Νέες υπηρεσίες πληρωμών ακόμη και χωρίς κάρτα

Σειρά νομοσχεδίων οδηγούνται ενώπιον της ολομέλειας της Βουλής με στόχο την εναρμόνιση της κυπριακή νομοθεσίας σχετικά με υπηρεσίες πληρωμών στην εσωτερική αγορά της ΕΕ και τις ηλεκτρονικές πληρωμές.

Συγκεκριμένα η κοινοτική Οδηγία 2015/2366, η οποία έπρεπε να είχε μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο μέχρι τις 13 Ιανουαρίου 2018, προνοεί τα ακόλουθα:

Παρέχει τη νομική βάση για την περαιτέρω ανάπτυξη μιας καλύτερα ενοποιημένης εσωτερικής αγοράς για τις ηλεκτρονικές πληρωμές στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Θέτει σε εφαρμογή πλήρεις κανόνες για τις υπηρεσίες πληρωμών, με στόχο να καταστήσει τις διεθνείς πληρωμές εντός της ΕΕ εξίσου απλές, αποτελεσματικές και ασφαλείς όσο και οι πληρωμές εντός μιας χώρας.

Αποσκοπεί στο άνοιγμα των αγορών υπηρεσιών σε νεοεισερχομένους, οδηγώντας στην ενίσχυση του ανταγωνισμού, στη διεύρυνση των διαθέσιμων επιλογών και στη βελτίωση των τιμών για τους καταναλωτές.

Παρέχει την απαραίτητη νομική πλατφόρμα για τον Ενιαίο Χώρο Πληρωμών σε ευρώ (SEPA).

Τα νομοσχέδια που ετοιμάστηκαν και οδηγούνται στην Ολομέλεια προνοούν τα ακόλουθα:

Το πρώτο νομοσχέδιο ρυθμίζει το νομικό πλαίσιο των υπηρεσιών πληρωμών που παρέχονται στη Δημοκρατία και των υπηρεσιών πληρωμών που παρέχονται σε άλλο κράτος μέλος από πάροχο υπηρεσιών πληρωμών για τον οποίο η Δημοκρατία είναι το κράτος μέλος προέλευσης και θεσπίζει κανόνες που αφορούν μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

α.      Στη διάκριση μεταξύ των διάφορων κατηγοριών παρόχων υπηρεσιών πληρωμών.
β.      Στην αδειοδότηση, στις υποχρεώσεις, στις ευθύνες και στην εποπτεία   των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών.
γ.       Στη διαφάνεια των όρων και στις απαιτήσεις ενημέρωσης σχετικά με τις υπηρεσίες πληρωμών.
δ.      Στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις που αντιστοιχούν στους χρήστες και στους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών πληρωμών ως τακτική απασχόληση ή επιχειρηματική δραστηριότητα.

Το εν λόγω νομοσχέδιο επιφέρει μεταξύ άλλων τις ακόλουθες αλλαγές σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία:
α.      Διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του νομικού πλαισίου που διέπει τις υπηρεσίες πληρωμών, ώστε να καλύπτονται και οι νέου τύπου υπηρεσίες πληρωμών, ιδίως στον τομέα των πληρωμών μέσω διαδικτύου.  Το πεδίο εφαρμογής του νόμου επεκτείνεται ειδικότερα στις υπηρεσίες παροχής πληροφοριών λογαριασμού, οι οποίες επιτρέπουν στο χρήστη υπηρεσίας πληρωμών να έχει γενική εικόνα της οικονομικής του κατάστασης οποιαδήποτε στιγμή και στις υπηρεσίες εκκίνησης πληρωμών, οι οποίες επιτρέπουν στους καταναλωτές να πληρώνουν για τις ηλεκτρονικές τους αγορές μέσω της απλής μεταφοράς πίστωσης, παρέχοντας παράλληλα στους εμπόρους τη διαβεβαίωση για την έναρξη της πληρωμής, ώστε να αποδεσμεύονται τα αγαθά ή να παρέχονται οι υπηρεσίες χωρίς καθυστέρηση.
β.      Θέσπιση υποχρέωσης των ιδρυμάτων πληρωμών που προσφέρουν υπηρεσίες παροχής πληροφοριών λογαριασμού να διαθέτουν ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης, για να κατέχουν άδεια λειτουργίας.
γ.       Θέσπιση νέων ρυθμίσεων, οι οποίες αποσκοπούν στην αντιμετώπιση των κινδύνων που αφορούν στην ασφάλεια των ηλεκτρονικών πληρωμών, στην κάλυψη των νομικών κενών που εντοπίστηκαν κατά την εφαρμογή της Οδηγίας 2007/64/ΕΚ, καθώς και στην εφαρμογή ομοιόμορφων εθνικών πρακτικών στις χρεώσεις για τη χρήση συγκεκριμένου μέσου πληρωμών.

