Oικονομία και μακροζωία: Η αναξιοποίητη δυναμική

Με αυξημένο το προσδόκιμο ζωής, οι πρεσβύτεροι ζουν χιλιάδες ημέρες περισσότερο, κάτι που σύμφωνα με τους ειδικούς αποτελεί πολύ καλό νέο για την παγκόσμια οικονομία. Η νεολαία μπορεί να είναι έτοιμη να κληρονομήσει το μέλλον, ωστόσο οι ηλικιωμένοι το καθορίζουν.

Το 2018, για πρώτη φορά στην ιστορία, τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ξεπέρασαν τα παιδιά κάτω των πέντε ετών παγκοσμίως, ενώ ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 80 ετών και άνω αναμένεται να τριπλασιαστεί, από 143 εκατομμύρια το 2019 σε 426 εκατομμύρια το 2050.

Ο πληθυσμός ηλικίας 65 ετών και άνω αναπτύσσεται ταχύτερα από ό,τι όλες οι άλλες ηλικιακές ομάδες, καθώς το παγκόσμιο ποσοστό γεννήσεων έπεσε το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τα ποσοστά γονιμότητας σε κάθε περιοχή εκτός της Αφρικής είναι κοντά ή κάτω από αυτό που θεωρείται ως «ποσοστό αντικατάστασης» - το επίπεδο που απαιτείται για να διατηρηθεί ένας πληθυσμός σταθερός. Στις περισσότερες χώρες υψηλού εισοδήματος, αυτό κυμαίνεται γύρω στα 2,1 παιδιά ανά γυναίκα.

Ο πληθυσμός δεν μεγαλώνει απλά ηλικιακά. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και βελτιώνεται η «υγεία» τους. Αυτό σημαίνει ότι καθώς ο πληθυσμός των πρεσβυτέρων αυξάνεται, έτσι μεγαλώνει μια ομάδα καταναλωτών και εργαζομένων. Με άλλα λόγια, δεν είναι απλώς μια ομάδα που χρειάζεται υπηρεσίες από την «ασημένια οικονομία», η οποία απευθύνεται αποκλειστικά σε ηλικιωμένους και γηράσκοντες. Ο γηράσκων πληθυσμός μπορεί να συνεχίσει να συμμετέχει πλήρως στην οικονομία γενικότερα.

«Τώρα μιλάμε για μια νέα φάση ζωής, η οποία είναι όσο το τελευταίο μέρος της ενήλικης ζωής σας», λέει ο Δρ. Joseph Coughlin, διευθυντής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του AgeLab της Μασαχουσέτης και συγγραφέας της «Οικονομίας της μακροζωίας: Ξεκλείδοντας τον ταχύτερα αναπτυσσόμενο κόσμο, η πιο παρεξηγημένη αγορά».

«Η νεολαία μπορεί να είναι έτοιμη να κληρονομήσει το μέλλον, αλλά οι ηλικιωμένοι το καθορίζουν»

Η Ιαπωνία, το μέρος της γης με την πιο αυξανόμενη γήρανση του πληθυσμού της, μπορεί να έχει τη μεγαλύτερη αγορά για την οικονομία της μακροζωίας, καθώς οι ηλικιωμένοι επιθυμούν πράγματα όπως το ταξίδι και η αναψυχή.

Τα στάδια της ζωής μπορούν να ποσοτικοποιηθούν. «Αν φτάσετε σε ηλικία 65 ετών, έχετε περισσότερες από 50% πιθανότητες να φτάσετε πάνω από την ηλικία των 85 ετών - αυτό είναι [άλλες] 8.000 ημέρες. Γι 'αυτό κοτάζουμε μπροστάκαι βλέπουμε το ένα τρίτο της ενήλικης ζωής μας, όπου δεν υπάρχουν ιστορίες, εργαλεία, ανταμοιβές ή προσδοκίες».

Καθώς οι πρεσβύτεροι ζουν περισσότερο με υγιεινότερες ζωές και συνεχίζουν να συμμετέχουν ενεργά στην παγκόσμια οικονομία, οι δυνατότητες ανοίγουν για να μετατρέψουν τη μακροβιότητα σε πλεονέκτημα για την κοινωνία.

