Το διακύβευμα της οικονομίας και το ρίσκο με Ανδρέα Μαυρογιάννη

Την ερχόμενη Κυριακή ο κυπριακός λαός θα μεταβεί στην κάλπη για την εκλογή του επόμενου Προέδρου της χώρας. Σε αυτή την κορυφαία πράξη της δημοκρατίας, ο κάθε ψηφοφόρος καλείται να κάνει την επιλογή του και να δώσει την ψήφο του σταθμίζοντας βεβαίως το σύνολο των θέσεων εκάστου των υποψηφίων, αλλά την ίδια ώρα, και ιεραρχώντας προτεραιότητες στην κλίμακα κατάταξης των κριτηρίων βάσει των οποίων θα λάβει τις αποφάσεις του.

Οι παρούσες προεδρικές εκλογές πραγματοποιούνται σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία εκ των πραγμάτων η οικονομία και δη η διασφάλιση συνθηκών συνέχισης της αναπτυξιακής τροχιάς την οποία διαγράφει (παρά τους όποιους κλυδωνισμούς οι εξωγενείς παράγοντες προκαλούν), δεν θα πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να τεθεί εν αμφιβόλω. Αυτό, δεδομένης ακριβώς της συγκυρίας στην οποία βρισκόμαστε, είναι και κατά καθολική παραδοχή το μεγαλύτερο διακύβευμα για την επόμενη μέρα των εκλογών, όχι τόσο για τον νέο Πρόεδρο και την Κυβέρνηση που θα σχηματίσει, αλλά πολύ περισσότερο για το μέλλον της χώρας και των κατοίκων της.

Διαβάστε ακόμη: 

• Τεχνολογικό Πάρκο: Aδιέξοδοι όροι διώχνουν μακριά τους επενδυτές
• Isnotgallery: Ένας πολιτιστικός χώρος στην καρδιά της Λευκωσίας (vid)

Ποιοι είναι όμως οι δύο κεντρικοί πυλώνες, πέραν της αναγκαιότητας ύπαρξης ενός ισχυρού χρηματοπιστωτικού συστήματος, γύρω από τους οποίους το στοίχημα της οικονομίας περιστρέφεται, και οι οποίοι κρίνουν διαχρονικά το κατά πόσο κερδίζεται ή όχι; Αφενός, η δημοσιονομική σταθερότητα και πειθαρχία και αφετέρου το περιβάλλον το οποίο η εκάστοτε Κυβέρνηση δημιουργεί για να μπορεί η επιχειρηματικότητα να αναπτυχθεί και ως αναπόσπαστο κομμάτι και βασικός μοχλός της οικονομίας, να λειτουργεί προς όφελος του τόπου και του συνόλου της κοινωνίας.

Έτσι δηλαδή, όπως ειδικά τα τελευταία χρόνια συμβαίνει, μέσα από την μετατροπή της Κύπρου σε διεθνές επιχειρηματικό κέντρο και την κάθοδο δεκάδων δραστηριοποιούμενων σε διάφορους τομείς της οικονομίας ξένων εταιρειών-κολοσσών στο νησί μας. Αλλά και μέσα από την παράλληλη περαιτέρω ανάπτυξη της εγχώριας επιχειρηματικής δραστηριότητας, παρά τις αντιξοότητες και τις πολλαπλές προκλήσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Στη δική μας ανάγνωση των πραγμάτων, είναι σαφές πως την πορεία αυτή σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφεθεί να ανατρέψει το αποτέλεσμα της επερχόμενης εκλογικής διαδικασίας, θεωρούμε πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα αναλάβει από την 1η Μαρτίου τα ηνία του κράτους θα πρέπει να είναι, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, βαθιά στοχοπροσηλωμένος σε αυτή την κατεύθυνση.  

Έχοντας διέλθει διεξοδικά τις θέσεις των δύο εναπομείναντων διεκδικητών της Προεδρίας της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη και Ανδρέα Μαυρογιάννη, διαπιστώνουμε στο πρόγραμμα του υποστηριζόμενου από το ΑΚΕΛ υποψήφιου, θέσεις και προσεγγίσεις που εύλογα προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό στην επιχειρηματική-και όχι μόνο- κοινότητα του τόπου, τοποθετήσεις που έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή και αντίθεση με την δημοσίως διακηρυγμένη θέση του υποψηφίου, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, υπέρ του ευ επιχειρείν, του ισχυρού χρηματοπιστωτικού τομέα και της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Διαβάστε εδώ: Χαράλαμπος Προύντζος ο εκλεκτός Μαυρογιάννη για ΥΠΟΙΚ

Θέσεις όπως για παράδειγμα η πλήρης απόδοση της ΑΤΑ και η διεύρυνσή της για όλους τους εργαζομένους, η άμεση και ουσιαστική αναθεώρηση του ύψους του κατώτατου μισθού και η απάλειψη των εξαιρέσεων για συγκεκριμένες ομάδες εργαζομένων, η προκύπτουσα φορολογική στοχοποίηση του επιχειρείν υπό την επίκληση της «δικαιότερης φορολόγησης του συσσωρευμένου πλούτου και των πολύ υψηλών εισοδημάτων», αλλά και προτάσεις που άπτονται του χρηματοπιστωτικού τομέα και που υπό τον μανδύα της «προστασίας των δικαιωμάτων των δανειοληπτών» επί της ουσίας δυσχεραίνουν την προσπάθεια των τραπεζών για επίλυση του μείζονος προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, εκφεύγουν προφανώς του οράματος για μια Κύπρο δημοσιονομικά, χρηματοπιστωτικά και επιχειρηματικά ισχυρή.

Όπως εξίσου εκφεύγουν του οράματος αυτού, σειρά θέσεων για το συνταξιοδοτικό, όπως είναι ο τερματισμός του πέναλτι του 12% για όσους επιλέγουν να πάρουν σύνταξη στο 63ο έτος της ηλικίας τους, και την οποία μάλιστα ο απερχόμενος υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Πετρίδης χαρακτήρισε ως άκρως επικίνδυνη.

Θέση μας αποτελεί πως στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η κυπριακή οικονομία, δεν χωράνε πειραματισμοί, δεν είναι η ώρα για επικρότηση ξεκάθαρων ή διφορούμενων τοποθετήσεων που δύνανται να οδηγήσουν σε πισωγυρίσματα.

Κρίνουμε πως το ρίσκο με τον υποστηριζόμενο από το ΑΚΕΛ υποψήφιο στην Προεδρία της Δημοκρατίας είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερο από το ρίσκο με τον Νίκο Χριστοδουλίδη στα ηνία του κράτους. Εμπιστευόμαστε περισσότερο και θεωρούμε τον κ. Χριστοδουλίδη ασφαλέστερη επιλογή στην οικονομία, γιατί οι απόψεις και τα δείγματα γραφής του είναι τέτοια, που μας δημιουργούν την πεποίθηση πως συμμερίζεται πλήρως και μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα τον στόχο για ένα πολυεπίπεδα υγιές οικονομικό και επιχειρηματικό μοντέλο. 

Άλλωστε, όταν ένας υποψήφιος Προέδρος της Δημοκρατίας μιλά για υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας την αμέσως επόμενη μέρα της αναβάθμισής της-όπως έπραξε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης-, αναγκάζοντας τον υπουργό Οικονομικών της χώρας να διερωτηθεί σε τι ακριβώς αναφέρεται, τότε αναπόφευκτα και τα περιθώρια εμπιστοσύνης προς το δικό του πρόσωπo στενεύουν.