Η Μαλάλα που δεν ακούγεται στην Κύπρο
15:59 - 10 Δεκεμβρίου 2014
Παρακολουθείς ένα 17χρονο κορίτσι να μιλά και σε συναρπάζει η δομή του λόγου, σε συγκλονίζει η ειλικρίνεια της, σε γοητεύει το χιούμορ που κερδίζει το χειροκρότημα αρχηγών κρατών, διπλωματών παγκόσμιας ακτινοβολίας και επιστημόνων. Ο λόγος βεβαίως για την Πακιστανή Μαλάλα Γιουσούφζαϊ που εξασφάλισε φέτος το Νόμπελ Ειρήνης.
Την ίδια ώρα παρακολουθείς στην Κύπρο το θέατρο του παραλόγου. Σε συναρπάζει κάθε λεπτομέρεια που μαθαίνεις από τις γνωστές πλέον ιστορίες με τις μίζες όπως στις ταινίες μυστηρίου, η διαπλοκή και στη συνέχεια η ευκολία που τα στόματα ορισμένων ανοίγουν κυρίως όταν αντικρίζουν την πόρτα του κελιού ανοικτή μπροστά τους.
Η Μαλάλα τόνισε πως δεν λέει την ιστορία της επειδή είναι ξεχωριστή αλλά ακριβώς γιατί ισχύει ακριβώς το αντίστροφο. Δυστυχώς κάτι ανάλογο ισχύει με τα σκάνδαλα στην Κύπρο. Δεν είναι θέμα Σάββα, Αλέκου ή Χριστόδουλου. Είναι ζήτημα κομμάτων, επιχειρηματιών και στελεχών σε δημόσιους, ημικρατικούς ή δημοτικούς οργανισμούς. Υπουργεία, ημικρατικοί, δήμοι και κοινότητες βουτηγμένα μες τον βάλτο της διαπλοκής.
Τα ρουσφέτια έγιναν συνήθεια, η αναξιοκρατία καθημερινότητα, η αδικία κομμάτι της ζωής μας. Όπως δυστυχώς συνήθεια έγινε και η ανοχή από τον απλό, τον τίμιο, τον καθαρό πολίτη.
Το ακόμη πιο άσχημο είναι πως μετά τη συγκλονιστική οικονομική κρίση που όλοι βιώνουμε στο πετσί μας, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Οι πολιτικοί σκοπό έχουν την εξουσία που ανοίγει τον δρόμο για το εύκολο και μαύρο χρήμα. Οι ψευτοκαριερίστες καλοβλέπουν κάθε τόσο νέες καρέκλες και τα λαμόγια αναζητούν τις νέες κομπίνες τους. Και είναι μάλλον γραφικό να επιδιώκουμε να βρούμε για να αναδείξουμε παραδείγματα από το εξωτερικό, καλές πρακτικές από μεγάλους οργανισμούς και διαφάνεια στον τόπο μας.
Η καθαρότητα θέσεων και λόγου της μικρής Μαλάλα, δεν συγκρίνεται σε κανένα σημείο και σε κανένα επίπεδο με τον ξεπερασμένο πολιτικό λόγο των Κύπριων πολιτικών –αρχηγών και μη- αλλά κυρίως με τον βίο, τόσο τον δημόσιο όσο και κυρίως με τον παρασκηνιακό, τον γκρίζο, τον διαπλεκόμενο. Ό,τι και να ακούσεις δε σε πείθει, ό,τι και να σου πουν δεν το πιστεύεις ακριβώς γιατί αποδείχθηκε πως υστερούν τόσο σε καθαρότητα λόγου όσο και σε αγνότητα πράξεων.