English School: Δυναμικά δίπλα από τη διεύθυνση του σχολείου οι γονείς

Νέα δυναμική παρέμβαση από τον Σύνδεσμο Γονέων της Αγγλικής Σχολής, ο οποίος σε μακροσκελή ανακοίνωση που εξέδωσε σημειώνει πως τον Σεπτέμβρη κρίνεται το μέλλον του Σχολείου και πως η μόνη επιλογή που έχουν ως γονείς είναι να είναι δυναμικά παρόντες, δίπλα από τη διοίκηση και τη διεύθυνση του σχολείου, για να προστατεύσουν τα παιδιά τους και το σχολείο τους. «Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε», διαμηνύει ο Σύνδεσμος. 

Αναφέρει συγκεκριμένα: 

«Εδώ και χρόνια γινόμαστε μάρτυρες συστηματικών και επίμονων παρεμβάσεων πολιτικών, συντεχνιακών και άλλων εξωσχολικών παραγόντων, σε σχέση με τα ζητήματα που αφορούν την εσωτερική λειτουργία της Αγγλικής Σχολής.

Παρεμβάσεις που επηρεάζουν την ομαλή λειτουργία του Σχολείου και το εμποδίζουν να ανταποκριθεί στην αποστολή του και να ξεδιπλώσει στην έκταση που οφείλει τις δυνατότητες των μαθητών του. Ως πρόσχημα αυτών των παρεμβάσεων παρουσιάζεται το ιδιότυπο ιδιοκτησιακό καθεστώς του Σχολείου.

Η γη όπου στεγαζόταν αρχικά η Αγγλική Σχολή, δηλαδή η γη και μέρος των κτιρίων όπου στεγάζονται σήμερα τα Δικαστήρια της Λευκωσίας, ήταν προσωπική ιδιοκτησία του ιδρυτή του Σχολείου Frank Darvall Newham. Για να μπορέσει να διασφαλίσει τη λειτουργία του Σχολείου μετά την αφυπηρέτηση του, ο Newham συμφώνησε το 1935 με τον τότε Κυβερνήτη να μεταβιβάσει σε αυτόν όλη τη γη και τα κτίρια του Σχολείου, για ένα ποσό πολύ χαμηλότερο της αξίας τους - 150.000 ευρώ σε σημερινές τιμές - και σε αντάλλαγμα, ο Κυβερνήτης ανέλαβε την υποχρέωση να συνεχίσει τη λειτουργία του Σχολείου. Στη συνέχεια ο Κυβερνήτης πούλησε τα κτίρια και τη γη του Σχολείου στο Γραφείο Πολέμου και το Σχολείο μεταφέρθηκε στο σημερινό του χώρο.

Με την ανεξαρτησία, η υποχρέωση για τη λειτουργία του Σχολείου μεταβιβάστηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο όμως αρνήθηκε να την αναλάβει. Περιορίστηκε μόνο στο να αναλάβει την υποχρέωση στέγασης του Σχολείου, με τους καθηγητές του να συνεχίζουν να εργοδοτούνται από το Σχολείο ως ιδιωτικοί υπάλληλοι και με τον προϋπολογισμό του Σχολείου να καλύπτεται από τα δίδακτρα που καταβάλλουν οι γονείς. Όπως σε κάθε ιδιωτικό Σχολείο.

Ακόμα και με αυστηρά οικονομικούς όρους, η αξία της χρήσης των κτιρίων της Αγγλικής Σχολής που ανήκουν στο κράτος μαζί με την κρατική χορηγία ανέρχονται μόνο στο 10-15% του κόστους λειτουργίας του Σχολείου. Το άλλο 85% τουλάχιστον, το καταβάλλουν οι γονείς. Αυτό χωρίς να υπολογίσουμε το όφελος που έχει το κράτος από τη χρήση της γης και των κτιρίων που μεταβιβάστηκαν σε αυτό από τον Newham στα πλαίσια της όλης διευθέτησης. Και χωρίς να υπολογίσουμε ότι οι γονείς των μαθητών είναι και αυτοί φορολογούμενοι πολίτες που εξοικονομούν για το κράτος πέραν των 8 εκατομμυρίων το χρόνο με το να μην στέλνουν τα  παιδιά τους σε δημόσια σχολεία.

