Η γκαλερί «Γκαράζ» παρουσιάζει την ατομική έκθεση «Πτυχώσεις» της Αντρεάνας Καμπανέλλα

Η τελευταία ατομική έκθεση της Αντρεάνας Καμπανέλλα, με τίτλο «ΠΤΥΧΩΣΕΙΣ», παρουσιάζεται στην γκαλερί ΓΚΑΡΑΖ, στην Λευκωσία.

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 4 Απριλίου 2025 στις 7:00 μμ., και η έκθεση θα διαρκέσει εως τις 13 Απριλίου 2025.

Κεντρικό θέμα είναι ο διάλογος του γυμνού με το ημι-καλυμμένο σώμα. Η γυναικεία φιγούρα μονοπωλεί τις σειρές που απαρτίζουν τον τελευταίο αυτό κύκλο δουλειάς.

Η κύρια πρόταση της παρουσίασης, που είναι καμωμένη με ακουαρέλες και μελάνι σε χαρτί , πλαισιώνεται από μεγάλα σχέδια με κάρβουνο σε καμβά και από μικρά τελάρα δουλεμένα με ακρυλικά χρώματα.

Έμπνευση αποτέλεσαν τρεις κύριες θεματικές, γύρω από τις οποίες αναπτύχθηκαν τα έργα που παρουσιάζονται:

• Ταναγραίες. Πρόκειται για τις μικροσκοπικές αυτές κόρες της Βοιωτίας (του 4ου και 5ου αι π.χ.) που εκτίθενται στις προθήκες διαφόρων μουσείων - μητροπολιτικών και όχι μόνο - ανά τον κόσμο. Τυλιγμένες τις ρόζ και γαλάζιες εσθήτες τους, ακίνητες μεν, αλλά με μια συγκρατημένη, χαριτωμένη στάση που δίνει πάρα ταύτα την αίσθηση ζωηρής και κομψής κίνησης.
• Νεαρές κοπέλες του σήμερα. Οι φιγούρες βρίσκονται σε χώρο που δεν ορίζεται, έτοιμες να περάσουν το κατώφλι της ενηλικίωσης, αφήνοντας πίσω τους το κορίτσι... Μερικές απ’ αυτές είναι τυλιγμένες με ένα απλό κομμάτι υφάσματος, που σαν μια επινοημένη αλληγορία, συμβολίζει τους ρόλους που διαφαίνονται στον δρόμο που ανοίγεται μπροστά τους, μέσα από τη δεδομένη κοινωνική συνθήκη και σε ό,τι αυτή συνεπάγεται.
• Μαμά και βρέφος. Η απεικόνιση αυτής της ιδιόμορφης σχέσης που δημιουργείται μέσα από ένα γυναικείο ρόλο - ίσως από τους πιο καθοριστικούς - αυτόν της μητρότητας, ο οποίος μέσα από όλη τη φόρτιση ή φορτικότητά του παραμένει στην ουσία βαθιά συγκινητικός.

Το ενδιαφέρον, από καθαρά εικαστικής άποψης, εστιάζει στην αντίθεση του γυμνού δίπλα στο μερικώς-καλυμμένο σώμα.

Ο τρόπος, δηλαδή, με τον οποίο συμπεριφέρεται το φως πάνω στους λείους όγκους του δέρματος και πώς αυτό αλλάζει σε ένταση, καθώς πέφτει πάνω στις πτυχώσεις ενός υφάσματος που αγκαλιάζει το σώμα.

Η αισθητική και γλυπτική ποιότητα του πτυχωτού ρούχου, δημιουργεί ένα «μυστήριο» μέσα από το παιχνίδι του ορατού με το κρυμμένο, της παρουσίας και της απουσίας.

Το chiaroscuro, το φως και η σκιά δηλαδή, που δημιουργούν οι αναδιπλώσεις του υφάσματος - βαθύτερες ή επιφανειακές - γίνονται το καλλιτεχνικό μέσον, για να υποδηλωθεί η αντίφαση του στατικού και του δυναμικού.

Τέλος, σ’ ένα μεταφορικό επίπεδο, το γυμνό παραλληλίζεται με την ανόθευτη/φυσική κατάσταση του ανθρώπου, ενώ τα πτυχωτά ενδύματα γίνονται σύμβολα μιας κατεργασμένης, επίκτητης «φύσης» που αναπτύσσεται μέσα από το κοινωνικό πλαίσιο μιας εποχής.

Οι ρόλοι που ενδυόμασται γίνονται οι αναδιπλώσεις του εαυτού μας και μια «δεύτερη» φύση μας.