Προσωπικά είχα γράψει σε περισσότερες από μία περιπτώσεις στο παρελθόν, πως λόγω του τεράστιου ύψους του ιδιωτικού χρέους στην Κύπρο, θα έπρεπε οι τράπεζες να λάβουν γενναίες αποφάσεις και να προχωρήσουν σε κούρεμα δανείων. Με λελογισμένο τρόπο και όπου άρμοζε. Στις περιπτώσεις δηλαδή που δεν υπήρχε άλλος τρόπος ή άλλα εργαλεία για τη μείωση του χρέους ενός φυσικού προσώπου ή μίας επιχείρησης.
Προφανώς οι τράπεζες δεν χρειάζονταν κάποιο άσχετο για να τους το πει, αφού οι διαγραφές οφειλών ήταν μία από τις πρακτικές που εφάρμοσαν και ακόμα εφαρμόζουν. Αναφέρω ενδεικτικά: Η Τράπεζα Κύπρου καταγράφει διαγραφές ύψους 1.8 δις ευρώ από την αρχή του 2016 μέχρι σήμερα. Η Ελληνική Τράπεζα διαγραφές 245 εκατ. ευρώ για την ίδια περίοδο. Διαγραφές έχει κάνεις και ο Συνεργατισμός στην προσπάθεια να ξεκαθαρίσει κι αυτός το χαρτοφυλάκιο προβληματικών χορηγήσεων.
Η πληρωμένη διαφήμιση όμως του Νικόλα Παπαδόπουλου με το σλόγκαν «Κούρεμα Δανείων, Απαλλαγή Εγγυητών», στέλνει το πλέον λανθασμένο μήνυμα στους απλούς πολίτες. Ουσιαστικά μέσα σε 5-10 δευτερόλεπτα τους λέει: μην πληρώσετε και θα κουρέψουμε το χρέος σας.
Παρακινεί όσους ήδη θεωρούνται στρατηγικοί κακοπληρωτές να μην τακτοποιήσουν ποτές τις υποχρεώσεις τους. Παρακινεί όσους είναι τυπικοί με τις υποχρεώσεις τους επίσης να μην πληρώνουν. Επίσης προκαλεί ανησυχία στους καταθέτες, ότι με τέτοιες πολιτικές και αποφάσεις μπορεί σύντομα να δεχθούν νέο κούρεμα.
Θα περίμενε κανείς από τον Νικόλα Παπαδόπουλο, τον άνθρωπο που προήδρευσε σε δύσκολες εποχές της επιτροπής οικονομικών της βουλής -και γι’ αυτό παίρνει τα εύσημα- να χειρίζεται πιο σοβαρά τέτοιου είδους θέματα.
Ως ψηφοφόρος, θα επέστρεφα στις κάλπες και θα ψήφιζα τον υποψήφιο που θα υποσχόταν να κυνηγήσει τους κακοπληρωτές, θα διόρθωνε το τραγικό πλαίσιο αφερεγγυότητας και η κύρια έγνοια του σε σχέση με τον τραπεζικό τομέα θα ήταν κανένας καταθέτης να μην κινδύνευε ποτέ ξανά να χάσει τα χρήματα του. Αυτόν που θα θέσει ως στόχο το καθάρισμα της αγοράς από τις εταιρείες ζόμπι που θα έπρεπε να κλείσουν πριν πολλά χρόνια, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν.
Ως πολίτης νιώθω εξαιρετικά ηλίθιος για τη στήριξη που προσφέραμε όλοι στον τραπεζικό τομέα, επειδή ακριβώς τα άτομα και οι επιχειρήσεις που δανείστηκαν από τις τράπεζες δεν αποπλήρωναν και συνεχίζουν να μην αποπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
