι’ αυτό που κάνεις είναι το πιο σημαντικό κίνητρο, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχία, τότε μπορεί να το έχω καταφέρει: Nα προχωρώ με περιέργεια, με επιθυμία και ευθυμία προς το νέο και το διαφορετικό. Το ταξίδι και όχι η Ιθάκη, όπως μας μάθανε και στο σχολείο. Κατά τα άλλα, δεν είμαι πραγματικά περήφανη για κάτι. Όχι ακόμη. Νομίζω πως η μέρα που αισθάνθηκες πραγματική υπερηφάνεια, είναι η μέρα που σταμάτησες να αναπτύσσεσαι.
 
Τι είναι αυτό που σας παρακινεί στην επαγγελματική σας σταδιοδρομία;
Οπωσδήποτε αισθάνομαι μια μεγάλη ευθύνη προς τον πατέρα μου και το γραφείο που δημιούργησε εκ του μηδενός, πριν από μισό αιώνα. Επίσης, έχω μεγάλη έγνοια προς τους συναδέλφους, τους συνεργάτες και τους πελάτες του γραφείου, παλιούς και νέους, που συνάντησα όταν ήρθα στο γραφείο ή που συναντηθήκαμε αργότερα. Προσπαθώ να βλέπω θετικά αυτή την κληρονομιά (δεν είναι αυτονόητο) και να την εμπλουτίζω όπως και όσο μπορώ. Είμαι πολύ τυχερή διότι, προς το παρόν τουλάχιστον, η παρακαταθήκη φαίνεται να με κινητοποιεί και όχι να με παραλύει.
 
Η συνταγή της επιτυχίας
Πού οφείλεται η επιτυχία σας;
Επιμένετε με την «επιτυχία» εσείς. «Οφείλω την επιτυχία μου στο σπαγγέτι», είχε πει η Σοφία Λώρεν. Τέλος πάντων, αφού πρέπει, να απαντήσω κάτι: Όσον αφορά την αιτία της όποιας επιτυχίας, νομίζω πως οφείλεται εν τέλει στην αναλογία «1% inspiration, 99% perspiration», όπως ακριβώς συμβαίνει και στις επιστήμες, στις τέχνες, στον αθλητισμό και, μιας και μιλάμε για αναλογίες, στη ζαχαροπλαστική. Την μεταφέρω στα αγγλικά λόγω παρήχησης και ομοιοκαταληξίας. Ισχύει ανεξαρτήτως γλώσσας.
 
Πώς εξασκείτε πρακτικά διοίκηση; Τι είδους μάνατζερ θα λέγατε ότι είστε;
Δύσκολο να μιλήσει κάποιος για τον εαυτό του. Και ειδικά για ζητήματα που μπορεί εύκολα να διαψευστεί, αφού αφορούν και άλλα άτομα. Θα περιοριστώ σε αυτά που ελπίζω ότι δεν επιδέχονται δραστική αμφισβήτηση: Δεν φωνάζω, δεν βρίζω, δεν θορυβώ, δεν πρήζω. Δεν μικρομανατζάρω. Υπάρχει σίγουρα μια κάποια laissez-faire αύρα στην ατμόσφαιρα του γραφείου, την οποία εν πολλοίς βρήκα ετοιμοπαράδοτη, αλλά με τη σειρά μου την ενίσχυσα συνειδητά και πρόθυμα. Δεν αποφεύγονται πάντοτε οι ανορθογραφίες και οι ασυνταξίες, αλλά τις προτιμώ χίλιες φορές από τα ρομποτικά, τα γραφειοκρατικά και τα άψυχα. Τα πρώτα διορθώνονται, τα δεύτερα όχι.
 
Η πιο δύσκολη περίοδος
Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που έχετε λάβει στη διάρκεια της επαγγελματικής σας πορείας;
Δεν ήταν απόφαση, ήταν περίοδος. Όταν ο πατέρας μου έγινε προεδρικός επίτροπος το 2004 και εγκαταστάθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο (χωρίς να το έχει προγραμματίσει), αφήνοντας ουσιαστικά το γραφείο στα χέρια μου. Δεν ήμουν πάρα πολύ έτοιμη τότε, δεν είχα ακόμα τριανταρήσει, είχα μόλις παντρευτεί και ανοίξει σπίτι, έμεινα και έγκυος και γενικά τα βρήκα κάπως μπαστούνια- ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Δύσκολη απόφαση δεν θυμάμαι κάποια που να ξεχωρίζει. Όμως, γενικά, κάθε απόφαση που έχει να κάνει με τον αποχαιρετισμό συναδέλφου, συνεργάτη, πελάτη είναι δύσκολη, είτε την παίρνεις εσύ είτε όχι. Το τέλος των πραγμάτων γενικώς είναι στενάχωρο.
 
Τι κάνετε ως ηγέτιδα και ως εταιρεία για να έχετε motivated, engaged και loyal προσωπικό;
Πάρτι.
  
Προδιαγεγραμμένη σκυταλοδρομία
Πώς γίνεται η προετοιμασία των καινούργιων ηγετών μιας οικογενειακής επιχείρησης;
Μακάρι να ’ξερα…μια καλή αρχή, πάντως, είναι το χτίσιμο από νεαρή ηλικία ενός βιογραφικού (προφανώς δεν μιλώ μόνο για συγκομιδή ακαδημαϊκών τίτλων και επαγγελματικών προσόντων), το οποίο καλό είναι να συνδράμει στην ανάληψη των ευθυνών εάν και όταν έρθει η ώρα. Ή, αν δεν συνδράμει, τουλάχιστον να μην αποτελεί εμπόδιο και, αν μη τι άλλο, να είχε αφήσει ένα αποτύπωμα -θετικό ή αρνητικό- στη διαδικασία απόκτησής του. Απ’ εκεί και πέρα, ισχύει το ότι μπορείς να οδηγήσεις ένα άλογο στην πηγή, αλλά δεν μπορείς να το εξαναγκάσεις να πιει νερό.
 
Πόσο έτοιμη νιώθατε για να αναλάβετε την επιχείρηση;
Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Σπούδασα νομικά, έκανα μεταπτυχιακό στα νομικά, πήρα άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στην Αγγλία, έκανα δικαστήριο στην Κύπρο για καμιά πενταετία, συμμετείχα σε σεμινάρια στο εξωτερικό, είμαι μέλος σε διεθνείς οργανισμούς, ταξιδεύω συνέχεια για επαγγελματικούς λόγους. Ήταν λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη η σκυταλοδρομία αν ήθελα να πάρω τη σκυτάλη και, καλώς ή κακώς, ήθελα. Ήξερα από την αρχή ότι μπορεί να μου γλιστρήσει ανά πάσα στιγμή και τώρα πια ξέρω πως δεν θα την κρατώ για πάντα.
 
ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ
• Η δικηγορική εταιρεία Πολάκης Σαρρής + Σία ΔΕΠΕ ιδρύθηκε από τον Πολάκη Κ. Σαρρή, το 1970.
• Εργοδοτεί 30 άτομα.
• Η έδρα της βρίσκεται στη Λευκωσία.