Κυπριακές Αερογραμμές: Αναζητείται το αυτονόητο

Τι λοιπόν πάει λάθος σε αυτή την εταιρεία; Τόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσει έστω στοιχειωδώς αποτελεσματικά, εκτελώντας έστω και στο ελάχιστο την αποστολή της χωρίς να φορτώνει τα βάρη της στον φορολογούμενο πολίτη; Γιατί τόσα και τόσα σχέδια διάσωσης έχουν μέχρι τώρα αποτύχει; Γιατί οι Κυπριακές Αερογραμμές διαχρονικά ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία που κανείς δεν φαίνεται ικανός να ανακόψει;

Μήπως η μέχρι τώρα αντιμετώπιση του προβλήματος εστιάζεται σε λανθασμένη κατεύθυνση; Μήπως παραγνωρίζεται κάποιος σημαντικός αλλά και κορυφαίος παράγοντας; Μήπως ξεχνιέται το αυτονόητο;

Το αυτονόητο ότι όσες μελέτες και να διεξαχθούν, όσες περικοπές και να γίνουν, όσα μέτρα και να ληφθούν, το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό, αν αυτά δεν οδηγούνται από μια εμπνευσμένη και δεσμευμένη ηγεσία, η οποία με ακεραιότητα, υπευθυνότητα και πίστη στις δυνατότητες του προσωπικού, θα μπορέσει να προβάλει ένα αξιόπιστο όραμα και να παράξει έργο που να συνάδει με τις προσδοκίες και την περηφάνια όλων των Κυπρίων.

Μήπως οι παραστάσεις μας περιορίζονται από την μετριότητα που μας περιτριγυρίζει και την οποία το κατεστημένο μας έχει επιβάλει; Μήπως πρέπει τελοσπάντων να αλλάξουμε παραστάσεις, να δούμε τον κόσμο από μια άλλη οπτική γωνία και να αντιληφθούμε ότι προηγμένες κοινωνίες χρειάζονται και  προηγμένες σκέψεις και πνευματικά προηγμένους ανθρώπους, διαφορετικά  θα συνεχίσουμε να φθίνουμε στην μετριότητα;

Μήπως πρέπει άμεσα να αναζητήσουμε και να βρούμε τους κατάλληλους ανθρώπους για να ηγηθούν μιας εταιρείας με άξια και έμπειρα στελέχη, με λαμπρό παρελθόν και σίγουρα με μέλλον, η οποία απλά είχε την ατυχία να παγιδευτεί στα πλοκάμια των μικροσυμφερόντων και της διαχρονικής κοντόφθαλμης  αντιμετώπισης από τα εμπλεκόμενα μέρη που τελικά αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων;

Μήπως χρειάζονται ηγέτες που πραγματικά πιστεύουν στην εταιρεία, που θέλουν και μπορούν να επεκτείνουν αντί να συρρικνώνουν, που θέλουν και μπορούν να συνενώσουν δυνάμεις, που μπορούν να πείσουν, να προάξουν την συνεργασία, να εμπνεύσουν και να ηγηθούν με βάση το όραμα και τις αρχές που θα συμμερίζονται όλα τα στελέχη της εταιρείας;

Μήπως τελικά όλοι ξεχνάμε το αυτονόητο; Το πανάρχαιο και πάντα επίκαιρο ρητό  ότι «Η ηγεσία είναι Πράξη και όχι Θέση».

Ας ξεπεράσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας και ας βρούμε λύσεις που αρμόζουν σε μια κοινωνία πολιτών που απαιτεί από την ηγεσία της ωριμότητα, αποφασιστικότητα και πράξεις που υπερβαίνουν το καταθλιπτικό κατεστημένο.

Χάρης Παπαδόπουλος

Δειτε Επισης

Άρθρο του CEO της Eurobank Φωκίωνα Καραβία: Ινδία, ένας στρατηγικός εταίρος για την Ελλάδα και την Κύπρο
Πώς η αδράνεια (inertia) προστατεύει το ηλεκτρικό σύστημα
Η αναθεώρηση των δημόσιων συμβάσεων: Επιτακτική ανάγκη για τον κατασκευαστικό κλάδο και την οικονομία
Η δασμολογική απειλή του Τράμπ: Ο χάλυβας, ο προστατευτισμός και ο βαθύτερος παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος
Αγροφωτοβολταϊκά: Η απάντηση των γεωργών στην ξηρασία και την ενεργειακή κρίση
Επιστημονική εκπροσώπηση στο Δ.Σ. του ΟΑΥ: Προϋπόθεση για μία σύγχρονη και τεκμηριωμένη πολιτική υγείας
Το λογισμικό που «κάθεται» και γιατί η επένδυσή σας δεν αποδίδει
Προστατεύοντας το εθνικό μας προϊόν με διαφάνεια και υπευθυνότητα
Τεχνικό χρέος (Tech debt) στην εποχή του ψηφιακού μετασχηματισμού: Διαχείριση και πρόληψη οι σύμμαχοι της μετάβασης
Οι προοπτικές της αγοράς ακινήτων της Λευκωσίας το 2025