Τα τυχερά παιχνίδια μια διέξοδος στα προβλήματα των Κυπρίων

Τα τυχερά παιχνίδια φαντάζουν στα μάτια του χειμαζόμενου από την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών Κύπριου, ως μια διέξοδος στα προβλήματα της καθημερινότητας του, ενώ του επιτρέπουν να ελπίζει στην άκοπη αποκατάσταση των οικονομικών του νοικοκυριού του.
 
Αυτό ήταν ένα από τα συμπεράσματα παγκύπριας ποσοτικής έρευνας σχετικά με τον επηρεασμό, τη συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά των χρηστών των τυχερών παιχνιδιών,  που διεξήγε η ΙΜR για λογαριασμό της Εθνικής Αρχής Στοιχημάτων, όπως τα παρουσίασε  στο Υπουργείο Οικονομικών, ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Φελλάς, Αντιπρύτανης Έρευνας και Ακαδημαϊκού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
 
«Η κρίση των αξιών που επήλθε ως απότοκος της οικονομικής κρίσης και του γενικότερου κλίματος αβεβαιότητας οδήγησε σε μια απεγνωσμένη ανάγκη κάλυψης του συναισθηματικού κενού και αναζήτησης προοπτικής για ένα καλύτερο αύριο, το οποίο συχνά μεταφράζεται από τον δυτικό άνθρωπο σε ένα ασφαλές αύριο για τον ίδιο και την οικογένεια του», υπέδειξε ο Καθηγητής Φελλάς.
 
Η ενασχόληση με τα τυχερά παιγνίδια δεν αποτελεί εύρημα του σύγχρονου πολιτισμού, αλλά έχει τις καταβολές της στην αρχαιότητα, ενώ συναντάται σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς. Η έρευνα επί συνόλου 3.000 ανθρώπων, ισόποσα ανδρών και γυναικών, κατέδειξε πως ένα σημαντικό ποσοστό των παικτών ευελπιστεί σήμερα στο οικονομικό κέρδος και τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του νοικοκυριού του μέσω της ενασχόλησης του με τα τυχερά παιγνίδια.
 
Η ηλικία 18-35 είναι αυτή με τη μεγαλύτερη (31%) ενασχόληση με τα τυχερά παιγνίδια, ενώ ακολουθούν οι ηλικίες 36-50 (25%), 51-64 (24%), 65+ (15%) και 15-17 (5%). Σύμφωνα με την έρευνα, εκτιμάται πως σε σύνολο πληθυσμού 533.000 Κυπρίων ηλικίας 15+, αυτοί που ασχολούνται με τα τυχερά παιγνίδια, φτάνουν τις 399.750, δηλαδή μονάχα το 25% του συνόλου δεν ασχολείται με αυτά. Από αυτούς, το 81%, δηλαδή 323.798 παίκτες, θεωρούνται εκτός κινδύνου, το 13% (51.967 παίκτες) παρουσιάζουν συμπτώματα πιθανής προβληματικής συμπεριφοράς, και το 6% (23.985 παίκτες) θεωρούνται προβληματικοί/παθολογικοί.
 
Στην ερώτηση «για ποιους λόγους παίζετε τυχερά παιγνίδια», το 60% απάντησαν: «για να κερδίσω χρήματα», το 49%: «για διασκέδαση», το 7%: «είναι συνήθεια/παράδοση/θεσμός»,  το 6%: «από βαρεμάρα/ανία», το 3%: «για να είμαι με άλλους ανθρώπους/κοινωνική συναναστροφή», και το 2%: «για να αποδεικνύω τις ικανότητες μου».
 
«Τα τυχερά παιγνίδια με θέλγητρο τα υποσχόμενα χρηματικά κέρδη επιστρατεύονται ως  χρυσό εργαλείο στο κυνήγι του εύκολου πλουτισμού και κατ’ επέκταση της ευτυχίας, όπως αυτή εκλαμβάνεται από τον σύγχρονο Κύπριο», επισήμανε ο Καθηγητής Φελλάς.
 
Ωστόσο, η σταδιακή βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, όπως καθρεφτίζεται στην δήλωση περισσότερων από τους μισούς της έρευνας, ότι τα μηνιαία εισοδήματα τους  διασφαλίζουν μια άνετη διαβίωση στο νοικοκυριό τους, αναμένεται να αποσπάσει την προσοχή ολοένα και περισσότερων παικτών από την εμμονική επιδίωξη του χρηματικού κέρδους και να τους οδηγήσει στην υγιή ενασχόληση με τα τυχερά παιγνίδια για καθαρά ψυχαγωγικούς λόγους. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση στο ερώτημα: «Όσον αφορά στα οικονομικά του νοικοκυριού σας, ποια από τις παρακάτω δηλώσεις ισχύει καλύτερα στην  περίπτωση σας;». Το 51% δήλωσε: «Βγάζουμε αρκετά χρήματα, ώστε να περνάμε άνετα το μήνα μας», το 30%: «Βγάζουμε τόσα μόνο χρήματα ώστε μετά δυσκολίας να περνάμε το μήνα μας», το 10%: «Τα χρήματα που βγάζουμε δεν επαρκούν για τις ανάγκες του μήνα μας», και το 9%: «Βγάζουμε αρκετά χρήματα, ώστε να μας περισσεύουν στο τέλος του μήνα».
 
Ο Καθηγητής Φελλάς αναφέρθηκε στον καταλυτικό ρόλο της οικογένειας, καθώς πολλοί παίκτες δήλωσαν ότι κατά την πρώτη επαφή τους με τα τυχερά παιγνίδια συνοδεύονταν από τον πατέρα τους ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας τους, με αποτέλεσμα να φέρει μεγάλη ευθύνη για τη μελλοντική αρνητική ή θετική συμπεριφορά τους. Τόνισε πως «οφείλουμε να κάνουμε τη μόρφωση και την εκπαίδευση απόλυτη προτεραιότητα, ώστε να σταθούν οι νέοι στα πόδια τους», ενώ επισήμανε πως το κράτος πρέπει να δεσμευθεί για λύσεις που θα οδηγήσουν στην έξοδο από την ανεργία, τη φτώχεια, την ευκαιριακή εργασία και τους ανεπαρκείς μισθούς. «Δεν υπάρχει καμία ελπίδα συνολικής ανασυγκρότησης του τόπου μας χωρίς επένδυση στη νέα γενιά», κατέληξε.