Προς υποψήφιους Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας-Μέρος 1

Μιας και οι ίδιοι οι υποψήφιοι για το προεδρικό αξίωμα και τα πολιτικά κόμματα αποφάσισαν να ανοίξουν από τόσο νωρίς την προεκλογική εκστρατεία του 2023 (λες και δεν έχουμε τρέχοντα προβλήματα με τα οποία θα έπρεπε να ασχοληθούν), αποφασίσαμε και εμείς να εγκαινιάσουμε μία παράλληλη προεκλογική εκστρατεία μπας και φιλοτιμηθεί κάποιος από τους υποψήφιους ηγέτες μας να ασχοληθεί με τα πρακτικά θέματα που απασχολούν τις επιχειρήσεις αλλά και την κοινωνία.

Αφορμή για την πρώτη μας παρέμβαση υπήρξε ένα πρόσφατο δημοσίευμα στον Φιλελεύθερο με τίτλο «Φιάσκο τα δάνεια με κρατικές εγγυήσεις». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «μέχρι την 31η Μαρτίου του 2022 είχαν εγκριθεί από τις τέσσερις από τις επτά τράπεζες που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να συμμετάσχουν στο σχέδιο των κρατικών εγγυήσεων, μόλις 12 δάνεια συνολικού ύψους €6.55 εκατ.!». Σημειώνω ότι το σχέδιο κυβερνητικών εγγυήσεων ήταν ύψους 1 δισ. ευρώ, άρα τα δάνεια για τα οποία εκδηλώθηκε ενδιαφέρον ήταν κάτω του 1%.

Δεν μπορούμε να πούμε πως μας εξέπληξαν τα αποτελέσματα. Αρχικά να υπενθυμίσουμε πως η συγκεκριμένη λύση παρουσιάστηκε ως η σωτηρία των κυπριακών επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας και περίπου ως η πανάκεια στο πρόβλημα ρευστότητας που ενδεχομένως να αντιμετώπιζαν. Παράλληλα, οι πολιτικές διαφωνίες και διαμάχες για το ζήτημα διήρκησαν κάτι περισσότερο από ενάμισι χρόνο.

Ως νεοφυής επιχείρηση (start-up) επιχειρήσαμε κι εμείς να αξιοποιήσουμε το πολυδιαφημιζόμενο εργαλείο των κρατικών εγγυήσεων για να χρηματοδοτήσουμε το αναπτυξιακό μας πλάνο. Δυστυχώς, όταν είδαμε τις πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας αλλά και τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονταν το ζήτημα οι εμπορικές τράπεζες, απογοητευτήκαμε οικτρά. Η υποθήκευση ακινήτου ως εξασφάλιση ήταν και πάλι προαπαιτούμενο, όπως και οι προσωπικές εγγυήσεις.  Στο ερώτημα, πού τελικά εμπλέκονται στη διαδικασία δανειοδότησης οι κρατικές εγγυήσεις, αντιληφθήκαμε ότι αποτελούν την ύστατη εξασφάλιση για τις τράπεζες, αφού πρώτα κινηθεί να ανακτήσει το δάνεια πουλώντας (εκποιώντας)  τα ακίνητα και κατά των δανειοληπτών μέσω των προσωπικών εγγυήσεων. Με απλά λόγια, οι κρατικές εγγυήσεις δεν βοηθούν σε τίποτα τις επιχειρήσεις, ούτε διευκολύνουν τη διαδικασία δανεισμού. Απλώς προσφέρουν μία επιπλέον εξασφάλιση στις τράπεζες σε περίπτωση που κάποιο από τα 12 δάνεια που παραχωρήθηκαν δεν αποπληρώνονται ως συμφωνήθηκε μετά που η τράπεζα ανακτήσει τις εξασφαλίσεις από τα ακίνητα και τις προσωπικές εγγυήσεις.

Αξιότιμοι κύριοι υποψήφιοι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, αντιλαμβάνεστε πως με τέτοιες μη πρακτικές δράσεις δεν προσφέρεται καμία διευκόλυνση στις επιχειρήσεις. Ελπίζουμε στα δικά σας προεκλογικά προγράμματα να δούμε πιο εφικτές και πιο υποβοηθητικές εισηγήσεις, αρχίζοντας από την στόχευση της βοήθειας σε εργαζόμενους και τοπικές εταιρείες (κάναμε αίτηση τον 12/2020 για επίδομα εργοδότησης υπαλλήλου και από τότε αναμένουμε απάντηση  από το Υπουργείο Εργασίας) παρά την μανιώδη προσπάθεια παροχής φορολογικών κινήτρων σε τρίτους (που δημιουργούν στρεβλώσεις και ένα μη ανταγωνιστικό περιβάλλον μεταξύ ντόπιων και ξενόφερτων εταιριών/επενδυτών).

Θα επανέλθουμε και για άλλα ζητήματα που ταλαιπωρούν την κυπριακή επιχειρηματικότητα.

*CEO της WiRE