Η ανεπάρκεια του κράτους για καταπολέμηση της διαφθοράς

Συνήθες φαινόμενο να γινόμαστε μάρτυρες πρωτοφανών, προκλητικών και αισχρών αποκαλύψεων και καταστάσεων σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο πλέον και το μοντέλο ανάπτυξης και η ποιότητα ζωής να καταρρέει. Ακόμα και η αθέατη έκταση της διαφθοράς και της διαπλοκής είναι τεράστια. Καταγγέλλονται όταν και όσα γίνονται αντιληπτά. Εξαγριωμένος ο κόσμος.
 
Διαφθορά, διαπλοκή και ατασθαλίες έχουν εμπεδωθεί για τα καλά ως μέρος της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μας ζωής και το ερώτημα είναι η κυβερνήση τι κάνει; Τι μέτρα έχουν σκοπό να λάβουν για την πάταξη όλης αυτής της διαπλοκής; και εν τέλει, έχουν την δύναμη και το θάρρος να σταθούν απέναντι;
 
Διαπλοκές πολιτικών προσώπων και «τραπεζιτών», κατάχρηση εξουσίας και αποφάσεις αμφιβόλων κινήτρων με καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία, υποσχέσεις που απροκάλυπτα δεν τηρήθηκαν, λόγια χωρίς αντίκρισμα, καμία ανάληψη ευθύνης. Κόμματα συμμετείχαν, ήταν πρωταγωνιστές και διατηρούν αυτή την ενοχή.
 
Σωρεία ερωτημάτων βασανίζουν τους πολίτες που καθημερινά πλέον πληροφορούνται φαινόμενα διαφθοράς που ξεπερνούν τη λογική αντίληψη και κατανόηση του μέσου ανθρώπου σε μια πολύ ευαίσθητη στιγμή για την Κύπρο. Ο κόσμος είναι απελπισμένος και ψάχνει απο πού να κρατηθεί
 
Τα ίδια τα κόμματα έχουν υπονομεύσει τη δημοκρατία και τη σωστή διακυβέρνηση και όχι μόνο αδυνατούν να αντιδράσουν αλλά συνεχίζουν τον εγωκεντρικό και αλαζονικό τους χαρακτήρα και συμπεριφέρονται με τρόπο προκλητικό
 
Οι απόψεις των πολιτών για την διαφθορά, για την κυβέρνηση, τα κόμματα και τις τράπεζες γίνονται πιο έντονες. Κανείς δε θέλει να την πολεμήσει διότι όλοι βολεύονται και δεν υπάρχει πολιτική βούληση για καταπολέμησής της παρόλες τις κατά καιρούς προεκλογικές αναφορές σε αυτή.
 
Κόμματα που δήθεν κυβερνούν την χώρα με δίκαιο και δημοκρατικό τρόπο προσφέροντας στον πολίτη μια ποιοτική ζωή. Κόμματα που αύριο, όμως, θα ψηφίσουν νόμους ενάντια στα συμφέροντα του ίδιου του πολίτη που τους στήριζε ισχυριζόμενοι πως όλα γίνονται για το καλό της χώρας ενώ την ίδια στιγμή τα ταμεία τους γεμίζουν με ένα πακτωλό χρημάτων προερχόμενο από τις τσέπες του λαού.
 
- Ποιος είναι τελικά υπεύθυνος για όλη αυτή τη διαφθορά και υποκρισία;
 
- Θα αποδοθεί δικαιοσύνη, οποία να καλύπτει το αίσθημα δικαίου του λαού;
 
- Και ο ίδιος ο λαός πώς πρέπει να αντιδράσει; Υπάρχουν, βέβαια οι δημοκρατικές διαδικασίες – ονομαζόμενες και ως εκλογές, που παρέχουν μια κάποια τιμωρησία στους διεφθαρμένους, μόνο, όμως στην περίπτωση που ο λαός σταθεί τυχερός και πληροφορηθεί τα γεγονότα πριν την ψήφο του… διαφορετικά, υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος της άγνοιας και της ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον, που δυστυχώς δίνει την απαραίτητη ενέργεια στους διαπλεκόμενους να συνεχίζουν την άδικη δράση τους, χωρίς να σέβονται την γνώμη του λαού.
 
Ο δρόμος προς τη δικαίωση δεν είναι άλλος απο το δρόμο της παραδειγματικής τιμωρίας των ιθυνόντων. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως για τους λάθος ή καθόλου χειρισμούς της όποιας πολιτικής ηγεσίας ευθύνονται άνθρωποι και όχι συγκυρίες, μονάδες ανθρώπων που απερίσκεπτα έπραξαν με βάση το ατομικό ή μικροκομματικό συμφέρον και έριξαν τον κυπριακό λαό σε μαρασμό.