Το 2015, οι Αμερικανοί ηλικίας 50 ετών και άνω δημιούργησαν οικονομική δραστηριότητα περίπου 8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Με τους ηλικιωμένους που οδηγούν ένα σημαντικό μέρος της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας, η «οικονομία μακροζωίας» θα μπορούσε να ανοίξει τις ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες για ανάπτυξη.

Μέχρι τώρα η παγκόσμια κοινωνική γήρανση θεωρείται γενικά επιζήμια για την οικονομική υγεία μιας χώρας, καθώς μειώνει το εργατικό δυναμικό και αυξάνει τα βάρη στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης.

Στη φετινή συνάντηση G20 της Ιαπωνίας, η γήρανση βρισκόταν για πρώτη φορά στον κατάλογο προτεραιοτήτων, με τον διοικητή της Τράπεζας της Ιαπωνίας Haruhiko Kuroda να τονίζει ότι η γήρανση του πληθυσμού θα μπορούσε να αποτελέσει «σοβαρή πρόκληση» για τις κεντρικές τράπεζες.

Μια πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών προειδοποίησε επίσης ότι η γήρανση του πλανήτη θα αυξήσει τις «δημοσιονομικές πιέσεις τις επόμενες δεκαετίες». Αυτό θα μπορούσε να έχει ιδιαίτερη επίδραση στις πολλές χώρες του κόσμου με αυξανόμενο αριθμό συνταξιούχων.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Coughlin, αν και οι πληθυσμοί μπορεί να γερνούν σε σημαντικό αριθμό, δεν μπορούμε να αφήσουμε την ιδέα της «παλαιότητας» και των συνεπειών της να καταπνίξουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε τις οικονομικές ευκαιρίες.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η γήρανση είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που δεν αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ζουν ρεαλιστικά μετά τη μέση ηλικία, και λέει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να εξυπηρετούν ό,τι πραγματικά θέλουν οι ηλικιωμένοι και όχι αυτό που η συμβατική «σοφία» δείχνει ότι χρειάζονται. Αυτό δεν είναι μόνο αυτοκίνητα για τους ηλικιωμένους, αλλά μάλλον διασκέδαση, μόδα και πολύ περισσότερα πράγματα.

Παρόλο που δεν έχει γίνει αρκετή έρευνα σχετικά με την ίδια την οικονομία της μακροζωίας, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι εάν οι επιχειρήσεις είναι σε θέση να αξιοποιήσουν αυτή τη γήρανση σε καταναλωτική βάση, αυτό θα σήμαινε μεγάλες ευκαιρίες, γιατί μετά από όλα, αυτές οι ομάδες ξοδεύουν. 

Παράταση της επαγγελματικής ζωής των εργαζομένων
Την ίδια ώρα, ένα βασικό μέρος της μακροζωίας και της αυξημένης υγείας είναι η ελευθερία της εργασίας. Όταν οι εργαζόμενοι ζουν πιο υγιεινά, έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και ένα γηράσκον εργατικό δυναμικό μπορεί να είναι μια ευκαιρία να αποκομίσουμε το «μέρισμα μακροζωίας». Αυτό που μπορεί να ενισχύσει την οικονομική παραγωγικότητα από τους ηλικιωμένους εργαζόμενους.

Στη Γερμανία, η διατήρηση των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας στη δουλειά είναι ζήτημα εθνικής οικονομικής σταθερότητας. Περισσότερο από το 21% του γερμανικού πληθυσμού είναι ηλικίας άνω των 65 ετών. 

Λαμβάνοντας υπόψη την πρόοδο της υγείας και του προσδόκιμου ζωής, ένας γερμανός 65 ετών σήμερα αναμένεται να ζήσει για άλλα 20 χρόνια, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Ωστόσο, λόγω της σωματικά απαιτητικής φύσης της μεταποιητικής βιομηχανίας, η διατήρηση των εργαζομένων σε εργοστάσια έως την ηλικία συνταξιοδότησης εξακολουθήσει να αποτελεί πρόκληση.

ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr