Κύρτσος: Η Τουρκία δεν μπορεί να μπει στην ΕΕ

Το μέγα θέμα που αναδεικνύεται στην Ευρώπη ενόψει Brexit και μας αφορά άμεσα είναι ο νέος ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, ο οποίος καλείται να καλύψει αφενός την τρύπα που δημιουργεί η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου, αφετέρου τον σχεδιασμό νέων πολιτικών για μια ειρηνική και ανταγωνιστική Ευρώπη, όπως είναι η ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της και η ψηφιακή οικονομία.

 

Σ’ αυτά, τα οποία συμπυκνώνονται σε ένα μέγεθος της τάξεως των 20 δις ευρώ ετησίως, πρέπει να προσθέσουμε την πολιτική της διεύρυνσης των Δυτικών Βαλκανίων που προωθούν οι Ευρωπαίοι, χωρίς να είναι διατεθειμένοι «να βάλουν το χέρι στην τσέπη», τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος. «Κινούνται μίζερα και τσιγγούνικα, ενώ οι ανάγκες αυξάνονται».

Εκφράζει φόβους ότι μια επιθετική φορολογική πολιτική εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου, προκειμένου να ανακτήσει τα πλεονεκτήματα που θα χαθούν από το Brexit, θα τραβήξει την ελληνική ναυτιλία από τον Πειραιά στο Λονδίνο, ενώ φοβάται επίσης ότι θα «πέσει μαχαίρι» στις δαπάνες για την Κοινή Αγροτική Πολιτική και το Ταμείο Συνοχής, που αιμοδοτούν την ελληνική οικονομία, ελλείψει δημοσίων επενδύσεων.

Τέλος, ως προς τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Μακεδονικού, τονίζει ότι προέχουν οι συζητήσεις για τα αλυτρωτικά στοιχεία που περιέχονται στο Σύνταγμα και αφορούν και στην ταυτότητα, και τα βαφτίσια έπονται. Σημειώνει πάντως: «απ’ ότι αντιλαμβάνομαι θα είναι μια σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία μέσα σ αυτή».

Ολόκληρη τη συνέντευξη του Γιώργου Κύρτσου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Ποιος βγαίνει κερδισμένος από το Brexit. Το Ηνωμένο Βασίλειο ή η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Το Brexit θα είναι μια διπλή ήττα και για την ΕΕ και για το ΗΒ. Η ΕΕ των 27 θα είναι άλλη απ’ αυτή των 28, καθώς το ΗΒ είναι πολύ σημαντική χώρα οικονομικά, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, πυρηνική δύναμη, με παράδοση εξωτερικής πολιτικής από την βρετανική αυτοκρατορία, πλεονεκτήματα που θα χαθούν για την ΕΕ. Στον τομέα της οικονομίας, οι 28 κατέχουν  το 17,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ με τάση συρρίκνωσης –και ήδη με πρόβλημα ανταγωνιστικότητας έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας– ενώ η ΕΕ των 27 πέφτει στο 15% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Αλλά και στο ΗΒ θα υπάρξουν επιπτώσεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις πολλών αναλυτών σε 5 χρόνια αναμένεται ότι θα χαθεί το 2% του ΑΕΠ της χώρας, κάτι που προς το παρόν δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό καθώς η οικονομία κινείται ανοδικά, γι αυτό δεν έχει ανατραπεί η δυναμική που υπήρχε υπέρ του Brexit.

Από τις επαφές που έχω κάνει, στο πλαίσιο αποστολών του ΕΛΚ, στο ΗΒ με τον υπουργό Οικονομικών, τον κ. Χάμοντ, με τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, με μέλη του κοινοβουλίου, έχω καταλήξει ότι χαμένοι βγαίνουν και το ΗΒ και η ΕΕ. Είναι μια τραγωδία που οφείλεται σε πολιτικά λάθη και των δύο πλευρών. Η ΕΕ δεν έδωσε αρκετές ευκαιρίες στο ΗΒ για να ενσωματωθεί πλήρως και το ΗΒ υπέκυψε σε έναν λαϊκισμό  και τα φόρτωσε όλα στην ΕΕ.

Για παράδειγμα, το Συντηρητικό κόμμα της Βρετανίας το 2009 αποχώρησε από το ΕΛΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και έκανε δική του ομάδα, θεωρώντας ότι δεν τον εκφράζει η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά. Μετά ο Κάμερον θεώρησε ότι μπορεί εύκολα να κερδίσει το δημοψήφισμα κάνοντας διάφορες αλλαγές στις συμφωνίες με την ΕΕ, αλλά χάθηκε ο πολιτικός έλεγχος. Από την πλευρά της ΕΕ υπάρχουν επίσης ευθύνες. Για παράδειγμα, σε συζήτηση επί Σαρκοζί και Μέρκελ για το ποιος θα είναι ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο Σαρκοζί είχε προτείνει τον Εργατικό πρώην πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ που θα «έδενε» πιο στενά το ΗΒ με την ΕΕ, αλλά η Μέρκελ επέμεινε υπέρ ενός πρώην πρωθυπουργού του Βελγίου, προσωπικότητα χωρίς πολιτικό βάρος για να χειριστεί τέτοιες υποθέσεις.

Στο ΗΒ είναι διχασμένοι ακόμη και στην κυβέρνηση και υπάρχει μια διελκυστίνδα μεταξύ σκληρού και ήπιου Brexit. Προς τα πού πάμε;

Νομίζω σε ένα είδος ήπιου Brexit γιατί το ένστικτο και των δύο πλευρών θα οδηγήσει σε ένα προγραμματισμένο και σχετικά φιλικό διαζύγιο. Το σκληρό Brexit σημαίνει  φεύγω- Μάρτιος 2019- χωρίς να έχω τακτοποιήσει τις σχέσεις μου, ως προς τη συμμετοχή στην Ενιαία Αγορά ή σε άλλες πολιτικές, κάτι που είναι επώδυνο για τις βρετανικές επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό στην ΕΕ και αντίστροφα, αλλά θεωρώ ότι θα φτάσουμε σε ένα φιλικό διαζύγιο για να περιοριστεί η ζημιά και για τις δύο πλευρές.

Για το σκληρό Brexit υπάρχει διαμάχη στο εσωτερικό του Συντηρητικού κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία και το οποίο παραδοσιακά σπαράσσεται ως προς την ευρωπαϊκή πολιτική. Τόσο η πτώση της Θάτσερ, όσο και η αμφισβήτηση του Μέιτζορ  και η κρίση επί Κάμερον έχουν σχέση με τα εσωκομματικά τους. Υπέρ μιας φιλοευρωπαϊκής πολιτικής με κάποιες εξαιρέσεις, τάσσεται μια λιγότερο ισχυρή πτέρυγα εντός του κόμματος. Αυτή τη στιγμή, το πάνω χέρι το’ χουν οι σκληροί που ασκούν πιέσεις στην Μέι.

Η στάση του Εργατικού Κόμματος;

Ο Κόρμπιν  δεν ενδιαφέρεται γιατί δίνει απόλυτη προτεραιότητα στα κοινωνικά θέματα και τον κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό, είναι ένας σοσιαλιστής παλαιού τύπου. Δεν είναι στις προτεραιότητές του να ανατρέψει το Brexit. Τον ενδιαφέρει η επανεθνικοποίηση κάποιων ιδιωτικοποιημένων, πρώην κρατικών, επιχειρήσεων, η καλύτερη χρηματοδότηση του συστήματος υγείας, δεν υπάρχει κάποιος να παίξει το χαρτί του remain. Υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες όπως ο Τόνι Μπλερ, ο Νικ Κλεγκ, το Φιλελεύθερο κόμμα, χωρίς ιδιαίτερη επιρροή, και οι σκωτσέζοι εθνικιστές οι οποίοι είναι σε εκλογική πτώση.

Οι επιπτώσεις που αφορούν στην Ελλάδα;

Το πρώτο που μας αφορά είναι ο προϋπολογισμός. Το ΗΒ έχει καθαρή συνεισφορά στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό 12 δις ευρώ τον  χρόνο. Η βρετανική συμμετοχή στον επταετή προϋπολογισμό-αρχής γενομένης από το 2020- είναι της τάξης 140-150 δις ευρώ, γύρω στο 8%-9% του ευρωπαϊκού, χρήματα που εξαφανίζονται από τους ευρωπαϊκούς ίδιους πόρους. Η τρύπα αυτή ανησυχεί την Ελλάδα.

Το δεύτερο είναι το θέμα των Ελλήνων που ζουν, εργάζονται και σπουδάζουν στο ΗΒ. Γι αυτούς είναι ήδη κατοχυρωμένα τα δικαιώματα, αλλά θα είναι πιο δύσκολα γι αυτούς που θα πάνε μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου - γύρω στο 2021. Οι φοιτητές μπορεί να αντιμετωπίσουν υψηλότερα δίδακτρα και οι εργαζόμενοι χωρίς υψηλή εκπαίδευση θα βρεθούν σε πιο δύσκολη θέση, γιατί η λογική του Brexit είναι να περιοριστεί η μετανάστευση.

Το τρίτο είναι ότι το ΗΒ είναι διεθνές χρηματοπιστωτικό και ναυτιλιακό κέντρο - με συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων ευρωπαϊκών κέντρων - και το ερώτημα είναι αν θα υπάρξει ο πειρασμός να κάνει το ΗΒ έναν σκληρο φορολογικό ανταγωνισμό στην ΕΕ για να ανακτήσει τα χαμένα πλεονεκτήματα εξ αιτίας του Brexit. Αν συμβεί αυτό, θα ασκήσει μεγάλη πίεση στην ΕΕ γιατί θα υπάρξουν προτάσεις προς ναυτιλιακές επιχειρήσεις που είναι στον Πειραιά να πάνε στο Λονδίνο ή στην Κύπρο, γιατί όλοι θα αντιδράσουν στην πτώση φορολογίας και στη δημιουργία κινήτρων στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Είναι πολλοί οι παίκτες  και θα δούμε έναν σκληρότερο ανταγωνισμό στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και μεταξύ κ-μ όπως της Ελλάδας και του ΗΒ.

Το τέταρτο είναι οι εμπορικές και τουριστικές σχέσεις που θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από την πορεία του βρετανικού νομίσματος. Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι σε βάθος χρόνου θα υποτιμηθεί κι αν γίνει μεγάλη υποτίμηση θα δυσκολέψει την έλευση βρετανών τουριστών στην Ελλάδα.

Ως προς την ελληνική γεωργία και την πολιτική συνοχής;

Η τρύπα των 12 δις ανοίγει με πιο δραματικό τρόπο τη συζήτηση για τον ευρωπαϊκό υπολογισμό. Επειδή στην Ευρώπη έχουμε και νέες ανάγκες της τάξεως των 10 δις από νέες πολιτικές που θέλουμε να υιοθετήσουμε –όπως να στηριχθεί η Τουρκία για να μη στέλνει πρόσφυγες και μετανάστες ή  να γίνουν επενδύσεις στην Αφρική για τον ίδιο λόγο– ανοίγει μια τρύπα της τάξεως των 20 δις.

 

Στο μεταξύ, για το μέλλον θέλουμε επίσης περισσότερη συνοχή, επενδύσεις στην ψηφιακή οικονομία, περισσότερη στήριξη στις προβληματικές οικονομίες, όπως η ελληνική.  Αυτός μάλιστα είναι ένας τρόπος διαχείρισης του χρέους, δηλαδή να μας δώσουν περισσότερες αναπτυξιακές και χρηματοδοτικές ευκαιρίες –αντί να συζητάμε για κουρέματα που είναι δύσκολο πολιτικά– να μας δίνουν 1-1,5 δις ευρώ τον χρόνο για να καλύπτουμε πιο εύκολα τις τοκοχρεωλυτικές μας υποχρεώσεις.

 

Υπάρχουν κάποιες ελπίδες να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση , όπως προκύπτει από μια αναφορά στη συμφωνία του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας, ότι θα αυξηθεί η γερμανική χρηματοδότηση στην ΕΕ. Αν αυτή η πρωτοβουλία ενωθεί με αντίστοιχη πρωτοβουλία της Γαλλίας τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ καλύτερα.

 

Εγώ πάντως βλέπω να εξελίσσονται μίζερα και τσιγγούνικα. Στη συζήτηση που έχει ανοίξει για τον προϋπολογισμό ακούγεται ότι πρέπει να πέσει μαχαίρι σε δύο είδη δαπανών: της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και των Ταμείων Συνοχής, τα οποία είναι τεράστιου ελληνικού ενδιαφέροντος, στηρίζουν τους αγρότες μας και σε περιόδους κρίσης, συνεισφέρουν σημαντικά σε έργα υποδομής, στη χρηματοδότηση των ΜμΕ, στην κάλυψη ανέργων. Όλα τα κόμματα στην Ελλάδα συμφωνούμε ότι δεν πρέπει να γίνουν αυτές οι περικοπές, αλλά δεν προσδιορίζουμε εμείς τις εξελίξεις

Πώς αντιμετωπίζει η ΕΕ τις παραβιάσεις της Τουρκίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, έναντι κράτους της ΕΕ όπως η Ελλάδα και η Κύπρος

Υπάρχει μια διγλωσσία μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζει την αντιδημοκρατική συμπεριφορά και την επεκτατική πολιτική της Αγκυρας με ψηφίσματα τα οποία όμως δεν δεσμεύουν ούτε την Επιτροπή ούτε το Συμβούλιο. Το ΕΚ ψηφίζει το πάγωμα της διαπραγμάτευσης, η Επιτροπή συνεχίζει έστω τυπικά  τη διαπραγμάτευση. Εχουμε αφενός τη γλώσσα της πολιτικής ευαισθησίας και αφετέρου τη γλώσσα του πολιτικού ρεαλισμού ως κυνισμού, που ακολουθεί το Συμβούλιο, επειδή η Τουρκία έχει τεράστια οικονομική και στρατηγική σημασία.

Εγώ είμαι της άποψης Μακρόν, ότι η Τουρκία δεν μπορεί να μπει στην ΕΕ και όσο ταχύτερα το εξηγήσουμε τόσο το καλύτερο για όλους. Η γαλλική πρόταση, την οποία προσυπογράφω, προβλέπει μια ειδική σχέση, η Τουρκία θα γνωρίζει ότι δεν θα γίνει μέλος της ΕΕ, αλλά και εμείς θα αναγνωρίζουμε με διάφορους τρόπους την οικονομική και στρατηγική σημασία της Τουρκίας. Τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας τάσσονται υπέρ της ένταξης, με το σκεπτικό ότι όσο υπάρχει η ευρωπαϊκή προοπτική θα είναι πιο ήρεμη, εγώ θεωρώ ότι είναι λάθος, είναι μια υποκριτική άποψη, πρέπει κάποτε να αναθεωρηθεί.

Για την κινητοποίηση της Ευρώπης υπέρ της διεύρυνσης στα Δυτικά Βαλκάνια και τις διαπραγματεύσεις που διεξάγουμε για το Μακεδονικό;

Είμαστε υπέρ της διεύρυνσης στα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει τον λογαριασμό της διεύρυνσης κόντρα στον εαυτό της, σε ένα θέμα εθνικού ενδιαφέροντος. Ετσι όπως πάνε οι διαπραγματεύσεις Αθήνας-Σκοπίων πάμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις, γιατί δεν συζητάμε το θέμα του αλυτρωτισμού, το θέμα της αναθεώρησης του αλυτρωτικού Συντάγματος, ούτε το θέμα της λεγόμενης «μακεδονικής εθνότητας», που αντιμετωπίζει τους Ελληνες σαν αλύτρωτα αδέλφια των Μακεδόνων στα Σκόπια. Αν δεν τα συζητήσουμε όλα αυτά και δεν υπάρξουν αλλαγές στη στάση των Σκοπίων, δεν έχει νόημα να πάμε και στα βαφτίσια, που απ’ ότι αντιλαμβάνομαι θα είναι σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία μέσα σ αυτή. Αλλά δεν έχουν τεθεί πρώτα τα άλλα θέματα. Μας το είπε ο Νίμιτς, μας το είπε κι ο Ζάεφ ακόμη κι ο Ερντογάν ο οποίος τους λέει προχωρήστε.

Ενας λόγος που η ΕΕ θέλει να διευρυνθεί προς τα Δυτικά Βαλκάνια είναι για να ελεγχθεί η επιρροή της Ρωσίας και σε δεύτερο βαθμό της Τουρκίας και της Σαούδικής Αραβίας, η οποία αυξάνεται. Είναι ένας σωστός στρατηγικός στόχος. Βέβαια στόχος για ένταξη το 2025 δεν νοείται και, όπως είπε κι ο Γιούνκερ, πρέπει να ρυθμιστούν πρώτα οι διμερείς, συνοριακές ή άλλες διαφορές. Πρέπει να επιλυθούν όλες αυτές οι διαφορές για να προχωρήσουμε στα κοινωνικά και οικονομικά που είναι εξαιρετικά δύσκολα γιατί πρόκειται για χώρες με κατά κεφαλήν εισόδημα στο 1/3 του ευρωπαϊκού μέσου όρου, ενώ εμείς σήμερα, παρά τα 10 χρόνια πτώσης, είμαστε στα 2/3.

Αλλά για να επανέλθουμε στο θέμα του προϋπολογισμού, πώς θα κάνει η Ευρώπη την οικονομική και κοινωνική ενσωμάτωση των χωρών αυτών, όταν οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη και προσπαθούν να κάνουν έναν σφικτό προϋπολογισμό, ενώ παράλληλα αναλαμβάνουν και μεγαλύτερες υποχρεώσεις; Είναι οι μεγάλες αντιφάσεις που θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια.

Δεν χρειάζεται εθνική συναίνεση για την επίλυση ενός εθνικού θέματος;

Δεν υπάρχει εθνική συναίνεση, υπάρχει εθνική απόρριψη της θέσης της κυβέρνησης. Αυτό φάνηκε στα συλλαλητήρια και φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις, όπου γύρω στο 70% των ερωτώμενων παίρνουν μια πολύ αυστηρή θέση κατά της χρήσης του ονόματος Μακεδονία στη σύνθετη ονομασία, ενώ πέρυσι το αντίστοιχο ποσοστό ήταν γύρω στο 55%. Δηλαδή όσο η κυβέρνηση κάνει εκπτώσεις στη διαχείριση εθνικών θεμάτων τόσο η κοινή γνώμη αντιδρά ενστικτωδώς - γιατί δεν ξέρουν όλοι τι ακριβώς γίνεται, ποιο είναι το επίπεδο της διαπραγμάτευσης, δεν υπάρχει και σχετική ενημέρωση - και πάει σε πιο αυστηρές θέσεις…

…ίσως όμως και λιγότερο ρεαλιστικές…

Σωστό είναι αυτό, αλλά δεν μπορείς να κάνεις πολιτική σε εθνικά θέματα χωρίς να έχεις την έγκριση ή την ανοχή του ελληνικού λαού.

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νίνα Μελισόβα