Μύθοι και πραγματικότητες για δάνεια με κρατικές εγγυήσεις

18:13 - 04 Μαΐου 2020

Χρηματοοικονομικά

«Το ΚΕΒΕ, η ΟΕΒ και άλλοι μεγαλοκαρχαρίες θέλουν τις κρατικές εγγυήσεις στα δάνεια μόνο για τους μεγάλους καθώς ο στόχος τους είναι να διαλύσουν τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις», τονίζει ο Πασχάλης ιδιοκτήτης κορνιζοποιείου στο Τσέρι. 'Related articles' position

«Οι επιχειρήσεις σήμερα δεν χρειάζονται νέο δανεισμό, αλλά helicopter money», αναφέρει η κυρία Γιαννούλα που το Καϊμακλί η οποία διάβασε αυτό τον ορισμό στο Facebook και έκανε μετά google search.

«Έχει κανένα που πιστεύει ότι οι επιχειρήσεις θα δανειστούν χρήματα για να κρατήσουν το προσωπικό τους; Για την πάρτη τους τα θέλουν», αναφέρει με περισπούδαστο ύψος ο Προκόπης πρώην χρηματιστής που στο κραχ είχε το παρατσούκλι Easy Money.

Εγώ δεν εξετάζω αν έχει δίκαιο ο Πασχάλης ο κορνιζάς, ούτε η Γιαννούλα που το Καϊμακλί, ούτε ο Προκόπης ο Easy Money.
Αυτό που εξετάζω είναι ότι η Κύπρος είναι από τις ελάχιστες χώρες της ΕΕ που δεν έχει αξιοποιήσει ακόμη αυτό το εργαλείο.

Αυτό που εξετάζω είναι το ότι η Κύπρος παρά το έχει τραπεζικό σύστημα με πλεονάζουσα ρευστότητα, επέλεξε αν και μπορούσε να προσφέρει κρατική εγγύηση στα δάνεια μέχρι και 90% όπως έκαναν και άλλες χώρες, επέλεξε να καταθέσει μια πρόταση που ανεβάζει το ρίσκο των τραπεζών στο 30%, δηλαδή αυξάνοντας το δικό τους ρίσκο από το σύνολο των €2 δις στα €600 εκ.

Άρα η κυβέρνηση με τις κρατικές εγγυήσεις σε δάνεια ύψους €2 δις που αντιστοιχούν στο 10% του ΑΕΠ, εφόσον δεν έχει άλλα δημοσιονομικά περιθώρια για απευθείας στήριξη των επιχειρήσεων και των εργαζομένων, στην ουσία αυτό που κάνει είναι το να αγοράσει χρόνο για βελτίωση των δημοσίων οικονομικών, καθώς ακόμη και αν δεν πληρώσει κανένας δανειολήπτης το δάνειο που θα λάβει, δεν θα κληθεί να πληρώσει άμεσα τον λογαριασμό αλλά σε βάθος χρόνου

.
Τα δάνεια να θυμίσουμε είναι χαμηλότοκα αφού αρχίζουν με επιτόκιο 0,75% και φθάνουν το μέγιστο στο 2% και θα πρέπει να ξοφληθούν σε περίοδο 1-6 ετών.

Το να μπαίνουν τα κόμματα στη λογική του πλειστηριασμού της απευθείας στήριξης κάποιων επιχειρήσεων, τη στιγμή που εξαντλήσαμε τα πλεονάσματα που συσσωρεύσαμε εκτός από τακτική μικροπολιτικού χαρακτήρα, φορτώνει αυτό το επιπρόσθετο κόστος στους υπόλοιπους φορολογούμενους.

Άρα με συγκεκριμένα κριτήρια πρέπει να στηριχθούν βιώσιμες επιχειρήσεις μεγάλες και μικρές και όχι επιχειρήσεις που ήταν στο φάσμα της χρεοκοπίας και ψάχνουν φιλί της ζωής σε περίοδο κορωνοϊού μάλιστα. Αν θέλει η Βουλή να βάλει όριο για δάνεια €350 εκ. προς τις μικρές επιχειρήσεις ας βάλει δεν είναι αυτό το θέμα.

Επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες, έχουν σήμερα περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για ενίσχυση της ρευστότητας τους. Πρέπει αυτές οι επιχειρήσεις μεγάλες και μικρές να πληρώσουν τον ΦΠΑ, να πληρώσουν τους προμηθευτές τους για να αντέξουν τους κραδασμούς της κρίσης.

Η Κεντρική Τράπεζα μάλιστα με εγκυκλίους του Διοικητή έστειλε αυστηρό μήνυμα στις τράπεζες για απλοποίηση των διαδικασιών στη παραχώρηση δανείων στους βιώσιμους πελάτες τους.

Άρα οι τράπεζες και όχι το κράτος και ο γενικός ελεγκτής, γνωρίζουν ποιοι είναι οι βιώσιμοι πελάτες τους μικροί και μεγάλοι καλύτερα από όλους.

Ας μην καθυστερούμε άλλο και με ουσιαστικές αλλά ρεαλιστικές στα οικονομικά δεδομένα του κράτους βελτιώσεις στο νομοσχέδιο να ψηφιστεί το συντομότερο.

Μύθοι και πραγματικότητες για δάνεια με κρατικές εγγυήσεις

Ροη Ειδησεων

Δειτε Επισης