Κυπριακές Αερογραμμές: Αναζητείται το αυτονόητο

Τι λοιπόν πάει λάθος σε αυτή την εταιρεία; Τόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσει έστω στοιχειωδώς αποτελεσματικά, εκτελώντας έστω και στο ελάχιστο την αποστολή της χωρίς να φορτώνει τα βάρη της στον φορολογούμενο πολίτη; Γιατί τόσα και τόσα σχέδια διάσωσης έχουν μέχρι τώρα αποτύχει; Γιατί οι Κυπριακές Αερογραμμές διαχρονικά ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία που κανείς δεν φαίνεται ικανός να ανακόψει;

Μήπως η μέχρι τώρα αντιμετώπιση του προβλήματος εστιάζεται σε λανθασμένη κατεύθυνση; Μήπως παραγνωρίζεται κάποιος σημαντικός αλλά και κορυφαίος παράγοντας; Μήπως ξεχνιέται το αυτονόητο;

Το αυτονόητο ότι όσες μελέτες και να διεξαχθούν, όσες περικοπές και να γίνουν, όσα μέτρα και να ληφθούν, το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό, αν αυτά δεν οδηγούνται από μια εμπνευσμένη και δεσμευμένη ηγεσία, η οποία με ακεραιότητα, υπευθυνότητα και πίστη στις δυνατότητες του προσωπικού, θα μπορέσει να προβάλει ένα αξιόπιστο όραμα και να παράξει έργο που να συνάδει με τις προσδοκίες και την περηφάνια όλων των Κυπρίων.

Μήπως οι παραστάσεις μας περιορίζονται από την μετριότητα που μας περιτριγυρίζει και την οποία το κατεστημένο μας έχει επιβάλει; Μήπως πρέπει τελοσπάντων να αλλάξουμε παραστάσεις, να δούμε τον κόσμο από μια άλλη οπτική γωνία και να αντιληφθούμε ότι προηγμένες κοινωνίες χρειάζονται και  προηγμένες σκέψεις και πνευματικά προηγμένους ανθρώπους, διαφορετικά  θα συνεχίσουμε να φθίνουμε στην μετριότητα;

Μήπως πρέπει άμεσα να αναζητήσουμε και να βρούμε τους κατάλληλους ανθρώπους για να ηγηθούν μιας εταιρείας με άξια και έμπειρα στελέχη, με λαμπρό παρελθόν και σίγουρα με μέλλον, η οποία απλά είχε την ατυχία να παγιδευτεί στα πλοκάμια των μικροσυμφερόντων και της διαχρονικής κοντόφθαλμης  αντιμετώπισης από τα εμπλεκόμενα μέρη που τελικά αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων;

Μήπως χρειάζονται ηγέτες που πραγματικά πιστεύουν στην εταιρεία, που θέλουν και μπορούν να επεκτείνουν αντί να συρρικνώνουν, που θέλουν και μπορούν να συνενώσουν δυνάμεις, που μπορούν να πείσουν, να προάξουν την συνεργασία, να εμπνεύσουν και να ηγηθούν με βάση το όραμα και τις αρχές που θα συμμερίζονται όλα τα στελέχη της εταιρείας;

Μήπως τελικά όλοι ξεχνάμε το αυτονόητο; Το πανάρχαιο και πάντα επίκαιρο ρητό  ότι «Η ηγεσία είναι Πράξη και όχι Θέση».

Ας ξεπεράσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας και ας βρούμε λύσεις που αρμόζουν σε μια κοινωνία πολιτών που απαιτεί από την ηγεσία της ωριμότητα, αποφασιστικότητα και πράξεις που υπερβαίνουν το καταθλιπτικό κατεστημένο.

Χάρης Παπαδόπουλος

Δειτε Επισης

MiCA: Το νέο πλαίσιο για τις αγορές κρυπτο-περιουσιακών στοιχείων αλλάζει τον χρηματοοικονομικό τομέα
Airbnb και στεγαστική κρίση στην Κύπρο: Μύθοι και πραγματικότητες
Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη: Δημιουργία θετικής αλλαγής
Τεχνικό χρέος στις επιχειρήσεις: Ένα κρυφό κόστος της τεχνολογίας
Τεχνητή νοημοσύνη, παραγωγικότητα και η σημασία της γνώσης
Έλλειψη εργατικού δυναμικού: Μια μεγάλη πρόκληση για την κυπριακή οικονομία
Κλειδί η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για το στεγαστικό
Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τον ΠΟΥ: Ένα επικίνδυνο προηγούμενο για την παγκόσμια υγεία
«Πληρώνω όσο πετώ»: Πρόκληση ή ευκαιρία;
Πώς οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να συμβάλουν στην προώθηση της καινοτομίας στην Ευρώπη