«Αδέσποτες απεργίες» δεν απαλλάσσουν τις αεροπορικές από αποζημιώσεις

Μια «αδέσποτη απεργία» του ιπτάμενου προσωπικού κατόπιν αιφνιδιαστικής αναγγελίας περί αναδιαρθρώσεως δεν συνιστά «έκτακτη περίσταση» δυναμένη να απαλλάξει τον αερομεταφορέα από την υποχρέωση αποζημίωσης σε περίπτωση ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης πτήσεων, έκρινε την Τρίτη 17 Απριλίου το Δικαστήριο της ΕΕ, αποφαινόμενο επί υποθέσεως, αναδιάρθρωσης της γερμανικής αεροπορικής εταιρίας TUIfly.

To Δικαστήριο επισημαίνει στην απόφασή του ότι οι κίνδυνοι που απορρέουν από τις κοινωνικές συνέπειες που συνοδεύουν τέτοια μέτρα πρέπει να θεωρηθούν ως συμφυείς προς την κανονική άσκηση της δραστηριότητας του αερομεταφορέα. Το Amtsgericht Hannover και το Amtsgericht Düsseldorf (ειρηνοδικεία Ανόβερου και Ντίσελντορφ, Γερμανία), επιληφθέντα αμφότερα αγωγών περί καταβολής των αποζημιώσεων αυτών, ερωτούν το Δικαστήριο εάν η αυθόρμητη απουσία ενός σημαντικού μέρους του ιπτάμενου προσωπικού υπό τη μορφή «αδέσποτης απεργίας», όπως η εν προκειμένω επίμαχη, εμπίπτει στην έννοια των «έκτακτων περιστάσεων», με αποτέλεσμα να απαλλάσσεται ο αερομεταφορέας από την υποχρέωση αποζημίωσης.

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι ο κανονισμός προβλέπει δύο σωρευτικές προϋποθέσεις προκειμένου ένα γεγονός να μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «έκτακτη περίσταση»: 1) δεν πρέπει, ως εκ της φύσεως και των αιτίων του, να συνδέεται αναπόσπαστα με την κανονική άσκηση της δραστηριότητας του αερομεταφορέα και 2) πρέπει να μην υπόκειται στον πραγματικό έλεγχό του. Το γεγονός και μόνον ότι μια αιτιολογική σκέψη του κανονισμού αναφέρει ότι τέτοιες περιστάσεις μπορούν να ανακύψουν, ιδίως, σε περίπτωση απεργίας δεν σημαίνει ότι μια απεργία αποτελεί, κατ’ ανάγκην και άνευ ετέρου, λόγο απαλλαγής από την υποχρέωση αποζημίωσης. Αντιθέτως, πρέπει να εκτιμάται, κατά περίπτωση, εάν πληρούνται οι δύο ανωτέρω προϋποθέσεις.

Σύμφωνα με τη απόφαση, το Δικαστήριο της ΕΕ διαπιστώνει ότι οι δύο αυτές προϋποθέσεις δεν πληρούνται. Εξηγεί δε ότι οι αναδιαρθρώσεις και οι αναδιοργανώσεις επιχειρήσεων εμπίπτουν στα συνήθη μέτρα διαχείρισης των επιχειρήσεων. Έτσι, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, οι αερομεταφορείς μπορούν να έλθουν αντιμέτωποι, κατά την άσκηση της δραστηριότητάς τους, με διαφωνίες ή ακόμη και με συγκρούσεις με τα μέλη του προσωπικού τους ή με τμήμα του προσωπικού αυτού. Ως εκ τούτου, σε μια κατάσταση όπως είναι αυτή που δημιουργήθηκε στους κόλπους της TUIfly στα τέλη Σεπτεμβρίου/αρχές Οκτωβρίου 2016, οι κίνδυνοι που απορρέουν από τις κοινωνικές συνέπειες που συνοδεύουν τέτοια μέτρα πρέπει να θεωρηθούν ως συμφυείς προς τη κανονική άσκηση της δραστηριότητας του οικείου αερομεταφορέα.

Συμπληρώνει δε ότι η προκειμένω επίμαχη «αδέσποτη απεργία» δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εκφεύγει του πραγματικού ελέγχου της TUIfly. Πράγματι, όχι μόνον αυτή η «αδέσποτη απεργία» έχει ως απώτερη αιτία την απόφαση της TUIfly, αλλά η εν λόγω απεργία, παρά το υψηλό ποσοστό απουσιών, έπαυσε κατόπιν συμφωνίας την οποία η TUIfly συνήψε με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στις 7 Οκτωβρίου 2016.

Τέλος το Δικαστήριο παρατηρεί επίσης ότι το γεγονός ότι η εν λόγω κινητοποίηση των εργαζομένων θα πρέπει να χαρακτηρισθεί, κατά την έννοια της εφαρμοστέας γερμανικής εργατικής νομοθεσίας, ως «αδέσποτη απεργία», καθότι δεν κηρύχθηκε επίσημα από συνδικάτο, δεν ασκεί επιρροή όσον αφορά την εκτίμηση της έννοιας των «έκτακτων περιστάσεων».

ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