Subramania Bharathi: Ο μεγάλος υποστηρικτής της ινδικής ταυτότητας

«Ellarum amarnillai aaedumnaan Muraiai India ulagirakku allikkum», σημαίνει ότι η Ινδία θα οδηγήσει τον υπόλοιπο κόσμο για να απελευθερωθεί από κάθε μορφή δουλείας.

Ο Rashtrakavi Subramania Bharathi έγραψε αυτά τα λόγια πριν από πολλά χρόνια για να εκφράσει το όραμά του για τη χώρα. Με αυτά τα λόγια, ο πρωθυπουργός Narendra Modi παρουσίασε το όραμα μιας νέας Ινδίας από τις επάλξεις του Κόκκινου Φρουρίου. Ο Subramania Bharathi δεν ήταν μόνο συγγραφέας και ποιητής, αλλά και μαχητής της ελευθερίας και κοινωνικός μεταρρυθμιστής που έδινε προτεραιότητα στην εκπαίδευση. Οι ιδέες και τα γραπτά του ήταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή τους. Από σεβασμό και αγάπη, οι μαχητές της ελευθερίας και οι Ταμίλ της χώρας τον αποκαλούσαν Mahakavi Bharatiyar.

Αυτός ο σπουδαίος οραματιστής ποιητής γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1882, στο χωριό Ettayapuram στην περιοχή Thoothukudi του κρατιδίου Tamil Nadu με μητέρα τη Lakshmi Ammal και πατέρα τον Chinnaswamy Iyer. Μικρό τον φώναζαν Subaiyya. Ο Subaiyya κληρονόμησε την αγάπη για τη γλώσσα από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν λόγιος Ταμίλ και φίλος του Ettapuram Maharaja. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν μόλις πέντε ετών. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που ο Bharathi είδε τη μητέρα του σε όλες τις γυναίκες και εργάστηκε ακούραστα όλη του τη ζωή για να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των γυναικών.

Σε ηλικία 7 ετών, ο Subaiyya άρχισε να γράφει ποιήματα στη γλώσσα Ταμίλ. Σε μια συζήτηση με λόγιους Ταμίλ στην πλατεία του Ettayapuram, κέρδισε τις εντυπώσεις με τις απόψεις του στο θέμα της εκπαίδευσης. Μετά από αυτό, ο Subaiyya έγινε γνωστός ως Bharathi, ένα όνομα που αποδόθηκε στη θεά Saraswati.

Ο Bharathi παντρεύτηκε την Chellamma τον Ιούνιο του 1897, σε ηλικία 14 ετών. Ο πατέρας του πέθανε απροσδόκητα τον επόμενο χρόνο. Ως αποτέλεσμα, η ευθύνη του σπιτιού έπεσε στους ώμους του Bharathi. Έστειλε την Chellamma στο πατρικό του σπίτι και ο ίδιος πήγε στο Varanasi όπου έζησε από το 1898 έως το 1902 με τη θεία του Kuppammal και τον θείο του Krishna Sivan. Εκεί, έμαθε με ενθουσιασμό τρεις νέες γλώσσες: σανσκριτικά, χίντι και αγγλικά και ξεκίνησε τις σπουδές του στο ινδουιστικό πανεπιστήμιο. Όταν έφτασε στο Chennai το 1904, έπιασε δουλειά ως βοηθός αρχισυντάκτης στην καθημερινή εφημερίδα Swadesmitran. Τον Δεκέμβριο του 1906, επιστρέφοντας από το Συνέδριο της Καλκούτας, ο Bharathi συνάντησε τη Nivedita, μια μαθήτρια του Swami Vivekananda. Αυτή η γνωριμία τον έκανε ένθερμο υποστηρικτή της ενδυνάμωσης των γυναικών.

Με τον Mahakavi Bharathi ξεκίνησε μια νέα εποχή στη λογοτεχνία των Ταμίλ. Ο Bharathi αψήφησε οτιδήποτε συμβατικό και άνοιξε νέους δρόμους. Το 1903 δημοσιεύτηκε το πρώτο ποίημα του. Ο Bharathi θεωρείται εθνικός ποιητής λόγω των πατριωτικών τραγουδιών του. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν ευρέως και έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή σε όλες τις ινδικές γλώσσες. Θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές όχι μόνο του κρατιδίου Tamil Nadu αλλά και της Ινδίας γενικότερα. Ενέπνευσε τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στον αγώνα για την ελευθερία όπου συμμετείχε και ο ίδιος με ενθουσιασμό. Ανήκε στους ανθρώπους όπου κι αν ζούσε και τους καθοδήγησε εν μέσω κάθε πολιτικής και τοπικής κρίσης.

Ο Bharathi βίωσε τη χαρά της ανεξαρτησίας της Ινδίας μέσα από τα ποιήματά του. Επηρεάστηκε πολύ από το αγγλικό ποιητικό στυλ και μετέφρασε αγγλικά ποιήματα στα Ταμίλ με το ψευδώνυμο Shallidasan. Έγραψε επίσης δοκίμια, άρθρα, διηγήματα και μυθιστορήματα στα Ταμίλ, διατηρώντας μια ξεχωριστή ταυτότητα στα σύγχρονα λογοτεχνικά είδη της συγκεκριμένης γλώσσας. Σημαντικό μέρος της ζωής του το αφιέρωσε στη δημοσιογραφία. Το 1907 ανέλαβε την επιμέλεια της εβδομαδιαίας εφημερίδας Ταμίλ «India» (η πρώτη που δημοσίευσε πολιτικές γελοιογραφίες) και του αγγλόγλωσσου περιοδικού «Bal Bharat». Όμως συνέχισε να μιλάει εναντίον της βρετανικής κυβέρνησης και τα τραγούδια του ξεσήκωσαν τον λαό των Ταμίλ.

Από το 1908 έως το 1918, έζησε στο Puducherry και συνέχισε να εκδίδει την «India». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συνάντησε τους ηγέτες του κινήματος ανεξαρτησίας της Ινδίας Aurobindo, Lajpat Rai και V.V.S. ενώ εξέδωσε επίσης και το περιοδικό "Vijaya". Η επιρροή που ασκούσαν τα έντυπά του εξόργισαν τον Βρετανό κυβερνήτη που τα απαγόρευσε με αποτέλεσμα να κλείσουν το 1910. Πέθανε στις 11 Σεπτεμβρίου 1921 αφού άλλαξε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Το 2021 στην 100ή επέτειο από τον θάνατό του, ο πρωθυπουργός Narendra Modi ανακοίνωσε την ίδρυση μιας Έδρας προς τιμήν του στο πανεπιστήμιο Banaras Hindu.