Το Σχολείο διοικείται από Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου η ευθύνη είναι προς το Σχολείο και μόνο. Το Διοικητικό Συμβούλιο διορίζεται από το Υπουργικό Συμβούλιο γιατί πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός για το διορισμό του. Το Συμβούλιο όμως έχει ευθύνη υπό την έννοια του fiduciary duty μόνο έναντι του Σχολείου και έναντι κανενός άλλου. Η εξυπηρέτηση οποιουδήποτε άλλου σκοπού πέραν της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του Σχολείου και των μαθητών του από μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου θα ήταν παράνομη.

Έτσι, η όποια πολιτική παρέμβαση και προσπάθεια άσκησης πολιτικής πίεσης προς το Διοικητικό Συμβούλιο, είτε αυτή γίνεται από πολιτικά κόμματα, είτε από Βουλευτές, είτε από την Επιτροπή Παιδείας της Βουλής, πέραν του ότι είναι ανήθικη, γιατί όσοι την ασκούν καταχρώνται της θέση τους για να ικανοποιήσουν ευτελείς μικροπολιτικές επιδιώξεις εις βάρος ενός Σχολείου και των 1.100 μαθητών του, είναι και κατάφορα παράνομη. Είναι ακόμα μια εκδήλωση της ενδημικής Κυπριακής διαφθοράς.

Είναι για αυτό το λόγο που κάθε τέτοια προσπάθεια παρέμβασης θα πρέπει να σταματήσει αμέσως. Η όποια διαφορά μεταξύ του όποιου καθηγητή και της διεύθυνσης του Σχολείου είναι μια ιδιωτική διαφορά η οποία αν δεν επιλυθεί μέσα από τις εσωτερικές διαδικασίες του Σχολείου, θα πρέπει να λυθεί στο Δικαστήριο.

Σε ότι αφορά το καθεστώς του Σχολείου, αυτό δεν είναι δημόσιο σχολείο, εξού και ως γονείς πληρώνουμε τα ίδια ποσά ως δίδακτρα για τη φοίτηση των παιδιών μας που θα πληρώναμε αν στέλναμε τα παιδιά μας σε οποιοδήποτε άλλο ιδιωτικό Σχολείο. Έτσι ως γονείς καλύπτουμε μεταξύ άλλων το σύνολο των μισθών και των άλλων ωφελημάτων του προσωπικού του Σχολείου. Ωφελήματα που για τους περισσότερους καθηγητές περιλαμβάνουν ετήσια αύξηση μισθού 3% ανεξάρτητα από την απόδοση του καθηγητή, μείωση των ωρών διδασκαλίας όσο αυξάνεται ο μισθός τους, ΑΤΑ και 9,5% Ταμείο Προνοίας, που όλα μαζί μας δίνουν μέσο κόστος για το σχολείο για κάθε καθηγητή με «παλιό» συμβόλαιο 67.500 ευρώ ετησίως, που για κάποιους φτάνει τις 96.000 ευρώ (και θα ξεπεράσει τις 100.000 ευρώ του χρόνου) ανεξάρτητα αν μπορούν ή όχι να ανταποκριθούν έστω και στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις τους. Μιλούμε για άτομα που συγκαταλέγονται με διαφορά στους πλέον προνομιούχους ιδιωτικούς υπαλλήλους της Κύπρου τόσο από άποψη μισθοδοσίας όσο και όρων εργασίας.

Αυτό, όμως, σημαίνει ότι οι καθηγητές του Σχολείου, όπως ξεκαθάρισε η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εργάζονται με καθεστώς ιδιωτικού υπαλλήλου. Σημαίνει επίσης ότι οι όποιες διαφορές τους με τον εργοδότη τους, που είναι το Σχολείο και όχι το Υπουργικό Συμβούλιο, υπάγονται στη δικαιοδοσία των Εργατικών και Επαρχιακών Δοκαστηρίων, όχι στη δικαιοδοσία του Διοικητικού Δικαστηρίου.

Όσο για την περιγραφή του καθεστώτος του Σχολείου ως «ιδιότυπου», αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι μεν ιδιωτικό σχολείο (αφού δεν είναι δημόσιο) όμως με δεδομένο ότι έχει συσταθεί με ειδικό νόμο δεν λαμβάνει άδεια ίδρυσης και λειτουργίας από το Υπουργείο Παιδείας όπως τα υπόλοιπα ιδιωτικά σχολεία.

