Διαζύγιο ελέω «καραντίνας»

Οι συνθήκες που επέβαλε η νέα πανδημιακή πραγματικότητα, οδήγησαν πολλά ζευγάρια ενώπιον των επιλογών τους - σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα αναφορικά με μία από τις πιο σημαντικές αποφάσεις που λαμβάνει ο άνθρωπος στη ζωή του, την επιλογή συντρόφου.
 
Η βίαιη αποπλαισίωση της κοινωνικής μας ύπαρξης αλλά και η αναγκαστική συνύπαρξη των ζευγαριών λόγω της «καραντίνας» έφερε στο προσκήνιο λιμνάζοντα προβλήματα, κυρίως στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Το νέο παγκόσμιο κοινωνικό «καραντιναϊκό γίγνεσθαι», έδωσε σε πολλά ζευγάρια τη δυνατότητα να αδράξουν την ευκαιρία και να επαναπροσδιορίσουν τον έγγαμο βίο τους, βρίσκοντας χρόνο ο ένας για τον άλλον, να αναστοχαστούν, να αναδυθούν σοφότεροι και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του γάμου τους. Για πολλούς όμως, αποτέλεσε παράθυρο ευκαιρίας στη λήψη επίμαχων αποφάσεων για την εξέλιξη της ζωής τους στα πλαίσια της «μετά-καραντιναϊκής περιόδου».

Η αβεβαιότητα και η έλλειψη πολύπλευρων δραστηριοτήτων, οδήγησαν σε βαθύ πλήγμα τις συνθήκες στην καθημερινότητα των ζευγαριών, μεγαλώνοντας έτσι το άγχος τους πυροδοτώντας τη μιζέρια, τη γκρίνια, την τοξικότητα, τον αρνητισμό, την απάθεια και τα παράπονα, συνθέτοντας την ύπαρξη ενδοοικογενειακών διαπληκτισμών.
 
Πολλά ζευγάρια κατά τη διάρκεια της «καραντίνας» βρέθηκαν να είναι στο ίδιο σπίτι κάθε μέρα – όλη μέρα, μαζί με το σύντροφο και τα παιδιά τους. Πλείστα από αυτά τα ζευγάρια,  συγκρούστηκαν με την ίδια τους σκοτεινή πραγματικότητα αλλά και τις επιλογές τους, με μόνη δυνατότητα εξόδου από το σπίτι τους το μήνυμα διαφυγής για «εύλογο χρονικό διάστημα».
 
Tο διαζύγιο φαίνεται να προκρίνεται ως επιλογή στις περιπτώσεις όπου η συμβίωση με το άλλο άτομο καθίσταται αφόρητη και όταν η επικοινωνία δυσχεραίνει μεταξύ των δύο ανθρώπων. Κατ’ επέκταση όταν ο ένας εκ των δύο συζύγων οικοδομεί τη συνέχεια της ζωής του χωρίς το σύντροφό του, το τέλος δεν αργεί να πλησιάσει, πραγματικότητα την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν πολλά ζευγάρια.
 
Ασφαλώς το διαζύγιο, αποτελεί αναπόσπαστα ένα στρεσογόνο γεγονός, συνήθως οδυνηρό με θύματα όλα τα εμπλεκόμενα μέλη της οικογένειας, καθότι συντελείται μια νομοτελειακή μετάλλαξη της ψυχοσύνθεσης τους. Στις περιπτώσεις που το διαζύγιο αποτελεί κοινή τελεσίδικη απόφαση των δύο συζύγων,  καλό είναι , τουλάχιστον, να χωρίσουν όσο το δυνατόν ανώδυνα, βιώνοντας το διαζύγιο και το χωρισμό με τις λιγότερες δυσάρεστες συνέπειες, εξαντλώντας κάθε δυνατή προσπάθεια συμβιβασμού σε επίμαχα ζητήματα.
 
Θα ήταν ευχής έργον, εάν πολλά ζευγάρια αρχικά προέβαιναν σε πνευματικοψυχικό αναστοχασμό και αποφάσιζαν από κοινού να λύσουν το γάμο τους με «συναινετικό» διαζύγιο και ως εκ τούτου να ρυθμίσουν μαζί με το δικηγόρο τους τα θέματα επικοινωνίας, επιμέλειας των τέκνων και διατροφής.
 
Η συνεργασία των συζύγων στα θέματα γονικής μέριμνας και επικοινωνίας προς όφελος των παιδιών θα συντελέσει στην αποφυγή της συμβολής ψυχολογικής υποστήριξης, η οποία καθίσταται αναγκαία σε περιπτώσεις τις οποίες, η απόφαση του διαζυγίου λήφθηκε χωρίς την δέουσα επικοινωνία μεταξύ των εμπλεκόμένων μερών αλλά και την απαιτούμενη ψυχραιμία. Αυτό θα ωφελήσει τα ζευγάρια στην αποφυγή οποιασδήποτε μορφής αντιδικίας, έντασης, χρονοβόρων διαδικασιών ενώπιον του Δικαστηρίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ήτοι καταβολή δικηγορικών εξόδων αλλά και μεταβολή της ψυχοσύνθεσης των συζύγων. 
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι, σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν παιδιά στο γάμο, θα πρέπει να δίδεται προτεραιότητα στην προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών από ανεπιθύμητες καταστάσεις,  εντάσεων, εγωιστικών συμπεριφορών και  διχασμού που βιώνουν οι σύζυγοι κατά τη διάρκεια του διαζυγίου και έπειτα.

Ορθοδοξία Γρηγορίου 
Δικηγόρος, Νομική Σύμβουλος, Διαμεσολαβητής   
Λέανδρος Θεοχάρους & Συνεργάτες ΔΕΠΕ