A. Λεβαντόφσκι: Ο πολυεκατομμυριούχος που έκλεψε την Google και μπήκε φυλακή

Ο Άντονι Λεβαντόφσκι και ο Κρις Ούρμσον γνωρίστηκαν το 2004, στην έρημο Μοχάβι, στη Καλιφόρνια, όπου η Υπηρεσία Έρευνας Προηγµένων Αµυντικών Προγραµµάτων, γνωστή απλά ως DARPA, είχε διοργανώσει μία ιδιαίτερη κούρσα. Ο πόλεμος απέναντι στην τρομοκρατία ήταν ακόμη νέος και η αμερικανική κυβέρνηση πίστευε πως μη επανδρωμένα, στρατιωτικά οχήματα θα μπορούσαν να σώσουν πολλές ζωές. Έτσι, διοργανώθηκε ένας αγώνας στην έρημο, με έπαθλο ένα εκατομμύριο δολάρια, για να βρεθεί το καλύτερο αυτόνομο όχημα. Ο Λεβαντόφσκι ήταν απλά ένας προπτυχιακός φοιτητής στο Berkley και η μηχανή του απέτυχε παταγωδώς, ενώ το όχημα του Ούρμσον τα πήγε καλύτερα από όλα, αλλά δεν κατάφερε να φτάσει την γραμμή του τερματισμού. Μερικούς μήνες αργότερα, η DARPA διοργάνωσε άλλο ένα Grand Challenge. Αυτή τη φορά ο Ούρμσον βγήκε δεύτερος, πίσω μόνο από τον Σεμπάστιαν Θραν, ερευνητή του Στάνφορντ. Μετά τη νίκη του, η Google προσέλαβε τον Θραν για να βοηθήσει στην εξέλιξη του Google street view και εκείνος με την σειρά του, προσέλαβε τον Λεβαντόφσκι, που του είχε κάνει εντύπωση παρά τις αποτυχίες του. Οι δυο μηχανικοί τα πήγαν εξαιρετικά, έτσι, το 2008, όταν ο Λάρι Πέιτζ της Google αποφάσισε πως θέλει να κατασκευάσει μη επανδρωμένα αυτοκίνητα, ο Θραν ήταν η προφανής επιλογή. Έπειτα, ο καθηγητής από το Stanford συνέθεσε μία ομάδα από βετεράνους των αγώνων της DARPA, συμπεριλαμβανομένων του Ούρμσον και του Λεβαντόφσκι.

Ο Ούρμσον μετακόμισε από το Πίτσμπουργκ στην Καλιφόρνια δύο μήνες πριν από την υπόλοιπη οικογένεια του και στο μεσοδιάστημα έμεινα στο σπίτι του Λεβαντόφσκι. Οι δυο τους τα πήγαιναν μια χαρά ως συγκάτοικοι, όμως είχαν πολύ διαφορετική προσέγγιση στην εργασία. Ο πρώτος ήταν μεθοδικός και πάντα προσεκτικός, ενώ ο Λεβαντόφσκι προτιμούσε να προχωρά γρήγορα, ίσως υπερβολικά γρήγορα. Μέσα σε δύο χρόνια, το Chauffeur, όπως είχαν ονομάσει το project, πέτυχε τον πρώτο στόχο του: Το μη επανδρωμένο Toyota Prius του είχε καταφέρει με επιτυχία να ολοκληρώσει 10 συγκεκριμένες διαδρομές, που είχαν οριστεί από τον Λάρι Πέιτζ. Όμως, όπως αποδείχθηκε, τα πρώτα χρόνια του Chauffeur θα ήταν και τα πιο εύκολα.

Πέρα από την δουλειά του στον τεχνολογικό γίγαντα, ο Λεβαντόφσκι είχε ιδρύσει και δύο start-ups, το 510 Systesms και το Anthony’s Robots, από τα οποία η Google αγόραζε τεχνολογίες. Αρχικά δεν υπήρχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα, αλλά όταν οι εταιρείες του Λεβαντόφσκι άρχισαν να ανταγωνίζονται αυτές του Chauffeur, οι εργοδότες του νεαρού μηχανικού έπρεπε να πάρουν μία απόφαση. Τελικά, η Google αγόρασε τα δύο start-ups, όμως η συμπεριφορά του Λεβαντόφσκι δεν είχε αφήσει καλή εντύπωση στους ανώτερους του. Έτσι, όταν ο Θραν αποφάσισε να αφήσει το ηγετικό πόστο του, έδωσε τα ηνία στον πιο αρεστό και λιγότερο απρόβλεπτο Ούρμσον. Ο Λεβαντόφσκι ανταμείφθηκε με διαφορετικό τρόπο. Οι υπάλληλοι του Chauffer έπαιρναν bonus κάθε τέσσερα χρόνια, το οποίο αντιστοιχούσε στο 0,5% της συνολικής αξίας του προγράμματος. Για να εξασφαλίστει η αποκλειστικότητα των υπηρεσιών του, η αμοιβή του Λεβαντόφσκι θα ήταν 20 φορές μεγαλύτερη από των υπολοίπων, όπως αναφέρει το Business Insider.

Μετά την πρώτη τους επιτυχία, η ομάδα του Chauffeur προσπαθούσε να αποφασίσει το επόμενο της βήμα. Ο Λεβαντόφσκι ήθελε να βγάλουν στην αγορά ένα πρόγραμμα που θα επέτρεπε σε κάθε αμάξι να είναι αυτόνομο. Ο Ούρμσον, από την άλλη, θεωρούσε πως ένα λογισμικό ενσωματωμένο σε ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο θα ήταν πιο ασφαλές. Θα ήταν, βέβαια και πιο χρονοβόρο. Με το πέρασμα του χρόνου, ήταν λες και οι ιδέες των δύο ανδρών απομακρύνονταν όλο και πιο μακριά από μία κοινή βάση. Αλλά παρότι οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο μηχανικών είχαν, πλέον, γίνει συνηθισμένες, η Google δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα για την μοίρα του προγράμματος. Άλλωστε, ήταν πολύ πιο μπροστά στον τομέα από όλους τους ανταγωνιστές της.

