Επενδύσεις: Βέλγιο και Γαλλία «πριονίζουν» τις πλατφόρμες

Αίσθηση προκάλεσε η απόφαση της βελγικής κυβέρνησης να απαγορεύσει από τις 18 Αυγούστου τη δυνατότητα διάθεσης σειράς προϊόντων σε επενδυτές λιανικής, μεταξύ των οποίων τα binary options και τα παράγωγα προϊόντα που λήγουν σε λιγότερο από μία ώρα, ή που συνδυάζονται με μόχλευση (π.χ. CFD's).

Ενδεικτική είναι η δήλωση του Βέλγου υπουργού κ. Kris Peeters πως «ο νόμος αυτός συμβάλλει στη μεγαλύτερη προστασία καταναλωτών χρηματοοικονομικών προϊόντων» και πως «είναι φανερό ότι τα binary options και άλλα κερδοσκοπικά παράγωγα δεν έχουν θέση στη λιανική αγορά της χώρας».

Επίσης, η ίδια κυβέρνηση προχώρησε και στην απαγόρευση «επιθετικών ή ακατάλληλων τεχνικών διάθεσης παράγωγων προϊόντων», όταν αυτά δεν διατίθενται μέσω οργανωμένων αγορών.

Πέραν όμως της βελγικής κυβέρνησης, είχαμε και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Γαλλίας, η οποία απαγόρευσε τη διαφήμιση των παραπάνω προϊόντων.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι παραπάνω περιορισμοί σε Βέλγιο και Γαλλία αφορούν μόνο τα «επικίνδυνα-κερδοσκοπικά» προϊόντα που διατίθενται από τις λεγόμενες πλατφόρμες (OTC), καθώς τα ίδια («επικίνδυνα-κερδοσκοπικά») προϊόντα μπορούν να προσφέρονται μέσω των οργανωμένων αγορών (χρηματιστήρια) και φυσικά μέσα από τα τμήματα private banking των κεντροευρωπαϊκών και βορειοευρωπαϊκών τραπεζών.

Ορισμένοι κύκλοι ωστόσο που συνδέονται με τις πλατφόρμες, υποστηρίζουν πως:

Πρώτον, η απόφαση της βελγικής κυβέρνησης είναι παράνομη με βάση τη MIFID-1 που ισχύει έως και το τέλος του 2017 (καλούν την Ενωση των Ευρωπαϊκών Επιτροπών Κεφαλαιαγορών να πάρει θέση) και

Δεύτερον, πως ο «καυγάς γίνεται για το πάπλωμα». Οι πλατφόρμες που σε μεγάλο βαθμό έχουν την έδρα τους σε σχετικά αδύναμες οικονομικά χώρες (Κύπρος, Ελλάδα, Μάλτα, Ιρλανδία, περιοχή της Βαλτικής), μπορούν λόγω της τεχνολογίας να προσφέρουν τα επενδυτικά αυτά προϊόντα έναντι πολύ χαμηλότερων προμηθειών σε σχέση με τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια και επίσης με πολύ πιο ευέλικτους όρους (εκκίνηση από μικρά ποσά, μεγαλύτερη δυνατότητα μόχλευσης).

Έτσι, τα εμπόδια ορισμένων χωρών έρχονται να προστατεύσουν τα χαμένα μερίδια αγοράς των δικών τους τραπεζών (ή και τραπεζών που δραστηριοποιούνται σε άλλες χώρες), μέσω των οποίων θα μπορούν να διατίθενται τα ίδια προϊόντα.

Σύμφωνα επίσης με τους ίδιους κύκλους, ο κίνδυνος των CFD's και του ξένου συναλλάγματος είναι ο ίδιος ή και μικρότερος από εκείνον που διατρέχουν οι επενδυτές στις οργανωμένες αγορές παραγώγων κάθε χρηματιστηρίου και μάλιστα προτείνεται σε όλους τους πελάτες να τοποθετούν σε τέτοια προϊόντα περιορισμένο ποσοστό του συνολικού τους χαρτοφυλακίου.

«Με βάση τη θεωρία, μόνο ένα περιορισμένο τμήμα του χαρτοφυλακίου θα πρέπει να τοποθετείται σε τίτλους υψηλότερου ρίσκου. Το πρόβλημα όμως του υψηλού ρίσκου δεν περιορίζεται μόνο στις επενδύσεις αυτής της κατηγορίας, αλλά επεκτείνεται και στις θεωρητικά αποκαλούμενες ως ασφαλείς. Για παράδειγμα πόσο επικίνδυνες είναι οι μετοχές των ΗΠΑ στα ιστορικά τους υψηλά, ή τα δεκαετή ομόλογα με αρνητική απόδοση; Πόσο έχασαν στην Ελλάδα οι μέτοχοι των τραπεζικών μετοχών και των κρατικών χρεογράφων; Άλλωστε μηδενικό κίνδυνο -από ένα ποσό και πάνω- δεν έχουν θεωρητικά ούτε και οι καταθέσεις σε ευρωπαϊκές τράπεζες», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.

ΠΗΓΗ: euro2day.gr