LOIS Builders: Στην αντεπίθεση για Δημοτική Αγορά και Χώρο Στάθμευσης

Έκνομο ή και αντινομικό, χαρακτηρίζει τον τερματισμό της σύμβασης για την ανέγερση του έργου της Δημοτικής Αγοράς και του Δημοτικού Χώρου Στάθμευσης στη Λάρνακα, στις 29/12/2021 από τον Δήμο Λάρνακας, η εταιρεία LOIS Builders. 

Σε μακροσκελή ανακοίνωσή της, η εταιρεία παραθέτει συγκεκριμένα δεδομένα, όπως αναφέρει, ως προβληματισμό. 

Διαβάστε εδώ: Δήμος Λάρνακας: Τερμάτισε σύμβαση με εργολάβο για μη τήρηση των όρων

Διαβάστε πιο κάτω αυτούσια την ανακοίνωση της LOIS Builders:

Τρεις είναι οι κεντρικοί ρόλοι που απαιτείται να διαδραματίζονται, με προσήλωση και επαγγελματισμό, ώστε ο τομέας των κατασκευών -που προσφέρει τόσο ουσιαστικά στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν της χώρας, να συνεχίσει να προσθέτει αξία στη χώρα: του Εργοδότη, του Αρχιτέκτονα και του Εργολάβου. Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι ρόλοι αυτοί έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την αποστολή τους, διαπίστωση που έχουν προ πολλού καταγράψει με διάφορους τρόπους οι αρμόδιοι δημόσιοι φορείς.

Η εκτίμηση και ο σεβασμός στο έργο των τριών μερών υπήρχε σε θεμελιώδη βάση εδώ και χρόνια. Τώρα είναι κοινά αποδεκτή μια επιφυλακτική -τουλάχιστον- προδιάθεση στις προθέσεις των μερών. Η προδιάθεση αυτή καταστρέφει σίγουρα την αξία του Έργου, τον πλούτο του κράτους αλλά και τις εμπειρίες των πολιτών. Είναι επίσης γενικά παραδεκτό ότι, με μεγάλη ευκολία, σε πρώτη αμφισβήτηση τίθεται η πρόθεση του Εργολάβου να εκτελέσει το Έργο σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που ανέλαβε αλλά και, σε πιο λυπηρά μεγαλύτερο βαθμό, η εντιμότητά του. Η a priori αμφισβήτηση του Μάστορα του Έργου, τον οποίο επέλεξε ο Εργοδότης, έχει σαρωτικά αποτελέσματα και συνέπειες.

Στην πλειονότητα των έργων θα προκύψουν λίγες ή πολλές τροποποιήσεις σχεδιασμού (βελτιστοποίηση σχεδιασμού, μεταβολή αναγκών λειτουργίας και χρήσης Εργοδότη, και ακόμα και λόγω αναγκών του Εργολάβου που αυταπόδεικτα δεν μπορούσε κατά το στάδιο της προσφοράς να ελέγξει ή να προβλέψει και ως εκ τούτου αντιμετωπίζει μια συγκεκριμένη δυσκολία). Όπως επίσης, δεν μπορεί να μην προκύψουν καθυστερήσεις -ειδικά τώρα λόγω της πανδημίας, η οποία επηρέασε όχι μόνο μονάδες αλλά και εταιρείες και οργανισμούς ανά το παγκόσμιο. 

Ο Εργολάβος καλείται να εκτελέσει ένα έργο σύνθετο και κάθε φορά μοναδικό, έργο που έχει επινοηθεί με έμπνευση και όχι να παραδώσει ένα προϊόν της γραμμής παραγωγής. Ο Εργολάβος επίσης, δικαιούται και πρέπει να διεκδικήσει τη στήριξη του Αρχιτέκτονα και του Εργοδότη, όπως άλλωστε ρητά προβλέπεται σε πολλούς όρους του Συμβολαίου. Δεν είναι εξανέμιση χρημάτων του φορολογούμενου όταν του παραχωρηθεί παράταση χρόνου.

