Λίστα Γιωρκάτζη: Όλα στο φως… του λαϊκισμού

Η περιβόητη «λίστα Γιωρκάτζη» την οποία η Βουλή θέλει να βαφτίσει ξανά σε σκέτη λίστα, αποτελεί ακόμα μία μνημειώδη περίπτωση άκρατου λαϊκισμού στην χώρα που αρνείται πεισματικά να εκσυγχρονιστεί και να εφαρμόσει νομοθεσίες και Οδηγίες που η ίδια ψηφίζει.

Μία λίστα που θεωρητικά περιλαμβάνει μη εξυπηρετούμενα δάνεια Πολιτικά Εκτεθειμένων Προσώπων, αλλά είναι τόσο πρόχειρη, τόσο άκυρη χρονικά και τόσο αφιλτράριστη που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα. Ούτε καν το περί δικαίου αίσθημα δεν ικανοποιεί αφού δεν δίνει αφορμές για απαγχονισμούς και λαϊκά δικαστήρια στις πλατείες. Άσε που οι περισσότεροι ούτε καν να την διαβάσουν δεν θα μπορέσουν. Η ίδια η κοινοβουλευτική Επιτροπή που εξέτασε το θέμα, παραδέχεται στην απόφαση της πως η δημοσιοποίηση γίνεται «προς ικανοποίηση του επικρατούντος  γενικότερου αισθήματος της κοινωνίας». 

Η Χρυστάλλα Γιωρκάτζη φρόντισε προτού αποχωρήσει από τον θώκο της Κεντρικής Τράπεζας να δώσει στους βουλευτές κάτι που θα τους αναστάτωνε και θα τους έκανε να μείνουν εκτεθειμένοι στα μάτια των πολιτών ότι κι αν αποφάσιζαν. Ασχέτως αν τα στοιχεία ήταν πρόχειρα, ελλιπή, χωρίς αρχή μέση και τέλος, και χωρίς καν κοινό παρονομαστή αποτελούσαν μία καυτή πατάτα την οποία απέδειξαν πως δεν μπορούν να χειριστούν όπως θα έπρεπε. Βασικότερη απόδειξη το γεγονός πως αποφάσισαν να τη δημοσιοποιήσουν αυτούσια, σχεδόν δύο χρόνια μετά που τους παραδόθηκε.  Το τραγικό βέβαια, είναι πως οι βουλευτές με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν πως αποκαθίσταται το κύρος του σώματος.

Επί της ουσίας όμως, τα στοιχεία για εκατοντάδες περίπου φυσικά και νομικά πρόσωπα που αναφέρονται στη «λίστα» δεν απαντούν επ’ ουδενί στα βασικά ερωτήματα: 1. Υπήρξαν πολιτικά πρόσωπα που έτυχαν προνομιακής δανειοδότησης και μεταχείρισης; 2. Υπήρξαν πολιτικά πρόσωπα με ΜΕΔ που συμμετείχαν στη λήψη αποφάσεων οι οποίες σχετίζονταν με τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων;

Τι μας αποδεικνύει αν για κάποιο άτομο στη λίστα το αρχικό δάνειο ήταν 100χιλ. ευρώ και την ημερομηνία που συντάχθηκαν τα έγγραφα το υπόλοιπο είχε εκτοξευθεί στις 200 χιλ. ευρώ; Αποδεικνύει απλώς πως δεν πλήρωνε το δάνειο του. Ούτε ευνοϊκή μεταχείριση δείχνει, ούτε χαριστικές διαγραφές. Ούτε καν αν ήταν στρατηγικός κακοπληρωτής δεν αποδεικνύεται. Μπορούμε μόνο να εικάσουμε πως αν είχε λόγο στη λήψη αποφάσεων σε σχέση με τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, θα είχε σύγκρουση συμφέροντος. 

Η πιο απλή ερώτηση που μπορεί να τεθεί είναι η εξής: Δεν είναι πιο πιθανόν αν κάποιοι έτυχαν ευνοϊκής μεταχείρισης τα δάνεια τους να μην περιλαμβάνονται σ’ αυτήν τη λίστα αφού θα είχαν μετατραπεί σε εξυπηρετούμενα;    

Αφού τα  μέλη της βουλής ήθελαν πλήρη διαφάνεια, θα έπρεπε να ζητήσουν πρώτα απ’ όλα να γίνει έλεγχος από ορκωτούς ελεγκτές επί των δικών τους δανείων για να διαφανεί ποιας αντιμετώπισης έτυχαν. Ακολούθως θα έπρεπε να ζητήσουν αντίστοιχες έρευνες και για άλλους κρατικούς αξιωματούχους σε θέσεις κλειδιά. Αλλά από την στιγμή που ούτε ένα «πόθεν έσχες» δεν κατάφεραν να θεσμοθετήσουν, γιατί να περιμένουμε ότι θα προβούν σε μία τέτοια ενέργεια;  Γιατί, για παράδειγμα,  δεν θεσμοθέτησαν την υποβολή επίσημης δήλωσης από την τράπεζά τους ότι δεν έχουν μη εξυπηρετούμενο δάνειο προτού ψηφίσουν στην Ολομέλεια της βουλής διάφορες νομοθεσίες οι οποίες αφορούσαν το συγκεκριμένο θέμα;

Όποιος παρακολούθησε την Πέμπτη τη συζήτηση στην Ολομέλεια ή έστω διάβασε σήμερα τα πρακτικά θα αντιλήφθηκε για ακόμα μία φορά το επίπεδο του κυπριακού Κοινοβουλίου.  Θα αντιλήφθηκε πως το ζήτημα δεν είναι οι λίστες και τα στοιχεία αλλά η παντελώς ερασιτεχνική διαχείριση στην οποία προβαίνει η Βουλή όχι μόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα αλλά σχεδόν για οτιδήποτε τίθεται ενώπιον της.