Χριστόφιας Vs Οικονομίας

Υπογραμμίζοντας τις προοπτικές του φυσικού αερίου ο πρόεδρος της δημοκρατίας σε πρόσφατη ομιλία του ανέφερε ότι σε αυτό το πλαίσιο προσβλέπουμε σε άμεσες ξένες επενδύσεις, οι οποίες θα συμβάλουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, θα φέρουν ανάπτυξη και επιπρόσθετο εισόδημα.

Σε αυτό το σημείο είναι που κατανοεί κανείς ότι άλλος γράφει τις ομιλίες και άλλος τις διαβάζει!

Δεν εξηγείται αλλιώς πως λίγες μέρες νωρίτερα ο ίδιος αναφερόταν στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου ωσάν να είναι μικροαπατεώνες, διατυμπανίζοντας ότι οι τράπεζες έφεραν την Τρόικα στην Κύπρο και ότι διέπραξαν ένα «έγκλημα», οδηγώντας μας στο Μηχανισμό Στήριξης. Το κερασάκι στην τούρτα φυσικά είχε έρθει με την «διαπίστωση» ότι οι Κύπριοι είμαστε θύματα της έλλειψης εποπτικού ελέγχου πάνω στις τράπεζες.

Με δύο λόγια ο πρόεδρος μας λέει στους ξένους επενδυτές ελάτε με τα εκατομμύριά σας στην όμορφη Κύπρο, η οποία είναι ένα ξέφραγο αμπέλι με ένα αναξιόπιστο τραπεζικό σύστημα!

Ένα βήμα πριν από την υπογραφή μνημονίου, καθώς ζητάμε από τους ξένους να μας εμπιστευτούν και να μας δανείσουν, ο πρόεδρος της χώρας συνεχίζει εργολαβικά την απαξίωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Αν δεν είναι άλλο του πιστώνουμε την πρωτοτυπία, μιας και είναι ο μοναδικός πρόεδρος στον πλανήτη ο οποίος συστηματικά επιτίθεται, κατηγορεί και λασπολογεί το τραπεζικό σύστημα της χώρας του με τόσο σθένος για όλα τα κακώς έχοντας του τόπου. Τον κλάδο που αποτελεί στην ουσία τον καθρέφτη της οικονομίας και προσελκύει κεφάλαια πολλών εκατομμυρίων.

Λάθη σίγουρα έγιναν, όπως έγιναν από τις ιδιωτικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο. Όταν όμως το 2008 ξεκίνησε η χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση της χώρας παραδέχθηκε τα τεράστια προβλήματα του τραπεζικού τομέα και προχώρησε στην εξαγορά προβληματικού ενεργητικού έως $700 δισ. προκειμένου να σωθεί η οικονομία από την κατάρρευση που θα ακολουθούσε της διάλυσης του τραπεζικού συστήματος. Σήμερα, οι πλείστες από εκείνες τις τράπεζες έχουν ήδη επιστρέψει σε ανοδική τροχιά, αποπληρώνοντας σταδιακά τη στήριξη που είχαν λάβει από το δημόσιο.

Αυτό φυσικά μπορεί να συμβεί σε ένα κράτος που προνοεί και διαχειρίζεται τα οικονομικά του με τέτοιο τρόπο ώστε εάν παραστεί η ανάγκη να είναι σε θέση να συμβάλει και να φροντίσει για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος. Προφυλάσσοντας κατά αυτό τον τρόπο όλους τους κλάδους της οικονομίας, τις θέσεις εργασίας, την ανάπτυξη και την ευημερία του λαού.

Όταν λοιπόν ο πρόεδρος μας ξεκαθαρίζει ότι το πρόβλημά δεν οφείλεται στο δημοσιονομικό έλλειμμα αλλά αποκλειστικά και μόνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στη λειψή – έως ανύπαρκτη-  εποπτεία του τραπεζικού συστήματος καλό θα ήταν να σκέφτεται διπλά.

Εκτός και αν ο στόχος είναι πράγματι η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος και η απομάκρυνση των ξένων επενδυτών μια και καλή. Εκτός και αν στόχος είναι το λουκέτο σε ακόμα περισσότερες επιχειρήσεις από τις 9.103 που έχουν πτωχεύσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Παραμένοντας ακλόνητος στην πεποίθηση ότι δεν φέρει καμία ευθύνη για την κατάσταση της οικονομίας, στα πλαίσια του «εγώ εν τζαι» που μας έχει συνηθίσει.