Ο Κινέζος μεγιστάνας που επενδύει στην τέχνη και στην... Κύπρο

Ο μεγιστάνας των ακινήτων Yan Lugen έχει δαπανήσει εκατομμύρια για την απόκτηση έργων τέχνης, τη διοργάνωση φεστιβάλ τέχνης και τη χορηγία καλλιτεχνών.

Σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τεύχος Ιανουαρίου του περιοδικού Gold, ο συλλέκτης έργων τέχνης με έδρα τη Nanjing της Κίνας, σκιαγραφεί το δικό του προσωπικό ταξίδι, τις επενδύσεις του στον κόσμο της τέχνης, ενώ  μοιράζεται το φιλόδοξο όραμά του για την Κύπρο. Ποιο είναι αυτό; Να αναδειχθεί η χώρα μας σε διεθνές κέντρο τεχνών.

Πώς ξεκίνησε και αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον σας για την τέχνη και τη συλλογή έργων τέχνης;

Η αγάπη μου για την τέχνη ήταν δια βίου, αλλά η εκπαίδευσή μου στην τέχνη ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της καριέρας μου ως δημοσιογράφος. Η πρώτη μου επαφή με την τέχνη και τον πολιτισμό ήταν στην Κίνα όπου περνούσα αρκετές από τις μέρες μου μαθαίνοντας από μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες και ακαδημαϊκούς της χώρας.

Ως νέος που ήμουν και με ταπεινά μέσα, αγόραζα έργα τέχνης όταν είχα την οικονομική δυνατότητα, αν και περιστασιακά υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσα να την αντέξω οικονομικά! Το πρώτο έργο τέχνης που απέκτησα για την ιδιωτική μου συλλογή ήταν το "Gao Shi Tu" του Κινέζου καλλιτέχνη Zhang Daqian, σε δημοπρασία του Christie's το 1995.

Πώς αυτή η πρώτη αγορά οδήγησε στη δημιουργία μιας τεράστιας διεθνούς συλλογής έργων τέχνης;

Από το 1995 έως το 1999, παρακολουθούσα τις δημοπρασίες των Christie's και Sotheby's στο Χονγκ Κονγκ, αγοράζοντας συνήθως έργα Κινέζων δασκάλων όπως ο Zhang Daqian και ο Qi Baishi. Μερικά από αυτά τα έργα είναι εξαιρετικά πολύτιμα σήμερα, αλλά, εκείνη την εποχή, πωλούνταν μεταξύ 30.000 και 50.000 δολαρίων του Χονγκ Κονγκ (3.300 έως 5.500 ευρώ).

Το 1999, διαγνώστηκα με προχωρημένο καρκίνο και μου είπαν ότι μου έμειναν μόνο έξι μήνες ζωής, αλλά, μετά από δύο δύσκολα χρόνια, κατάφερα να το ξεπεράσω, κάτι που εν τέλει με έσπρωξε στο να ιεραρχήσω τις ανάγκες μου.

Έτσι, η πρώτη μου επιτακτική ανάγκη ήταν να εστιάσω στην εκπαίδευσή μου. Και αυτό έγινε, αφού από το 2004, απέκτησα δύο μεταπτυχιακά, ένα DBA (Doctorate in Business Administration) και δύο διδακτορικά.

Η δεύτερη επιτακτική μου ανάγκη, ήταν να αφιερώσω όσο περισσότερο χρόνο και ενέργεια στο πάθος μου που δεν είναι άλλο από την τέχνη. Στην αρχή, εστίασα στη συλλογή έργων τέχνης, κυρίως από μεμονωμένα έργα, που το καθένα είχε τη δική του αξία. Στα χρόνια μεταξύ 2000 και 2005, η εστίασή μου ήταν στα κινεζικά έργα τέχνης και συμμετείχα σε δημοπρασίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Χονγκ Κονγκ, στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στην Ευρώπη.

Από το 2005 και μετά, οι ορίζοντές μου διευρύνθηκαν και η συλλογή έργων τέχνης μπήκε σε μια εντελώς νέα φάση. Οι νέοι τομείς εστίασης περιλάμβαναν τον ευρωπαϊκό και τον αμερικανικό ιμπρεσιονισμό (impressionism), τον φωβισμό (fauvism) τον υποκειμενισμό (subjectivism) και τα αφηρημένα έργα τέχνης.

Η συλλογή ευρωπαϊκής και αμερικανικής τέχνης ήταν θετικά πρωτοποριακή στην Κίνα περίπου το 2005. Όταν αγόρασα τη «Γυναίκα με το πράσινο καπέλο» του Πικάσο από τον οίκο Sotheby's το 2007, μου μεταδόθηκε ένα μήνυμα από τη Maya Widmaier-Picasso, την κόρη του Πάμπλο Πικάσο. Το μήνυμα έλεγε: «Ο κ. Ο Yan Lugen είναι ο πρώτος Κινέζος πολίτης στον κόσμο που συλλέγει τα έργα του Πικάσο. Ελπίζω να τον δω σύντομα».

Τα έργα την κατοχή του 

Πόσα έργα τέχνης έχετε συνολικά;

Έχω ξοδέψει τον περισσότερο μου χρόνο στο να συλλέγω κινέζικη τέχνη και σήμερα έχω πάνω από 10.000 κομμάτια.

Όσον αφορά την ευρωπαϊκή και αμερικανική τέχνη, υπάρχουν στη συλλογή μου περισσότερα από 8.000 έργα που κυμαίνονται από κλασικά έως μοντέρνα, από αρχαία ευρασιατικά και αφρικανικά πολιτιστικά κειμήλια έως σύγχρονα έργα.

Μιλήστε μας για τις εκθέσεις τέχνης που πραγματοποιήσατε ο ίδιος…

Έχω επενδύσει σε γκαλερί τέχνης σε όλο τον κόσμο και έχω πραγματοποιήσει με μεγάλη επιτυχία εκθέσεις τέχνης στην Κίνα.

Η πρώτη μου «επίθεση» στις εκθέσεις τέχνης ήταν η Διεθνής Έκθεση Τέχνης του Nanjing το 2014, η οποία παρουσίασε 1.010 επιλεγμένα έργα και συμπεριλάμβανε περισσότερες από 20.000 υποβολές από 5.000 καλλιτέχνες πέραν των 20 χωρών. Επίσης, 132 έργα τέχνης από 12 χώρες αποχώρησαν με βραβεία. Όλοι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν επωφελήθηκαν από τους 200.000 επισκέπτες από όλο τον κόσμο που είδαν τη δουλειά τους.

Οι εκθέσεις παρέχουν στους επισκέπτες μια ανεκτίμητη ευκαιρία να δουν, να μάθουν, να αγοράσουν και να συλλέξουν έργα. Για τους νεότερους επισκέπτες μπορεί να είναι το πρώτο βήμα σε ένα μακρύ ταξίδι εκτίμησης.

Επιπλέον, οι εκθέσεις τέχνης αποφέρουν σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά οφέλη στην κοινότητα, γι' αυτό τόσες πολλές πόλεις και χώρες τις φιλοξενούν και τις προωθούν. Εντός του έτους, θα ανοίξουμε μια πινακοθήκη στην Κύπρο, ενώ έχουμε επίσης συναρπαστικά σχέδια για εκθέσεις τέχνης στο νησί.

Το όραμα για την Κύπρο 

Αυτό υποδηλώνει ότι έχετε ένα όραμα για την Κύπρο ως διεθνές κέντρο για τις τέχνες. Πείτε μας περισσότερα…

Ας εξετάσουμε πρώτα τι θα σήμαινε για την Κύπρο αν αναγνωριστεί ως διεθνής κόμβος τεχνών. Θα σήμαινε το άνοιγμα μουσείων τέχνης και γκαλερί και τη διοργάνωση διεθνώς αναγνωρισμένων εκθέσεων τέχνης και δημοπρασιών.

Οι Κύπριοι και τουρίστες, θα έχουν την ευκαιρία να απολαμβάνουν μια πιο πλούσια σκηνή τέχνης και πολιτισμού και η χώρα θα προσελκύσει ενός νέου τύπου τουρισμού. Οι τουρίστες τέχνης αποτελούν ένα ιδιαίτερα περιζήτητο τμήμα της αγοράς, καθώς τείνουν να είναι ανώτερου μορφωτικού επιπέδου και πιο πλούσιοι.

Επίσης, με την ανάπτυξη του τουρισμού τέχνης, θα ωριμάσουν ή θα αναπτυχθούν βοηθητικές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων του εμπορίου έργων τέχνης, της αποθήκευσης έργων τέχνης, της εφοδιαστικής τέχνης, της ασφάλισης τέχνης και της χρηματοδότησης.

Υπάρχουν, ωστόσο, σημαντικά χαρακτηριστικά που μπορούν να κατατάξουν την Κύπρο ως διεθνές κέντρο για τις τέχνες. Πέραν ​​από το υπέροχο κλίμα και τη φυσική ομορφιά, η Κύπρος κατέχει μια αξιοσημείωτη συμβολή αρχαίων πολιτισμών. Επίσης, η Κύπρος προστατεύει την ελευθερία του λόγου, σέβεται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, τους άλλους πολιτισμούς και θρησκείες και χαρακτηρίζεται από μια σχετικά ελεύθερη και δημιουργική ατμόσφαιρα. Πόσοι από τους επίδοξους κόμβους τέχνης στον κόσμο μπορούν να πουν το ίδιο;

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο τεύχος Ιανουαρίου του περιοδικού Gold ΕΔΩ.