Επιπλέον, δεν είναι εξανέμιση χρημάτων όταν έγκαιρα και δίκαια -με ίση βαρύτητα και στα δύο- αξιολογούνται και πληρούνται οι τροποποιήσεις και οι απαιτήσεις του. Αντιθέτως, είναι προστασία των χρημάτων του φορολογούμενου. Τα δικαιώματα του Εργολάβου δεν είναι ταμπού. Είναι προϊόν συμφωνίας, όπως με τον ίδιο τρόπο και πολύ ορθά απαιτείται ρητά από αυτόν να εκτελέσει τις υποχρεώσεις του. Πώς μπορεί λοιπόν αυτό να ονομάζεται διασπάθιση του δημοσίου χρήματος; Μήπως διασπάθιση των χρημάτων του φορολογούμενου τελικά και μακροχρόνια προκύπτει όταν παραβιαστούν τα δικαιώματα του Εργολάβου;

Διότι άλλωστε οι Εργολάβοι είναι έντιμοι επιχειρηματίες, αντίθετα ενδεχομένως από την άποψη μερίδας της κοινής γνώμης και φυσικά κανένας μηδενισμός και καμία απαξίωση των κόπων τους και των συνεργατών τους δεν τους αξίζει. 

Έντιμες και επαγγελματικές ήταν και οι προθέσεις του Εργολάβου στο Έργο της Δημοτικής Αγοράς Λάρνακας.

Ο Εργολάβος είναι Εταιρεία και Οργανισμός με ιστορία, περηφάνια και αρχές ιδρυτικές και λειτουργικές, που εργοδοτεί καταξιωμένους επιστήμονες οι οποίοι με τη σειρά τους μετατρέπουν σε ύλη τη δημιουργία και επινόηση άλλων επιστημόνων.

Ο Εργολάβος εργοδοτεί άμεσα ή έμμεσα εκατοντάδες ή χιλιάδες αξιοπρεπείς εργαζόμενους που εκτιμούν τη δουλειά τους και κάθε μέρα βρίσκονται από το πρωί στην εργασία τους σε όλες τις καιρικές συνθήκες, για να εκτελέσουν τίμια τη χειρωνακτική τους εργασία. Παίρνουν κινδύνους που είναι αυξημένοι και συνεχώς μεταβλητοί σε σχέση με άλλα επαγγέλματα ενώ εμπιστεύονται τους ανώτερούς τους και τις διοικήσεις των εταιρειών στις οποίες εργάζονται ότι θα τους προστατεύσουν μέσα από ορθά μέτρα ασφάλειας, σχεδιασμό ασφάλειας και ελέγχους, ώστε να επιστρέψουν αρτιμελείς στις οικογένειες τους το απόγευμα.

Ο Εργολάβος συνεργάζεται με εμπόρους, σύμβουλους, τράπεζες και πολλούς ακόμα για να παραδώσει την επινόηση των Αρχιτεκτόνων ώστε να την απολαμβάνει ο κόσμος για πολλές δεκαετίες μετά.

Δεν αξίζει λοιπόν στον Εργολάβο αλλά ούτε και στον Εργοδότη ένας Αρχιτέκτονας ο οποίος:

• Δεν παρέλαβε ένα Έργο τελειωμένο (φωτογραφικό υλικό) παραλείποντας να αξιοποιήσει τις πρόνοιες του συμβολαίου αναφορικά με τις διάρκειες συμπλήρωσης και παραλαβής, πόσο μάλλον για Έργο του οποίου μέρος έχει παραληφθεί και εκδοθεί πιστοποιητικό παραλαβής από τις 30 Σεπτεμβρίου 2021.
• Αγνόησε κατά τον ίδιο τρόπο το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις δικές του πιστοποιήσεις εκτέλεσης της εργασίας (15 ημέρες πριν την ημερομηνία την οποία ο Εργολάβος απέστειλε πρόσκληση για παραλαβή), έχει συμπληρωθεί επαρκώς και σύμφωνα με τις προδιαγραφές το 96.2% του ποσού του συμβολαίου, με μόνο το 3.8% να παραμένει ανεκτέλεστο. Αυτό  το ποσοστό περιλαμβάνει και εργασία που είτε έπρεπε να διορθωθεί είτε αφαιρείται ένα μικρό ποσοστό μέχρι τον έλεγχό της.
• Στις 13/12/2021 απέρριψε υλικά τα οποία ο ίδιος ενέκρινε πριν 12 μήνες, απορρίπτοντάς τα αφού παραγγέλθηκαν, προμηθεύτηκαν και τοποθετήθηκαν στο Έργο, αγνοώντας επίσης ότι όλα ανεξαιρέτως τα υλικά που έχουν τοποθετηθεί έχουν λάβει την έγκρισή του ή των συμβούλων του. Επί του ιδίου, δεν αξιοποίησε την τεχνογνωσία των μερών για τις μεθόδους που υπάρχουν, ώστε να διασφαλιστεί η μακροχρόνια επάρκεια και ζωή του Έργου, όταν του δημιουργήθηκαν κάποιες τέτοιες αμφιβολίες.
• Διενεργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο, ανάγκασε τον Εργοδότη να πρέπει να διαχειριστεί το Έργο και τις διαδικασίες για τη συμπλήρωση της ελάχιστης εργασίας που παραμένει, να διασφαλίσει ότι κατά την περίοδο αυτή δεν προκύπτει φθορά, ζημιές, βανδαλισμοί κοκ., και σίγουρα να θέσει τα δικαιώματα του Εργοδότη σε δυσμενέστερη θέση.
• Δεν αξιοποίησε τις συστάσεις και την τεχνογνωσία του Εργολάβου με υπευθυνότητα όταν τον ειδοποίησε για θέματα σχεδιασμού στα οποία επιβάλλεται αναβάθμιση, ώστε να είναι επαρκώς ανθεκτικό και μακροχρόνια χρήσιμο στον Εργοδότη. Τα χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα καλυμμένων βεραντών ψευδοροφής γυψοσανίδας κατάλληλης για μέτρια υγρασία -ουσιαστικά εσωτερικού χώρου- και σε μεγάλο μέρος ανοικτά από πάνω, ήταν αρκετά για να γίνει μια τέτοια διαβούλευση.
• Δεν ύψωσε το ανάστημα στον Εργοδότη ώστε να προστατεύσει τα συμφέροντα του ίδιου του Εργοδότη, πράττοντας την αποστολή και την υποχρέωση του αμερόληπτου Κριτή που αποτελεί ρητή πρόνοια στο Συμβόλαιο Εργοδότη με Εργολάβο:
  • Δεν διαβουλεύθηκε ουσιαστικά και αμερόληπτα τις περισσότερες από τις υποβολές των δεκάδων τροποποιήσεων του Εργολάβου (συνολικής αξίας αίτησης Εργολάβου €608,000 περίπου), παρακρατώντας τουλάχιστον €370,000.
  • Δεν διαβουλεύθηκε τις 30 σε αριθμό αιτήσεις παράτασης χρόνου του Εργολάβου που υπέβαλε εντός του 2021 και απέρριψε τις 27 από αυτές εντός 5 εργάσιμων ημερών ενώ οι υπόλοιπες 3 παραμένουν αναπάντητες και προχώρησε σε όλη την απαραίτητη αβάσιμη επιστολογραφία για να καταστεί δυνατός ο έκνομος ή/και αντινομικός τερματισμός.
  • Δεν έχει παραχωρήσει ούτε την καθολική στους εργολάβους παράταση χρόνου από την ΚΕΑΑ (Κεντρική Επιτροπή Αλλαγών και Απαιτήσεων) των 40 ημερών.
• Δεν αναγνώρισε τροποποιήσεις που απαιτούσαν κατεδάφιση κάποιων εργασιών αλλά τις συγκάλυψε ως ακατάλληλη εργασία.
• Συνέδεσε την έγκαιρη εκτέλεση των δικών του καθηκόντων, με δικές του οικονομικές διαφορές με τον Εργοδότη για τον ρόλο του, λειτουργώντας -κατ’ ελάχιστο- αντισυμβατικά.

Ο Εργολάβος θα παραμείνει προσηλωμένος στη φιλική έκβαση της διαφοράς αυτής εξαντλώντας κάθε δυνατότητα. Καλούμενος ο Εργοδότης να διαχειριστεί το Έργο, θα αντιληφθεί σε πρακτικό επίπεδο τα θέματα σχεδιασμού και λειτουργικότητας που κατά περιόδους είχαν τεθεί από τον Εργολάβο και κακώς είχαν αγνοηθεί.

Είναι επιβεβλημένο για τη χώρα, οι στρεβλώσεις της οικοδομικής βιομηχανίας του ευρύτερου δημόσιου τομέα να λήξουν ανυπερθέτως και όχι να συνεχίσουν οι συντελεστές να είναι ταμπουρωμένοι στις δικές τους προτεραιότητες. Μόνο έτσι θα επανέλθει η σχέση στη βάση της καλής πίστης, του επαγγελματισμού και του αμοιβαίου σεβασμού.