Η Αγγλική Σχολή είναι ένα ιστορικό σχολείο. Είναι το Σχολείο του Γλαύκου Κληρίδη αλλά και του Δρ Κύπρου Νικολαΐδη και του Μιχαλάκη Καραολή, ο ανδριάντας του οποίου ανεγέρθηκε από το Σχολείο απέναντι ακριβώς από την κεντρική είσοδο του. Θέση στο Σχολείο δικαιούται κάθε μαθητής που επιτυγχάνει στις εξετάσεις εισαγωγής ανεξάρτητα από την καταγωγή του ή την κοινωνικοοικονομική ομάδα στην οποία ανήκουν οι γονείς του.

Για να πετύχουν στις εξετάσεις, τα περισσότερα παιδιά υποβάλλονται σε μια επίπονη διαδικασία προετοιμασίας που ξεκινά όταν τα παιδιά είναι ακόμα 10 ή 11 ετών και κρατά 18 μήνες. Στο Σχολείο τελικά μπαίνουν μόνο παιδιά που είναι διατεθειμένα να περάσουν αυτή τη δοκιμασία γιατί πράγματι θέλουν να φοιτήσουν στο Σχολείο. Έτσι, το Σχολείο είναι η πρώτη προτίμηση του μεγαλύτερου ποσοστού τον μαθητών του. Είναι αυτή η ποιότητα των μαθητών που οδηγεί στα καλά αποτελέσματα του Σχολείου. Αυτή και η δουλειά που γίνεται στα φροντιστήρια.

Αυτό γιατί στο Σχολείο επικρατεί από μέρους των καθηγητών ένα καθεστώς ασυδοσίας: προφανώς ανεπαρκείς καθηγητές παραμένουν για χρόνια στο σχολείο υπό την προστασία της Συντεχνίας του προσωπικού και των εξωσχολικών απρόσκλητων προστάτων της, λαμβάνοντας παράλληλα απολαβές ψηλότερες από καθηγητή Πανεπιστημίου. Καθηγητές δεν τελειώνουν την ύλη. Αυτονόητα μέρη της διαδικασίας προετοιμασίας για εξωτερικές εξετάσεις καθοριστικές για το μέλλον των παιδιών όπως η υποβολή σε παλιά γραπτά σε συνθήκες εξέτασης και διόρθωμα τους από τους καθηγητές απλά δεν γίνονται.

Αυτή η ασυδοσία, όμως, θεωρείται κεκτημένο δικαίωμα από μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού ώστε κάθε προσπάθεια διόρθωσης της κατάστασης και εμπέδωσης της ακαδημαϊκής πειθαρχίας να αντιμετωπίζεται ως μια προσπάθεια της ελίτ, των γονιών δηλαδή που ζητούν τα αυτονόητα από ένα Σχολείο, να επιβληθεί κατά των αδικημένων εργαζομένων. Όπου όμως η «ελίτ» περιλαμβάνει και μονογονιούς μισθωτούς που πληρώνουν τα δίδακτρα από το υστέρημα τους και οι αδικημένοι εργαζόμενοι λαμβάνουν μισθούς 2 ή 3 φορές τον μέσο μισθό, και μισθό μεγαλύτερο από αυτό των περισσότερων γονιών του Σχολείου.

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί  να συνεχίσει. Τα παιδιά έχουν κουραστεί. Οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται πως μπορεί να γίνεται ανεκτή αυτή η κατάσταση. Όλοι μας εργαζόμαστε για να μπορούμε να πληρώνουμε τα δίδακτρα των παιδιών μας, και με αυτά να πληρώνουμε τους ιδιαίτερα γενναιόδωρους μισθούς των καθηγητών. Στα πλαίσια της εργασίας μας τηρούμε τους κανόνες και ανταποκρινόμαστε στις υποχρεώσεις μας. Το ίδιο περιμένουμε και από τους καθηγητές του Σχολείου. Το Διοικητικό Συμβούλιο από την πλευρά του δεν έχει διάθεση πλέον να υποκύψει σε επιθέσεις, απειλές και προπηλακισμούς από μερίδα του πληθυσμού που χωρίς καν να το κρύβουν, θέλουν να εκδικηθούν για κάποιο λόγο με αυτό τον τρόπο τα 12 χρονών και 15 χρονών παιδιά του Σχολείου που απλά θέλουν να μάθουν, να περάσουν με επιτυχία τις εξωτερικές εξετάσεις τους και να κυνηγήσουν τα όνειρα τους.