Μέχρι που ο Λάρι Πέιτζ αποφάσισε να επενδύσει στην Uber. Όταν ο CEO της εταιρείας μεταφοράς, Τράβις Κάλανικ, είδε τα μη επανδρωμένα οχήματα της Google, κατάλαβε πως αν η συγκεκριμένη τεχνολογία τελειοποιηθεί, τότε δεν θα χρειαζόταν να πληρώσει έναν οδηγό ούτε μισό σεντ. Σύντομα, κατάλαβε πως τα μη επανδρωμένα αυτοκίνητα ήταν σχεδόν μονόδρομος, ώστε η Uber να βγάλει επιτέλους κέρδος. Όμως η Google ποτέ δεν προσφέρθηκε να κάνει διαθέσιμο το πρόγραμμα της.

Στο εσωτερικό του τεχνολογικού κολοσσού επικρατούσε ανησυχία. Μετά από 4 χρόνια, τα αυτόνομα Prius τους χρειάζονταν ακόμη πολύ δουλειά. Σαν να μην έφτανε αυτό, εταιρείες σαν την Tesla και την Mercedes-Benz είχαν αρχίσει να εξελίσσουν παρόμοιες τεχνολογίες. Η Google πλέον δεν είχε το μονοπώλιο. Αποφάσισαν, λοιπόν, όχι να συνεργαστούν με την Uber, αλλά να την ανταγωνιστούν. Έτσι, η ομάδα του Ούρμσον άρχισε την κατασκευή ενός διθέσιου, αυτόνομου οχήματος χωρίς τιμόνι ή πετάλια, το οποίο ονομάστηκε Firefly.

Όταν ο Κάλανικ έμαθε πως η Google ετοιμάζει έναν ανταγωνιστή,  έλαβε άμεση δράση. Άλλωστε, για τον τεχνολογικό κολοσσό, τα μη επανδρωμένα ταξί ήταν απλά άλλο ένα project, όμως για την Uber ήταν θέμα ζωής και θανάτου. Το 2015, δημιουργήθηκε ένα καινούριο τμήμα της Uber, υπό την ονομασία Advanced Technologies Center, αφιερωμένο αποκλειστικά στην εξέλιξη της τεχνολογίας αυτόνομων αυτοκινήτων. Παράλληλα, στο  Chauffeur κοιτούσαν με προβληματισμό την πρόοδο των ανταγωνιστών τους, όσο οι ίδιοι έμεναν στάσιμοι. Ο Άντονι Λεβαντόφσκι είχε κουραστεί και πίστευε πως είχε έρθει η ώρα για ένα εμπορικό προϊόν, μα η φωνή του στην εταιρεία δεν ήταν αρκετά δυνατή. Τότε, ήρθε σε επαφή με τον Τράβις Κάλανικ, τον οποίο άρχισε να συμπαθεί πολύ περισσότερο από τους συναδέλφους του στην Google. Οι δύο άνδρες συμφώνησαν ο Λεβαντόφσκι να αποχωρήσει από την Google και να ιδρύσει την δική του εταιρεία αυτόνομων φορτηγών, την οποία θα αγόραζε η Uber μερικούς μήνες αργότερα.

Στο μεταξύ, είχε έρθει η ώρα του bonus για τα μέλη του Chauffuer. Η Google κοστολόγησε το πρόγραμμα στα 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια, κάνοντας τον Λεβαντόφσκι πλουσιότερο κατά 120 εκατομμύρια δολάρια. Μερικές μέρες αργότερα, στις αρχές του 2016, αποχώρησε από την εταιρεία και, όπως είχε προσχεδιαστεί, έγινε μέλος της ομάδας της Uber. Μάλιστα, αρκετοί ήταν οι πρώην συνάδελφοι του που άφησαν τα πόστα τους αφότου πήραν το «δώρο» τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ούρμσον, ο οποίος ίδρυσε την Aurora Innovation, άλλη μία εταιρεία αυτόνομων οχημάτων.

Έπειτα, το πρόγραμμα Cheauffeur μετονομάστηκε σε Wayno και έγινε ξεχωριστή εταιρεία κάτω από την ομπρέλα της Alphabet. Το 2017, το Wayne μήνυσε την Uber για κλοπή μυστικών του επαγγέλματος. Όπως αποδείχθηκε, πριν την έξοδο του, ο Λεβαντόφσκι είχε κατεβάσει ένα αρχείο γεμάτο με εσωτερικά έγγραφα, οδηγώντας στην απόλυση του από την Uber. Τελικά, δήλωσε ένοχος και καταδικάστηκε σε 18μηνη φυλάκιση, ποινή που θα εκτίσει μετά το τέλος της πανδημίας. Αποφασίστηκε, επίσης, ότι υπέπεσε σε πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού κατά της Google, στην οποία πλέον χρωστά 179 εκατομμύρια δολάρια.

Η μονάδα που άφησε στην Uber δεν τα έχει πάει και πολύ καλύτερα. Τον Μάρτιο του 2018, ένα αυτόνομο όχημα της χτύπησε και σκότωσε μία γυναίκα στην Αριζόνα. Τελικά, το τέλος τoυ Advanced Techologies Group ήρθε στο τέλος της περυσινής χρονιάς. Η Uber το πούλησε στην… Aurora Innovation του Κρις Ούρμσον.

ΠΗΓΗ: newmoney.gr