Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά

Η Κύπρος που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ως χρηματοοικονομικό κέντρο και «λιμάνι» επαγγελματικών υπηρεσιών μας έχει τελειώσει. Γενικότερα πολλά έχουν τελειώσει. Εάν ενδεχομένως ψηφίζαμε το κούρεμα ως άδικη λύση-μονόδρομος που μας επιβλήθηκε, ίσως, ίσως να μπορούσαμε να ελπίζαμε πως ο οποιοσδήποτε (μεγάλο) καταθέτης στην Κύπρο θα μπορούσε να σκεφτεί τους λόγους που τον έφεραν εδώ από την αρχή και να διατηρούσε τα κουρεμένα λεφτά του στη χώρα μας. Θα μπορούσε ενδεχομένως όλοι μας να μετρήσουμε ακόμη μια φορά τις μεγάλες πληγές μας και να προχωρήσουμε.

Ψηφίσαμε στο άψε-σβήσε κατά του κουρέματος και ξοδέψαμε μια βδομάδα να δηλώνουμε στα τηλεοπτικά πάνελς πόσο άδικη ήταν η λύση της Τρόικα, ποια μηνύματα οφείλουμε να στείλουμε, πόσο «ψηλώσαμε» στο μπόι.

Η Βουλή ως νομοθετικό όργανο είχε το δικαίωμα να καταψηφίσει το προτεινόμενο καταστροφικό πακέτο σωτηρίας. Δεν είχε καμιά δικαιολογία όμως να μην έχει ένα άλλο αποδεκτό ως βιώσιμο πλάνο. Η ιδέα του κουρέματος ήταν καταστροφική και ανεπανάληπτη ως μέτρο εξυγίανσης. Ωστόσο υπήρχε στο τραπέζι. Αδιαμφισβήτητα. Το ξέραμε. Ελπίσαμε, πηγαίνοντας στο Eurogroup πως θα «ήταν του σιερκού μας» οι Ευρωπαίοι; Πάντως απροετοίμαστοι ήμασταν. Απροετοίμαστοι για να τους χειριστούμε εκεί και να αποτρέψουμε το επιβαλλόμενο σενάριο κουρέματος, αλλά και εντός οι υπόλοιποι νομοθέτες απροετοίμαστοι εφόσον δεν είχαν ένα εναλλακτικό σχέδιο επιβίωσης.

Κάποιοι δαχτυλοδείχνουν για την σημερινή κατάσταση τον Αθανάσιο Ορφανίδη, άλλοι την προηγούμενη κυβέρνηση, άλλοι τη νυν, κάποιοι τον νυν διοικητή της Κεντρικής Πανίκο Δημητριάδη, κάποιοι τους ανίδεους Κύπριους πολιτικούς. Οι ξένοι οικονομολόγοι κάνουν λόγο για τους ανίδεους Ευρωπαίους πολιτικούς και φυσικά αρκετοί μιλάνε για την (Ενωμένη) Ευρώπη και τον «ρατσισμό» της κατά των κρατών του Νότου. Υπάρχουν βέβαια και σενάρια για αυτούς που καραδοκούν για να μας αρπάξουν το φυσικό αέριο και τις ρωσικές καταθέσεις….

Μέσα στον κουβά των συμφερόντων, λαθών και κακών, μπαίνει και το καταχρεωμένο κυπριακό νοικοκυριό, η καταχρεωμένη κυπριακή επιχείρηση, το διεφθαρμένο πολιτειακό μας σύστημα, οι συντεχνίες. Πολλά τα προβλήματα που ένα μικρό νησί κατάφερε να συσσωρεύσει σε ένα αριστουργηματικά θανατηφόρο κοκτέιλ.

Επικίνδυνοι αυτοί που σηκώνουν (ή δεν σηκώνουν) τα χέρια τους στη Βουλή. Αβέβαιο ποια είναι η Κύπρος στην οποία θα ξυπνήσουμε στις 26 Μαρτίου του 2013.
Ξεκάθαρο είναι όμως πως οι καταθέτες θα πληρώσουν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο.

Τώρα μετράμε τις πληγές που τρέχουν αίμα και μαθαίνουμε νέους όρους: Bank run. Good bank. Bad bank. No Bank.