Economist: Η οικονομία της Ευρώπης αρχίζει να αναπτύσσεται

Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα με τη φλυαρία για την «ήπια προσγείωση» της Ευρώπης: Η οικονομία της δεν πέταξε ποτέ πραγματικά, αναφέρει ο Economist σε άρθρο του. Ενώ η ανάπτυξη της Αμερικής εκπλήσσει συνεχώς, αυτή της Ευρώπης ήταν ελεεινή, συνεχίζει.

Αν εξαιρέσει κανείς την Ιρλανδία, όπου τα οικονομικά δεδομένα επηρεάζονται από τις πολυεθνικές εταιρείες, το ΑΕΠ της ΕΕ έχει αυξηθεί κατά περίπου 3% από το 2019, σε σύγκριση με αύξηση 9% στην Αμερική.

Ωστόσο, οι οικονομικές προοπτικές της Ευρώπης αναμφίβολα βελτιώνονται, τονίζει το ενημερωτικό μέσο. Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στις 15 Μαΐου έδειξαν ότι η ευρωζώνη σημείωσε ανάπτυξη κατά 0,3% το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους έναντι των προηγούμενων τριών μηνών.

Αν και πρόκειται για μέτρια βελτίωση, αυτή ήταν η πρώτη σημαντική ανάπτυξη σε έξι συνεχόμενα τρίμηνα και αρκετή για να εξέλθει από την ύφεση. Την ίδια μέρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναβάθμισε τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη της ΕΕ για το 2024.

• Διαβάστε εδώ: Λαγκάρντ: Βλέπει μείωση στα επιτόκια τον Ιούνιο, με τον πληθωρισμό να είναι «υπό έλεγχο»

Ο πληθωρισμός έχει υποχωρήσει επίσης. Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στις 17 Μαΐου έδειξαν ότι ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των τιμών στην ευρωζώνη παρέμεινε σταθερός στο 2,4% τον Απρίλιο, ελάχιστα πάνω από τον στόχο του 2% της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Ο βασικός πληθωρισμός, ο οποίος δεν προσμετρά τις ασταθείς τιμές των τροφίμων και της ενέργειας, μειώθηκε από 2,9% σε 2,7%, που σημαίνει ότι ο αποπληθωρισμός δεν οφείλεται απλώς στην κατάρρευση των τιμών του φυσικού αερίου, οι οποίες έχουν πέσει περίπου στο ένα τέταρτο του επιπέδου που έφτασαν το 2022.

Επιπλέον αυτό επιτεύχθηκε χωρίς να ανέβει το ποσοστό της ανεργίας, το οποίο ήταν 6,1% το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, λίγο πάνω από το χαμηλότερο που έχει καταγραφεί από το 2000.

Ο νότος της ηπείρου -που παραδοσιακά υστερεί- έχει αναπτυχθεί ταχύτερα από τον βορρά, με την Ιταλία να ξεπερνά τόσο τη Γαλλία όσο και τη Γερμανία. Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, το οποίο ξεκίνησε στην πανδημία, αλλά εξακολουθεί να αντλεί κεφάλαια.

Η Νότια Ευρώπη επίσης «απλώς τα καταφέρνει καλύτερα όταν ο πληθωρισμός είναι λίγο υψηλότερος», σημειώνει ο Claus Vistesen της Pantheon Macroeconomics, μιας συμβουλευτικής εταιρείας, καθώς οι αυξανόμενες τιμές κάνουν τα βαριά χρέη πιο υποφερτά.

Την ίδια στιγμή, η βόρεια Ευρώπη υπέφερε περισσότερο από τις υψηλότερες τιμές του φυσικού αερίου μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Με τον πληθωρισμό να αποτελεί μικρότερο πρόβλημα, η νομισματική πολιτική μπορεί πλέον να υποστηρίξει την ανάκαμψη της Ευρώπης. Μερικές από τις κεντρικές τράπεζες της ηπείρου έχουν ήδη μειώσει τα επιτόκια.

Η Ουγγαρία, η οποία άρχισε να τα αυξάνει νωρίτερα από τις περισσότερες χώρες, τα μείωσε τώρα επτά φορές. Στην Τσεχική Δημοκρατία τα ποσοστά μειώθηκαν στο 5,25% από 7% τον Δεκέμβριο. Η Riksbank της Σουηδίας, ένας προάγγελος της ΕΚΤ, τα μείωσε για πρώτη φορά στις 8 Μαΐου.

Οι αγορές αναμένουν ότι η ΕΚΤ θα μειώσει τα επιτόκια τρεις φορές φέτος, ξεκινώντας από τις 5 Ιουνίου. Αντίθετα, προβλέπουν ότι η Federal Reserve της Αμερικής θα κάνει περικοπή μόνο μία φορά.

Οι εταιρείες εκμεταλλεύονται αυτή τη διατλαντική απόκλιση, επισημαίνει ο Economist. Οι πωλήσεις ομολόγων «reverse yankee», όπως είναι γνωστό το χρέος σε ευρώ που πωλείται από Αμερικανούς εκδότες, έχουν εκτοξευθεί.

Σύμφωνα με την Bank of America, εάν η τάση των πρώτων τεσσάρων μηνών του 2024 συνεχιστεί για το υπόλοιπο έτος, οι πωλήσεις αυτού του χρέους θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα 88 δισεκατομμύρια δολάρια που καταγράφηκαν το 2019, όταν τα αρνητικά επιτόκια στην Ευρώπη ήρθαν σε έντονη αντίθεση με την κορύφωση που ήρθε μετά την κρίση στην Αμερική, ύψους 2,5%.

Πολλά από αυτά τα ομόλογα —που εκδόθηκαν με πενταετή διάρκεια ζωής— πρέπει τώρα επίσης να αναχρηματοδοτηθούν. Το χρέος χρησιμοποιείται κυρίως για τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων αμερικανικών εταιρειών.

Μια πραγματική οικονομική απογείωση θα απαιτούσε υψηλότερη παραγωγικότητα και πραγματικές επενδύσεις, τονίζει ο Economist.

Μεγάλο μέρος της ανάκαμψης έχει προέλθει μέχρι στιγμής από την εγχώρια ζήτηση: Oι Ευρωπαίοι εργάζονται και οι χαμηλότερες τιμές της ενέργειας έχουν αυξήσει την καταναλωτική τους ισχύ.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, η παραγωγικότητα, όπως μετράται με το ΑΕΠ ανά εργαζόμενο, έχει μειωθεί από το 2022. Αν δεν αρχίσει να αυξάνεται, η Ευρώπη κατά πάσα πιθανότητα θα υποχωρήσει ακόμη περισσότερο σε σχέση με την Αμερική.

Πράγματι, το ΔΝΤ προβλέπει ότι το ευρωπαϊκό ΑΕΠ ανά άτομο θα μειωθεί από το 68% του αμερικανικού ΑΕΠ το 2019, στο 66% έως το 2029. Η ήπειρος έχει αναδυθεί από τη ζοφερή κατάσταση των τελευταίων ετών. Σειρά τώρα έχει το δύσκολο μέρος, καταλήγει ο Economist.