Οι γονείς είναι ενωμένοι σε αυτή την προσπάθεια. Όταν μια μικρή ομάδα γονιών ξεκινήσαμε την πρωτοβουλία στήριξης του Σχολείου από τις επιθέσεις που δεχόταν μέσα και έξω από το Σχολείο, μέσα σε διάστημα 3 εβδομάδων, πάνω από 700 γονείς, το σύνολο ουσιαστικά των ενεργών γονιών του Σχολείου έσπευσαν να οργανωθούν μαζί μας. Αυτό δείχνει την έκταση της αγανάκτησης των γονιών και την αποφασιστικότητας τους να στηρίξουν κάθε προσπάθεια για να δοθεί τέλος στην ασυδοσία. Ένα Σχολείο  δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν το Συμβούλιο δεν μπορεί να διοικήσει, η διεύθυνση δεν μπορεί να διευθύνει και για να ληφθεί μια απόφαση θα πρέπει να εξασφαλιστεί η «δημοκρατική» συγκατάθεση από τον κάθε εξωσχολικό παράγοντα που αποφασίζει να πάρει μια ντουντούκα και να σταθεί στο πεζοδρόμιο λοιδωρόντας το Σχολείο.

Οι καθηγητές σίγουρα αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί κάποιος να στεριώσει σε ένα Σχολείο όταν έχει καταφέρει να αποξενώσει τη μεγάλη μάζα των γονιών. Όπως και ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να παρασύρονται από τις παντελώς ανεύθυνες και καιροσκοπικές συμπεριφορές μιας μικρής ομάδας συναδέλφων τους που αφού προσπάθησαν να υπονομεύσουν την διεύθυνση και τη διοίκηση του σχολείου εκθέτοντας με αυτό τον τρόπο ανεπανόρθωτα τους εαυτούς τους και το Σχολείο, μετά υπόσχονταν στους συναδέλφους τους καταδικαστικές εκθέσεις κατά του Σχολείου από την Επίτροπο Διοίκησης για φανταστικά παραπτώματα, ποινικές διώξεις από τον Γενικό Εισαγγελέα για φανταστικά αδικήματα και τώρα την στήριξη από ομάδες φαντάσματα γονιών η μαθητών.

Μια μικρή ομάδα καθηγητών έχουν κατορθώσει να θέσουν σε αμφιβολία την ίδια την ύπαρξη του Σχολείου ως Σχολείου που να μπορεί να έχει την οργάνωση και διοίκηση που χρειάζεται ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του. Τον Σεπτέμβριο θα κριθεί αν τα παιδιά μας θα έχουν Σχολείο ή αν θα παραδώσουνε τα κλειδιά της Αγγλικής Σχολής στον έμμισθο συντεχνιακό που νομίζει ότι θα κάνει μαθήματα περί Αγγλοκρατίας σε ένα Ιρλανδό Καθολικό, που είναι διευθυντής του Σχολείου, στον Βουλευτή που θεωρεί ότι έχει το ελεύθερο να συγκρίνει το Συμβούλιο του Σχολείου με τον Ερντογάν ή στον έμμισθο του ΚΚΕ ο οποίος στο διάλειμμα μεταξύ της τελευταίας πορείας κατά της ελληνοαμερικάνικης συμφωνίας για τις βάσεις και της συγκέντρωσης ενάντια στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, βρίσκει και το χρόνο να εκδίδει ανακοινώσεις για την Αγγλική Σχολή.

Τον Σεπτέμβρη κρίνεται λοιπόν το μέλλον του Σχολείου των παιδιών μας. Η μόνη επιλογή που έχουμε ως γονείς είναι να είμαστε δυναμικά παρόντες, δίπλα από τη διοίκηση και τη διεύθυνση του Σχολείου, για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας και το Σχολείο τους. Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε».