Η δεύτερη κατοικία «σωτηρία» εν μέσω πανδημίας

Παραθεριστικό σπίτι κοντά στο κύμα της θάλασσας, ένα μικρό διαμέρισμα ως τόπος απόσυρσης από τη βουή σε λίμνες ή σε βουνά… Πριν από την επιδημιολογική κρίση τα παραθεριστικά ακίνητα ήταν το όνειρο πολλών. Όνειρο, γιατί έμενε συνήθως ανεκπλήρωτο λόγω των απλησίαστων τιμών αγοράς. Η δεύτερη κατοικία ή το σπίτι για το Σαββατοκύριακο υπόσχεται απόσταση από την καθημερινότητα και περισσότερο πράσινο. Και ιδιαίτερα σε εποχή με μέτρα φυσικής απόστασης γίνεται αντικείμενο του πόθου. «Η ζήτηση για παραθεριστικά ακίνητα είναι επιβεβαιωμένα περισσότερη από ότι προ δημοσιονομικής κρίσης» δηλώνει ο Ντάνιελ Ρίτερ, συνέταιρος στο μεσιτικό γραφείου Poll. «Η επιθυμία εξόδου από την πόλη για τη φύση και αποφυγή επαφών έχει ενισχυθεί».

Περισσότερη ζήτηση για δεύτερη κατοικία στη Γερμανία
Στη γλώσσα των αριθμών για μια παραθεριστική κατοικία σε νησιά της Βόρειας Θάλασσας, που πριν την πανδημία το τετραγωνικό κόστιζε πάνω από 10.000 ευρώ, τώρα έχει μπει καπέλο γύρω στο 20%. Η αγορά γίνεται συνήθως για ιδιοκατοίκηση και όχι για εκμίσθωση. «Η ζήτηση επικεντρώνεται σε περιοχές διακοπών όπως στη Βόρεια Θάλασσα και την Βαλτική, στις Άλπεις και τον Μέλανα Δρυμό» συμπληρώνει ο Ρίτερ. «Αλλά στη περίοδο του κορωνοϊού προτιμούνται και περιοχές που βρίσκονται στη σκιά των σούπερ προορισμών. Για παράδειγμα, περιοχές στο Άιφελ της Ρηνανίας Παλατινάτου, στον ποταμό Μοζέλα, στο Σπρέεβαλντ του κρατιδίου του Βρανδεμβούργου. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι βρίσκονται κοντά σε μητροπόλεις, όπως η Φρανκφούρτη, το Ντίσελντορφ, η Κολωνία ή το Βερολίνο. «Γενικά η εύκολη και γρήγορη προσβασιμότητα σε περίοδο πανδημίας είναι ένα βασικό κριτήριο, γιατί η διάθεση για αεροπορικά ταξίδια δεν είναι μεγάλη» επισημαίνει ο Ρίτερ, «ο κορωνοϊός αποδεικνύεται σύμμαχος της εγχώριας αγοράς ακινήτων». Αλλά και το μεσιτικό γραφείο Engel & Völkers καταγράφει περισσότερη ζήτηση για παραθεριστικά ακίνητα στη Γερμανία. «Λόγω πανδημίας η ζήτηση στη Βόρεια Θάλασσα και στη Βαλτική, όπως και σε περιοχές των Άλπεων, στις λίμνες στη νότια Γερμανία έχει εμφανώς αυξηθεί» επιβεβαιώνει ο Κάι Έντερς, μέλος του διοικητικού συμβουλίου.

Οι αυξήσεις των τιμών αγοράς και ενοικίασης το αποδεικνύουν, εκτός του ότι ανθεί ο εσωτερικός τουρισμός. Ιδιαίτερα δημοφιλείς είναι ήρεμες και απομακρυσμένες μικρές πόλεις και τόποι, που προσφέρουν χώρο για ανθρώπινη απομάκρυνση, αλλά παρόλα αυτά έχουν καλό δίκτυο πρόσβασης σε υπηρεσίες, όπως γεωοικονομικές δομές και γρήγορο ίντερνετ. Αλλά όποιος θέλει εξοχικό σε δημοφιλείς προορισμούς και τουριστικές περιοχές, θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Πολύπλοκη η κατάσταση για ακίνητα εξωτερικού
Τις υψηλότερες τιμές για τέτοια σπίτια καταγράφει το μεσιτικό γραφείο Engel & Völkers στο νησί Ζυλτ. Στο κοσμικό νησί της Βόρειας Θάλασσας αν ψάχνει κανείς θερινό σπίτι σε καλή τοποθεσία το τετραγωνικό ανεβαίνει μέχρι και 20.000 ευρώ το τμ. Στην ίδια τιμή το τετραγωνικό στo νησί Νόρντεμεϊ αλλά και στη λίμνη Τέγκερνζεε σύμφωνα με το μεσιτικό γραφείο. «Ενδιαφέρον καταγράφεται όμως και για ακίνητα που η τιμή τους κυμαίνεται γύρω στα 150.000 ευρώ. Πελάτες από πόλεις ενδιαφέρονται για ακίνητα, για παράδειγμα, στο κρατίδιο Σλέσβιχ Χολστάιν, τα οποία αγοράζουν μάλιστα με δικό τους κεφάλαιο χωρίς δάνειο. Πιο φτηνά κοστίζουν κατοικίες στην ενδοχώρα. «Όταν το υδάτινο στοιχείο είναι μακριά και χρειάζεται να το προσεγγίσει κανείς με το αυτοκίνητο, αναφερόμαστε σε άλλες πιο φτηνές τιμές» τονίζει ο Ντάνιελ Ρίτερ.

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε εποχές κορωνοϊού η δεύτερη κατοικία δεν χρησιμοποιείται πλέον μόνο ως δεύτερη. «Παρατηρούμε την τάση ότι η παραθεριστική και η δεύτερη κατοικία χρησιμοποιούνται περισσότερο ως κινητός εργασιακός χώρος» παρατηρεί το μεσιτικό γραφείο Engel & Völkers. Με την κατάργηση των επαγγελματικών ταξιδιών και των επαφών με τη φυσική παρουσία των πελατών, τίποτα πια δεν είναι αδύνατο. «Αλλά υπάρχουν κάποιες παγίδες όταν θέλει κανείς να αγοράσει παραθεριστική κατοικία» προειδοποιεί ο Ματίας Βάζενακ, διευθυντής του Στεγαστικού Ταμιευτηρίου ΕΠΕ στο Πότσνταμ. Η εταιρεία του διαχειρίζεται δεύτερες κατοικίες στη Βαλτική.

«Βασικά δεν επιτρέπεται να ενοικιάζονται όλες οι παραθεριστικές κατοικίες, και όσες βρίσκονται σε προνομιακή θέση κοντά στην παραλία έχουν σταθερή αξία, αλλά είναι πολύ ακριβές» εξηγεί ο Βάζενακ. «Ως επένδυση κεφαλαίων δεν προσφέρεται, μόνο ίσως για παρκάρισμα ρευστού». Λόγω των χαμηλών επιτοκίων και της μεγάλης ζήτησης δεύτερης κατοικίας η προσφορά δεν επαρκεί. «Και για να είναι προσοδοφόρα μια μίσθωση, πρέπει να διαρκεί από 120 με 150 ημέρες το χρόνο. Πιο πολύπλοκη είναι η κατάσταση σε παραθεριστικές κατοικίες στο εξωτερικό, για παράδειγμα στη Μεσόγειο. «Ασφάλεια δικαίου, η συμβολαιογραφική πράξη αγοράς, το δικό μας σύστημα κτηματολογίου και οι οικοδομικές άδειες δεν υπάρχουν πάντα στο εξωτερικό. Ίσως από χόμπι και αγάπη στα ακίνητα, μπορεί κανείς να το τολμήσει, αλλά πάντα έχοντας έναν ειδήμονα στο πλευρό του. Μόνος του μπορεί κανείς να έχει κακές εκπλήξεις» λέει ο Βάσενακ και συστήνει να επισκέπτεται κανείς το ακίνητο που θέλει να αγοράσει εκτός περιόδου διακοπών, γιατί το όνειρο για ένα «μικρό σπίτι στο λιβάδι» μπορεί να είναι εκτός πραγματικότητας. «Συχνά πολλοί ιδιοκτήτες ξαφνιάζονται όταν αντιλαμβάνονται ότι εκτός σεζόν καταστήματα, μπαρ και εστιατόρια είναι κλειστά. Και όταν επικρατεί σκοτάδι και δεν υπάρχει φως ούτε για δείγμα, τότε γρήγορα μπορεί να κατοικοεδρεύσει στη νέα κατοικία η θλίψη.»

ΠΗΓΗ: DW