Σημειώνεται ότι το υπό αναφορά νομοσχέδιο δεν επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές:
α.      στους όρους για τη χορήγηση και διατήρηση άδειας λειτουργίας των ιδρυμάτων πληρωμών και στις υποχρεώσεις αυτών,
β.      στις υποχρεώσεις των ιδρυμάτων πληρωμών, που αφορούν μεταξύ άλλων στη διατήρηση ιδίων κεφαλαίων, στη διασφάλιση των κεφαλαίων των χρηστών υπηρεσιών πληρωμών, στην υποβολή λογιστικών εκθέσεων και στη χορήγηση πιστώσεων,
γ.       στις υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών σε σχέση με τη διαφάνεια των συναλλαγών και την προστασία των καταναλωτών και των μικρών επιχειρήσεων για τις μεμονωμένες πράξεις πληρωμής και όπου υπάρχει σύμβαση-πλαίσιο και
δ.      στο δικαίωμα προσφυγής και εξώδικης επίλυσης διαφορών που προκύπτουν μεταξύ των χρηστών και των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών.

Το δεύτερο νομοσχέδιο προβλέπει την εισαγωγή στον περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμο νέου ορισμού για τις υπηρεσίες πληρωμών, ώστε αυτός να συνάδει με τον ορισμό του εν λόγω όρου όπως προβλέπεται στο πρώτο νομοσχέδιο και συναφώς να συνάδει με την Οδηγία 2015/2366.

Το τρίτο νομοσχέδιο προβλέπει:

α.      την εισαγωγή προνοιών στον περί Ηλεκτρονικού Χρήματος Νόμο, ώστε ορισμένες από τις πρόνοιες του πρώτου νομοσχεδίου να εφαρμόζονται κατ’ αναλογία και στα ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος, και  
β.      για το πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων ηλεκτρονικού χρήματος που δραστηριοποιούνταν στη Δημοκρατία πριν από την 13η Ιανουαρίου 2018, ημερομηνία λήξης της περιόδου για εναρμόνιση των κρατών μελών με την Οδηγία 2015/2366.

4.      Το τέταρτο νομοσχέδιο προβλέπει την εισαγωγή προνοιών στον περί εξ Αποστάσεως Εμπορίας Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών προς τους Καταναλωτές Νόμο, ώστε στο πλαίσιο της υποχρέωσης του προμηθευτή να παρέχει πληροφόρηση στον καταναλωτή πριν ο καταναλωτής δεσμευτεί από οποιαδήποτε προσφορά ή σύμβαση εξ αποστάσεως να εφαρμόζονται οι σχετικές πρόνοιες περί πληροφόρησης, που περιλαμβάνονται στο πρώτο νομοσχέδιο.
Αρμόδια αρχή για τη διασφάλιση της εφαρμογής και επιβολής του νόμου και για την εφαρμογή του Κανονισμού καθορίζεται η Κεντρική Τράπεζα.  Ειδικότερα, η Κεντρική Τράπεζα θα έχει μεταξύ άλλων αρμοδιότητες για την αδειοδότηση και την προληπτική εποπτεία των ιδρυμάτων πληρωμών και εξουσίες για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων σε περίπτωση παράβασης της νομοθεσίας.

Οι δύο νέες υπηρεσίες πληρωμών που εισάγονται με το υπό αναφορά νομοσχέδιο παρέχουν τη δυνατότητα στους πολίτες:

• να συμβάλλονται με εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες παροχής πληροφοριών, με σκοπό να τους παρέχει πληροφορίες σχετικά με όλους τους λογαριασμούς που διαθέτουν, και
• να αξιοποιούν εταιρείες που παρέχουν υπηρεσίες εκκίνησης πληρωμών ως μεσάζοντες, για να πραγματοποιούν αγορές μέσω διαδικτύου στις περιπτώσεις που δε διαθέτουν πιστωτική κάρτα.