Great Sea Interconnector: Μια απόφαση με υποθήκη το μέλλον της χώρας

Μόνο ανεξήγητη μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να προικοδοτήσει με 125 εκατομμύρια ένα έργο, το οποίο δεν έχει ακόμα αξιολογηθεί ως προς τη βιωσιμότητα και την ωφέλεια του.

Την ίδια ώρα μάλιστα που το Υπουργείο Οικονομικών -δικαιολογημένα- τρομάζει με την τρύπα των 600 εκατομμυρίων που μας αφήνει ως αναμνηστικό το Βασιλικό, η κυπριακή κυβέρνηση ανοίγει μια ακόμα μεγαλύτερη τρύπα, με τις ευλογίες του Υπουργικού. Αυτή της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Ελλάδα.

Τις τελευταίες ημέρες ειδικά, τα πληρωμένα άρθρα και ρεπορτάζ, καθώς και οι χορηγημένες αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Αυτή η υπερβολή για την «τεράστια σπουδαιότητα» του Great Sea Interconnector ενός «έργου κοινού ενδιαφέροντος που θα άρει την ενεργειακή απομόνωση της Κύπρου», όπως επανειλημμένα προσπαθούν να το πλασάρουν, και η παράλληλη υπονόμευση όσων επώνυμα εκφράζουν τις εύλογες ανησυχίες και προβληματισμούς τους, από πού ακριβώς πηγάζει;

Από τη στιγμή που κόπτονται τόσο για το δημόσιο συμφέρον και το καλώς νοούμενο συμφέρον των καταναλωτών, γιατί τα άρθρα δεν είναι ενυπόγραφα; Γιατί δεν φέρουν το βάρος της ευθύνης και της άποψής τους;

Τι αποφεύγουν; Και το κυριότερο: αντί να «πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες», γιατί πολύ απλά δεν απαντούν με επιχειρήματα για να κάμψουν τις όποιες δικαιολογημένες ανησυχίες και προβληματισμούς υπάρχουν;

Ή μήπως φοβούνται ότι δεν μπορούν να πείσουν την κοινή γνώμη με δεδομένα ως οφείλουν να πράξουν; Διότι ανησυχίες και προβληματισμούς δεν έχουν -σύμφωνα με τις δικές τους υπόνοιες και πληρωμένες αναρτήσεις – «κύκλοι που αντιτίθενται στο έργο», αλλά η πλειοψηφία των Κύπριων φορολογούμενων και καταναλωτών.

Γιατί πολύ απλά τα χρήματα θα βγουν από τη δική τους τσέπη και δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα πληρώσουν τη νύφη για λανθασμένους χειρισμούς άλλων. Την ίδια στιγμή, ερωτήματα και προβληματισμούς καταθέτουν στον δημόσιο διάλογο και έγκριτοι ανεξάρτητοι οικονομολόγοι, όπως επίσης και ακαδημαϊκοί σε θέματα ενέργειας.

Ας βγάλουν λοιπόν επιτέλους από το συρτάρι τις περιβόητες μελέτες τις οποίες δεν έχει δει και δεν έχει αξιολογήσει κανείς μέχρι σήμερα. Αν υπάρχουν, τώρα είναι η ώρα να τις παρουσιάσουν για να απαντήσουν με δεδομένα στα αναπάντητα, αλλά πολύ βασικά ερωτήματα: Είναι το έργο βιώσιμο; Ποια θα είναι τα πραγματικά οφέλη από την ηλεκτρική διασύνδεση για τους καταναλωτές; Πότε θα ολοκληρωθεί το έργο για να δουν οι καταναλωτές τα οφέλη στην πράξη; Και πόσο θα στοιχίσει το έργο για να ολοκληρωθεί;

Αντί λοιπόν ο ΑΔΜΗΕ να απειλεί, να εκβιάζει και να υπονομεύει κάθε αντίθετη φωνή στα όσα τεκταίνονται, ας δώσει απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα, που θα έπρεπε να είχε ήδη πράξει για ένα έργο τέτοιας εμβέλειας.

Πώς είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να ζητά από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να συναινέσει υπέρ του Great Sea Interconnector, τη στιγμή που ο ίδιος δηλώνει πως «αν το έργο καταστεί βιώσιμο, θα γίνει»; Πως είναι επίσης δυνατόν το Υπουργικό Συμβούλιο να αποφασίζει τη χρηματοδότηση ενός έργου για το οποίο ακόμα δεν έχει διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του με 125 εκατομμύρια ευρώ, υποθηκεύοντας το μέλλον της οικονομίας του τόπου;

Παράλληλα, είναι πασιφανές ότι η παρέμβαση τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, ενώ είναι άξιο απορίας γιατί παρά τη σαφή στήριξη του ξένου παράγοντα η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει ένα έργο που υποτίθεται έχει τέτοια μεγάλη γεωπολιτική αξία.

Μήπως επειδή κανείς δεν γνωρίζει το τελικό κόστος του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος; Διότι περί εγχειρήματος πρόκειται, καθώς ανεξαρτήτως του τρόπου πληρωμής, οι καταναλωτές θα κληθούν να καταβάλλουν 125 εκατομμύρια ευρώ πριν την αποπεράτωση του έργου, καθώς και 100 εκατομμύρια για τη συμμετοχή της χώρας μας στο μετοχικό κεφάλαιο.

Σε αυτά, θα προστεθεί μετά την – ενδεχόμενη – ολοκλήρωση του έργου και το 63% του (απροσδιόριστου) κόστους που αναλογεί στους Κύπριους καταναλωτές και μπορεί να ανέρχεται σε μερικά δις. Σε περίπτωση δε διακοπής του έργου, θα μας αναλογεί το 50% των δαπανών. Αν δηλαδή το έργο διακοπεί, αφού έχει δαπανηθεί υποθετικά 1.5 δις ευρώ, οι Κύπριοι καταναλωτές θα καταβάλουν τα 750 εκατομμύρια χωρίς να δουν μπροστά τους ποτέ το καλώδιο.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι από τις διευθετήσεις που γίνονται ένας είναι ο κερδισμένος: Ο ΑΔΜΗΕ. Ο οποίος χωρίς το παραμικρό ρίσκο, διασφαλίζει γενναιόδωρα οφέλη.

Κατά τα άλλα, η ελληνική πλευρά παρουσιάζεται πανέτοιμη να διασκεδάσει τις οποιεσδήποτε ανησυχίες για το έργο προκειμένου να εξασφαλίσει τις υπογραφές. Τουλάχιστον, κάποιος θα διασκεδάσει.

Γιατί οι Κύπριοι καταναλωτές, όπως όλα δείχνουν, όχι μόνο δεν θα διασκεδάσουν, αλλά για άλλη μια φορά θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ.