«Τα ποσοστά αναζήτησης θεραπείας μεταξύ των ατόμων με προβλήματα τζόγου παραμένουν χαμηλά», δήλωσε ο David C. Hodgins, PhD, RPsych, FCAHS, FRSC, Καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Calgary, μιλώντας στο 8ο Συνέδριο Ασφαλούς Παιχνιδιού που διοργάνωσε η Εθνική Αρχή Στοιχημάτων (ΕΑΣ).
Ο καθηγητής τόνισε ότι η κατανόηση των διαφορετικών διαδρομών προς την ανάρρωση είναι καθοριστικής σημασίας για τη βελτίωση των παρεμβάσεων δημόσιας υγείας και την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων θεραπευτικών στρατηγικών. Παρουσίασε ερευνητικά δεδομένα που δείχνουν πως οι περισσότεροι άνθρωποι με προβλήματα εθισμού στα τυχερά παιχνίδια επιχειρούν να μειώσουν ή να σταματήσουν τη δραστηριότητα αυτή χωρίς να ζητούν εξωτερική βοήθεια, χρησιμοποιώντας πολλαπλές και διαφορετικές στρατηγικές αυτορρύθμισης.
Αναλύοντας τα ευρήματα της μελέτης Pathways to Treatment, που ερεύνησε τις εμπειρίες και τα χρονικά στάδια της αντιμετώπισης προβλημάτων εθισμού στον τζόγο σε όλο τον Καναδά, ο Hodgins σημείωσε ότι δεν υπάρχει μία ενιαία ή «καλύτερη» θεραπευτική διαδρομή, καθώς κάθε άτομο ακολουθεί τη δική του πορεία, συχνά με συνδυασμό μεθόδων μείωσης βλάβης και υποστήριξης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσε η αναφορά του στις συμπεριφορικές εξαρτήσεις, όπως η υπερβολική ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα βιντεοπαιχνίδια, το φαγητό, τις αγορές ή τη σωματική άσκηση, οι οποίες, όπως είπε, συνδέονται στενά με την ψυχική υγεία και τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια. «Έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για το πώς η ψυχική υγεία και ο εθισμός αλληλεπιδρούν», ανέφερε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας τη σημασία της πρόληψης και της έγκαιρης παρέμβασης.
Ο Hodgins επεσήμανε επίσης την ανάγκη για ενίσχυση της πρόσβασης σε υπηρεσίες υποστήριξης, σχολιάζοντας πως η προσέγγιση “no wrong door” — η ιδέα ότι κάθε πόρτα βοήθειας πρέπει να είναι ανοιχτή — «έχει αξία μόνο εάν οι πόρτες οδηγούν στα σωστά μέρη». Παράλληλα, αναφέρθηκε στο πρόβλημα της καθυστέρησης λήψης δράσης, διερωτώμενος: «Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να ενεργήσουν νωρίτερα όταν αρχίζουν να ανησυχούν;».
Συνοψίζοντας, τόνισε ότι η ανάρρωση από τον εθισμό στον τζόγο δεν είναι μια γραμμική διαδικασία, αλλά μια δυναμική πορεία, που απαιτεί συνδυασμό πρόληψης, θεραπείας και στήριξης της ψυχικής υγείας. «Κάθε διαδρομή ανάρρωσης είναι διαφορετική και το ζητούμενο είναι να υπάρχουν αρκετά μονοπάτια, ώστε ο καθένας να μπορεί να βρει το δικό του», κατέληξε.
