Capital Economics: Τα τρία συμπεράσματα από την εμπορική πολιτική Τραμπ

Η Capital Economics εξηγεί ότι έχει περάσει λιγότερο από ένας μήνας μετά την έναρξη της νέας διακυβέρνησης Τραμπ και ήδη μοιάζει σαν να έχουν γραφτεί αρκετά για το εμπόριο, τους δασμούς και τις εξωτερικές σχέσεις των ΗΠΑ για τέσσερα χρόνια.

Με τα γεγονότα να κινούνται γρήγορα, τα τελευταία σχόλια του προέδρου υποδηλώνουν ότι οι δασμοί χάλυβα και αλουμινίου έρχονται και ότι οι δασμοί ευρύτερης κλίμακας θα μπορούσαν να ανακοινωθούν αυτή την εβδομάδα.

Τα βασικά συμπεράσματα του οίκου είναι τρία:

Πρώτο, ενώ ο πρόεδρος Τραμπ το εννοεί όσον αφορά τους δασμούς, είναι επίσης ανοιχτός στο να κάνει συμφωνίες. Η Κολομβία, ο Καναδάς και το Μεξικό απειλήθηκαν με σημαντικούς δασμούς, μόνο που οι απειλές αυτές ανακλήθηκαν την τελευταία στιγμή.

Η κυβέρνηση της Κολομβίας συμφώνησε να επιτρέψει σε πτήσεις απελαθέντων μεταναστών να προσγειωθούν στη χώρα, ενώ το Μεξικό και ο Καναδάς δεσμεύτηκαν δημοσίως να ενισχύσουν την ασφάλεια των συνόρων και τις περιπολίες για τα ναρκωτικά, δίνοντας σε κάθε περίπτωση στον πρόεδρο Τραμπ μια «νίκη».

Υπό αυτό το πρίσμα, η τελευταία προειδοποίηση του προέδρου ότι η κυβέρνησή του σχεδιάζει να εισαγάγει δασμούς σε αμοιβαία βάση, επιβάλλοντας δασμούς στους εμπορικούς εταίρους σε επίπεδα ισοδύναμα με εκείνα που επιβάλλονται στις ΗΠΑ, θα μπορούσε να παρουσιάσει περισσότερες ευκαιρίες για τη σύναψη συμφωνιών.

Ταυτόχρονα, υπάρχει σαφώς ο κίνδυνος να υποθέσει κανείς ότι ο Τραμπ μπλοφάρει, μόνο και μόνο για να μην υλοποιηθεί καμία συμφωνία. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα είναι ασταθή, με ευμετάβλητη προσέγγιση στη διακυβέρνηση στο οικονομικό και αγοραίο περιβάλλον.

Δεύτερο, είναι εντυπωσιακό ότι οι δασμοί που απειλήθηκαν στην Κολομβία, τον Καναδά και το Μεξικό, οι τρεις από τους οποίους είναι μακροχρόνιοι σύμμαχοι των ΗΠΑ ανεστάλησαν, αλλά εκείνοι για την Κίνα τέθηκαν σε ισχύ.

Αυτό μπορεί να είναι σύμπτωση, αλλά είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς το συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση ακολουθεί πιο σκληρή γραμμή απέναντι στο Πεκίνο.

Ο Πίτερ Ναβάρο, ένας επί μακρόν σκληροπυρηνικός πολέμιος των κινεζικών εμπορικών πρακτικών, επιστρέφει στην κυβέρνηση ως στενός σύμβουλος του προέδρου.

Αυτό ενισχύει την ιδέα ότι έχουμε εισέλθει σε μια εποχή αντιπαλότητας υπερδυνάμεων ΗΠΑ-Κίνας.

Αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο δίνουμε συμβουλές εδώ και αρκετά χρόνια και, ενώ η επανεκλογή του προέδρου Τραμπ θα μπορούσε ακόμη να επανασχεδιάσει τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, το πιο πιθανό σενάριο σε τέσσερα χρόνια από τώρα είναι μια παγκόσμια οικονομία που εξακολουθεί να συσσωρεύεται σε δύο μπλοκ με επίκεντρο τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Το τελευταίο μάθημα από την περασμένη εβδομάδα σχετίζεται με το πώς αντιδρούν οι χώρες εάν και όταν υπόκεινται σε αμερικανικούς δασμούς. Τα αντίποινα της Κίνας ήταν σχετικά μετρημένα, με το Πεκίνο να επιβάλλει δασμούς σε περίπου 20 δισ. δολάρια εισαγωγών από τις ΗΠΑ, πολύ λιγότερα από τα 450 δισ. δολάρια εισαγωγών από την Κίνα που επλήγησαν από τις ΗΠΑ.

Συνολικά, η δέσμη μέτρων είναι σχετικά μετριοπαθής και φαίνεται ότι έχει σχεδιαστεί για να αποφευχθεί η κλιμάκωση. Άλλες χώρες είναι πιθανό να αντιδράσουν με παρόμοιο τρόπο εάν και όταν δεχθούν πυρά από τους αμερικανικούς δασμούς.

«Η πορεία της εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ είναι σκοτεινή, για να το θέσουμε ευγενικά. Αλλά η σχετική αβεβαιότητα θα έχει συνέπειες στον πραγματικό κόσμο. Αυτό δεν ισχύει πουθενά περισσότερο από τη Fed, η οποία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει είτε ένα σοκ τιμών από τους δασμούς που συμβαίνει μία φορά στον αιώνα, είτε πολύ θόρυβο και οργή που τελικά σημαίνει κάτι λιγότερο.

Η αβεβαιότητα είναι πιθανότατα αρκετή για να κρατήσει τους αξιωματούχους της Fed στο περιθώριο τους επόμενους μήνες. Αν τελικά επιβληθούν υψηλοί δασμοί, τότε η επακόλουθη αύξηση του πληθωρισμού θα αποτρέψει την περαιτέρω χαλάρωση κατά το υπόλοιπο του 2025. Πολλά θα εξαρτηθούν από την ιδιοτροπία ενός ανθρώπου.

Η εβδομάδα που πέρασε προσέφερε λίγες βεβαιότητες σχετικά με την προσέγγιση της εμπορικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ, εκτός από το ότι η απειλή υψηλότερων δασμών δεν πρόκειται να εξαφανιστεί, αλλά παρείχε κάποια μαθήματα για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί αυτό το παγκόσμιο οικονομικό δράμα», καταλήγει ο οίκος.