Επιστροφή στην επιχειρηματική κανονικότητα. Ποια κανονικότητα;

Είναι τραγικό, αλλά μέσα από το χάος επέρχεται πάντα η εξέλιξη στη ζωή του ανθρώπου. Όταν ζεις σε μια «κανονικότητα» με ελαφρές διακυμάνσεις, νιώθεις ότι όλα είναι υπό έλεγχο, δεν χρειάζονται αλλαγές ή ρίσκα σε κάτι που αφορά το μέλλον και δεν σε επηρεάζει άμεσα. Κι’ αυτό αφορά την προσωπική, την κοινωνική αλλά και την επαγγελματική ζωή του ανθρώπου. Το ίδιο ισχύει  και για τις επιχειρήσεις.
 
Πάρτε για παράδειγμα το πόσες αλλαγές έκαναν, οργανισμοί, εταιρείες μικρές και μεγάλες, αλλά και το κράτος στον τρόπο λειτουργίας τους, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης.  Αλλαγές που υπό άλλες συνθήκες θα έπαιρναν χρόνια για να γίνουν και ίσως μέσα από αυτή την τραγικότητα μερικές εταιρείες κατάφεραν να γλυτώσουν από τα χειρότερα που θα τις έβρισκαν εξ απροόπτου στο μέλλον. Κι΄ αυτό γιατί η καμπύλη της επιχειρηματικής «κανονικότητας» που ζούσαμε βρισκόταν στην κατιούσα. Αυτό βέβαια γινόταν με σχετικά αργούς και κατά συνέπεια ύπουλους ρυθμούς, γεγονός που «αποκοίμιζε» τις εταιρείες και δεν κτυπούσε έντονα το καμπανάκι των δραστικών αλλαγών που χρειάζονταν. Βέβαια το καμπανάκι τώρα έδωσε τη θέση του σε έκρηξη μεγατόνων και αναγκαστικά η επιχειρηματική κοινότητα πήρε άμεσα μέτρα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση μέχρι να επανέλθει η κανονικότητα. 
 
Το θέμα βέβαια είναι ότι δεν θα επανέλθουμε ποτέ στην κανονικότητα όπως νομίζουν αρκετοί. Η κανονικότητα που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα είναι νεκρή. Ζήτω η νέα κανονικότητα!  Κοιτάξετε μόνο το πως απέκτησε νέο ενδιαφέρον η πυραμίδα του Maslow σήμερα και τι ανακατατάξεις έγιναν σε αυτή σε όλο τον κόσμο. Οι ανάγκες του ανθρώπου ξαφνικά χώρεσαν όλες, στο πρώτο επίπεδο της πυραμίδας!
 
Θα αναφερθώ μόνο σε δύο τομείς που αφορούν και το αντικείμενο της ενασχόλησης μου σήμερα και πρέπει να τύχουν άμεσου χειρισμού από τις εταιρείες.
 
Ο πρώτος αφορά τον καθορισμό του σκοπού ύπαρξης των εταιρειών/brands. Το περίφημο «why» του Simon Sinek που είναι  πιο επίκαιρο από ποτέ . Κάθε εταιρεία πρέπει να διερωτηθεί για τον σκοπό ύπαρξης της. Και όταν αναφερόμαστε στον σκοπό ύπαρξης μιας εταιρείας/οργανισμού δεν εννοούμε το κέρδος, την ανάπτυξη, την πρωτοπορία. Αυτά είναι τα αυτονόητα. Αναφέρομαι στη βαθύτερη έννοια που έχει να κάνει με το πως η εταιρεία ή το brand συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου. Αυτό είναι κάτι που θα το επιζητεί ακόμη πιο έντονα ο καταναλωτής πλέον και θα έχει σχέση με αξίες που θα αναδύονται ολοένα και περισσότερο στη νέα κανονικότητα όπως είναι η υγεία, το ευ ζην, η ασφάλεια, η έμφαση σε μικρές φυσικές αλλά μεγάλες πλέον απολαύσεις, η ειλικρίνεια και άλλες. Έννοιες που πριν ήταν δεδομένες ή «θεωρητικές», τώρα παίρνουν άλλη, πραγματική διάσταση.

Εταιρείες/brands που θα αποτύχουν να προσδιορίσουν αυτό τον σκοπό ύπαρξης τους, να τον υιοθετήσουν και να τον ενσωματώσουν στρατηγικά σε όλες τις ενέργειες τους με τρόπο που να τo νιώθει ο καταναλωτής,  θα περάσουν δύσκολα στο μέλλον. Δεν είναι τυχαίο που brands τα οποία έχουν ξεκάθαρη Αποστολή με έμφαση στον άνθρωπο και την κοινωνία, εξαργυρώνουν σε δύσκολες  συνθήκες, την «επένδυση» τους.
 
Ο δεύτερος τομέας αφορά τον τρόπο λειτουργίας των εταιρειών, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά αλλά και τον τρόπο διοίκησης των οργανισμών αυτών και αφορά αυτό που ονομάζουμε Soft Skills, ή καλύτερα Essential Skills. Οι επενδύσεις που έκαναν οι εταιρείες στα Essential Skills θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν και οι ενέργειες τους προς αυτή την κατεύθυνση να ενισχυθούν. Στελέχη, εργαζόμενοι, συνεργάτες, πελάτες θα εργάζονται και θα δρουν και θα ζουν πλέον σε ένα περιβάλλον που θα έχει να κάνει με νέες πραγματικότητες και όπως είναι γνωστό η κάθε αλλαγή δημιουργεί άγχος, ανασφάλεια τα οποία θα φέρουν μαζί τους μεταλλάξεις στις συμπεριφορές. Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για τις εταιρείες και τις ηγεσίες τους να καταρτίσουν ένα στρατηγικό πλάνο ως πως το πως το ανθρώπινο τους δυναμικό θα προσαρμοστεί όσο πιο ομαλά και πιο γρήγορα στις νέες αυτές συνθήκες. Οι άνθρωποι μιας επιχείρησης θα εκτιμήσουν να δουν την ηγεσία τους να αναγνωρίζει αυτές τις ανησυχίες και τις δυσκολίες που προκύπτουν και να παίρνει μέτρα για να δημιουργήσει μια ομαλή μετάβαση στη νέα αυτή πραγματικότητα. Essential Skills όπως  η ηγεσία, η ομαδικότητα, η ενσυναίσθηση, η προσαρμοστικότητα, η θετική σκέψη, η μάθηση, η επικοινωνία, αποκτούν πλέον σημασία που ίσως να μην είχαν ποτέ στο παρελθόν.
 
Ολοκληρώνοντας, θα τόνιζα ότι τώρα είναι η ώρα, μέσα στο  «χάος» οι εταιρείες και τα brands να προσδιορίσουν ή επαναπροσδιορίσουν  τον λόγο ύπαρξης τους όχι επικοινωνιακά αλλά ουσιαστικά  αλλά και να εντάξουν στρατηγικά πλέον και όχι τακτικά την εκπαίδευση που αφορά Soft/Essential Skills  στο πλάνο ανάπτυξης τους. Και τα δύο είναι θέμα επιβίωσης. Αύριο μπορεί να είναι αργά.
 
 
Ο Γιώργος Ζερβίδης είναι Σύμβουλος marketing & branding και εγκεκριμένος Εκπαιδευτής.