Διαζύγια, νόμοι που φωτογραφίζουν και πράσινοι κάλαθοι

Τα τελευταία χρόνια είχα άμεση εμπλοκή σε μία υπόθεση διαζυγίου, από την οποία έγινα σημαντικά σοφότερος σε σχέση με τις διαδικασίες και τη γραφειοκρατία που επικρατούν στην Κύπρο. Ή για να το θέσω καλύτερα, αντιλήφθηκα από πρώτο χέρι ότι οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης αφορούν όλους τους τύπους των υποθέσεων, ακόμα κι αυτούς που θεωρητικά είναι πιο απλοί.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το διαζύγιο «βγήκε» σχετικά γρήγορα, μέσα σε 4-6 μήνες αλλά «τα περιουσιακά» κατέληξαν μόλις πριν από μερικές μέρες – έπειτα από πάροδο οκτώ ετών περίπου! Μετά από οκτώ χρόνια λοιπόν, οι δύο πλευρές κουράστηκαν να περιμένουν το δικαστήριο να ξεκινήσει την υπόθεση και βασικά απέσυραν έκαστος τις αγωγές τους. Μέσα σε αυτή την περίοδο, τα μέρη και οι δικηγόροι τους χρειάστηκαν να συνεισφέρουν μερικές δεκάδες εργατοώρες, να πηγαινοέρχονται όλοι οι εμπλεκόμενοι στα δικαστήρια, και να διερωτούνται τι γίνεται με την υπόθεση τους. Όποτε τους έλεγαν «είμαστε κοντά» (στο να ξεκινήσει η διαδικασία), κάτι γινόταν, π.χ. διακοπές καλοκαιριού, άλλαξε ο δικαστής λόγω μετάθεσης, κτλ.

Η «καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης είναι άρνηση δικαιοσύνης», σύμφωνα με ένα νομικό γνωμικό. Στην περίπτωση την δική μας, όπως και σ’ αυτήν των διαφόρων ερευνητικών επιτροπών (Μαρί, Συνεργατισμός, Χρηματιστήριο, κτλ), ο χρόνος απλά έφερε την λήξη της όποιας διαδικασίας, μιας και οι πλευρές ατόνησαν και η υπόθεση ξεχάστηκε. Όπως σε διάφορες άλλες περιπτώσεις, το μεγαλύτερο μας πρόβλημα είναι η μη επιβολή του νόμου, π.χ. παράνομες επεκτάσεις κτιρίων, μετατροπή καταστημάτων σε οικιστικά καταλύματα, κιόσκια τα οποία φυτρώνουν μέσα στη ζώνη προστασίας της παραλίας, κτλ.

Το πιο λυπητερό όμως, δεν είναι ότι δεν επιβάλλεται ο νόμος, αλλά ότι εκεί όπου υπάρχει κάποιος μηχανισμός και επιβάλλεται ο νόμος, τότε ανάλογα με την περίοδο γίνονται διάφορες αλλαγές ή χαλαρώσεις. Για παράδειγμα, στις 14/04/2021, μερικές μέρες πριν την διάλυση της, η Βουλή πέρασε νομοθεσία η οποία επιτρέπει, μέχρι την 31/12/21, τη μεταβίβαση ιδιοκτησίας και/ή την υποθήκευση ακινήτων για τα οποία έχουν εκδοθεί πιστοποιητικά μη εξουσιοδοτημένων εργασιών. Άρα, ένας νόμος ο οποίος «φωτογραφίζει» κάποια ακίνητα, τα οποία κατά τη συγκεκριμένη περίοδο θα επιτρέπεται να πωληθούν/υποθηκευθούν χωρίς να γίνει οποιαδήποτε νομιμοποίηση τους. Γιατί τώρα; Ποια είναι αυτά τα ακίνητα; Ποιο είναι το συμφέρον του πολίτη/της κοινωνίας στο να ψηφιστεί αυτή η νομοθεσία;

Την επόμενη φορά που θα περπατάτε, κοιτάξτε τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων και μετρήστε πόσα έχουν μετατραπεί σε επιπλέον εσωτερικούς χώρους. Δείτε του πράσινους καλάθους που περιφέρονται μέσα στο δρόμο, τα καταστήματα με την «επεκτατική τους πολιτική» που δεν έχουν αφήσει χώρο για τους πεζούς στο πεζοδρόμιο, τους μοντέρνους καλάθους που ξεχειλίζουν από σκουπίδια, τα παιχνίδια στα πάρκα μας που είναι ζωγραφισμένα με γκράφιτι και διαλυμένα. Μετά, διερωτηθείτε αν έχετε κανένα καλύτερο τρόπο να περάσετε 15 λεπτά στις 30 Μαΐου 2021 από το να ψηφίσετε και να φέρετε την αλλαγή. Ξέρω, ακούστηκε σαν ένα από τα πολλά προεκλογικά συνθήματα με τα οποίας μας βομβαρδίζουν από παντού τις τελευταίες βδομάδες, ωστόσο, αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν δεν προσπαθήσουμε με την ψήφο μας να αλλάξουμε νοοτροπία και αντιλήψεις, τότε δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να παραπονιόμαστε. Ο καθένας ας αποφασίσει ποιους θεωρεί κατάλληλους ή έστω καλύτερους από τους υπόλοιπους, για να φέρουν αυτή την αλλαγή. Αλλά, το να μην ψηφίσουμε σίγουρα δεν πρόκειται να βελτιώσει την παρούσα κατάσταση.

ΥΓ. Προσωπικά θα ήθελα να είχα το δικαίωμα της οριζόντιας ψήφου. 

Διευθύνων Σύμβουλος, WiRE FS

pavlos.loizou@wire-fs.com