Ο Οδυσσέας και η κρίση στην ευρωζώνη

Αναλυτικό άρθρο με τις απόψεις για την κρίση στην ευρωζώνη του επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου καθηγητή Κλέμενς Φουστ και του διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου στο Μίνστερ Γιοχάνες Μπέκερ φιλοξενεί στις οικονομικές της σελίδες η Süddeutsche Zeitung του Σαββάτου. Μια κρίση που επέστρεψε, αν και δεν είχε φύγει ποτέ.

Δεσμεύσεις και αυτοδέσμευση
Οι δύο επιστήμονες ανατρέχουν στα μέλη της ΕΕ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με πρώτη την Ελλάδα. «Η Ελλάδα επανήλθε στην ημερήσια διάταξη και μαζί της η ευρωκρίση. Υπάρχει δυσκολία στις διαπραγματεύσεις για το τρίτο πακέτο του Ιούλιου του 2015, γιατί η Αθήνα εφαρμόζει μη ικανοποιητικά τις δεσμεύσεις της. Επί πλέον, το ΔΝΤ απειλεί με έξοδο, γιατί το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, κάτι που υπό τη γερμανική οπτική γωνία θέτει όλο το πρόγραμμα σε αμφισβήτηση».

Οι δύο συγγραφείς κάνουν ένα γρήγορο πέρασμα και στα προβλήματα άλλων χωρών, όπως της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, αλλά κυρίως της Πορτογαλίας  Όμως οι χώρες που τους προκαλούν τις μεγαλύτερες ανησυχίες είναι δύο από τις τρεις μεγαλύτερες της ΕΕ, τη Γαλλία και την Ιταλία με το τεράστιο χρέος και τις κυβερνήσεις τους να μην είναι διατεθειμένες να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν. Εκτός αυτού, όπως επισημαίνουν, καταγράφεται όξυνση στον τόνο διαλόγου μεταξύ των κρατών-μελών. «Ο βορράς κατηγορεί τον νότο για κόπωση στις μεταρρυθμίσεις, ο νότος κατηγορεί τη Γερμανία για εμμονή στην μείωση των χρεών….οι χρηματαγορές γίνονται πιο νευρικές, γίνεται σαφές ότι η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί».

Και στο σημείο αυτό οι δύο επιστήμονες φέρνουν το παράδειγμα του Οδυσσέα, που για να αντισταθεί στο γοητευτικό τραγούδι των Σειρήνων, ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι για να μην παρασυρθεί. «Ο έλληνας μυθικός ήρωας ήταν σε θέση να εκχωρήσει την κυριαρχία και την ελευθερία να αποφασίζει, τουλάχιστον προσωρινά, αντίθετα οι χώρες της ευρωζώνες είναι ανίκανες να αυτοδεσμευτούν», σημειώνουν. «Δεν θέλουν να εκχωρήσουν αρμοδιότητες σε τόσο σημαντικούς τομείς, όπως ο δημοσιονομικός και οικονομικός, με το επιχείρημα ότι είναι  κυρίαρχες δημοκρατίες και αρκούνται μόνο σε υποσχέσεις και αυτοδεσμεύσεις ότι θα περιορίσουν τα χρέη, που όμως στη συνέχεια δεν κάνουν… η ανικανότητα  αυτοδέσμευσης είναι το κεντρικό πρόβλημα της ευρωζώνης» καταλήγουν.

Exit και ευρωκρίση
Αναλυτικό άρθρο για την κρίση του ευρώ με αφορμή το ενδεχόμενο ενός «κακού»  σεναρίου για την Γαλλία, την Ολλανδία ή την Ιταλία, διαβάζουμε και στο Spiegel, στο τεύχος του Σαββάτου. «Το φαινόμενο είναι παράδοξο», παρατηρεί ο αρθρογράφος. «Ενώ οικονομικά η ευρωζώνη εμφανίζεται τόσο σταθερή όσο ποτέ άλλος από το ξέσπασμα της κρίσης, το 2017 θα μπορούσε να γίνει η χρονιά διάλυσης της ευρωζώνης. Οι λόγοι αυτήν την φορά δεν είναι οικονομικοί, αλλά πολιτικοί». Στο άρθρο γίνεται περιγραφή τριών σεναρίων για το ευρώ, το Nexit, το Frexit και το Ilexit.

«Ενδεχόμενη έξοδος της Ολλανδίας από το ευρώ δεν θα προκαλούσε οικονομική κατάρρευση, τους κραδασμούς θα μπορούσαν να απορροφήσουν οι υπόλοιπες χώρες, αλλά θα ήταν μια λυπηρή εξέλιξη κυρίως για τη γερμανική κυβέρνηση» παρατηρεί ο γερμανός δημοσιογράφος περιγράφοντας όλα τα ενδεχόμενα κυρίως στον τομέα του εμπορίου, καθώς η Ολλανδία εξάγει περισσότερα προϊόντα  από όσα εισάγει. Διαφορετικές οι προοπτικές ενός Frexit.

«Μετά από τυχόν έξοδο της Γαλλίας δεν θα μπορούσε να επιζήσει το ευρώ. Θα ήταν ο θάνατος, ακόμη και οι χώρες της νότιας Ευρώπης θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα για να μην παρασυρθούν στη δίνη μιας υποτίμησης. Έξοδος της Ιταλίας φαίνεται ένα πιο πιθανό ενδεχόμενο. Βραχυπρόθεσμα θα ήταν καλύτερα για τους Ιταλούς…αλλά για τους επενδυτές η επιστροφή στη λίρα θα ήταν μια κρατική χρεοκοπία», επισημαίνεται στο άρθρο.

«Πιθανότητες για τα τρία exit; …. Η πολιτική κάστα στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο καλό είναι να προετοιμάζονται, διότι ένας απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία».

ΠΗΓΗ: DW