Η φορολογία ακίνητης ιδιοκτησίας θα πρέπει να είναι στοχευμένη και ανταποδοτική

Η φορολογία της ακίνητης ιδιοκτησία, όπως και άλλες φορολογίες, είναι γενικά επιβλαβής για την οικονομία και την κοινωνία καθώς επιβαρύνει την οικονομική δραστηριότητα και μειώνει τα διαθέσιμα εισοδήματα των νοικοκυριών.  Όταν μια  επιχείρηση πληρώνει περισσότερους φόρους, περιορίζεται η δυνατότητα της να παράγει και να επενδύει, και να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας. Επιπλέον, είναι άδικο για ένα νοικοκυριό ή μια επιχείρηση να φορολογείται κάθε χρόνο με φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας η οποία έχει αγοραστεί με χρήματα τα οποία έχουν ήδη φορολογηθεί ως εισόδημα.

Είναι βεβαίως δίκαιο μια περιουσία να πληρώνει για κάποιες υποδομές και υπηρεσίες που απολαμβάνει από την κυβέρνηση ή από τις τοπικές αρχές. Σε τέτοια περίπτωση, ο φόρος ιδιοκτησίας, πρέπει να αντικατοπτρίζει το κόστος των υποδομών και των υπηρεσιών που απολαμβάνει η εν λόγω περιουσία. Για να δουλέψει μια οικονομία χρειάζεται υποδομές και υπηρεσίες, οι οποίες χρηματοδοτούνται από φορολογίες, το κόστος όμως θα πρέπει να είναι λογικό , διότι οι υπερβολικές φορολογίες επιβαρύνουν την οικονομική δραστηριότητα και μειώνουν τις θέσεις εργασίας. Είναι για αυτό το λόγο που ένα κράτος θα πρέπει να λειτουργεί με όσο το δυνατό χαμηλότερο κόστος, για επιβαρύνει λιγότερο την κοινωνία και την οικονομία.

Στις πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και στην Αυστραλία, η φορολογία ακίνητης ιδιοκτησίας επιβάλλεται σε τοπικό επίπεδο στη βάση της αξίας της περιουσίας, και αν η αξία της περιουσίας αυξάνεται λόγω των υποδομών και υπηρεσιών που απολαμβάνει, τότε ο ιδιοκτήτης πληρώνει περισσότερα. Αν οι τοπικές αρχές κάνουν καλή διαχείριση των χρημάτων των φορολογούμενων, τότε οι αξίες των ακινήτων ενδέχεται να αυξηθούν και τα φορολογικά έσοδα θα αυξηθούν.

Οι τοπικές αρχές λοιπόν, έχουν κίνητρο να χτίζουν χρήσιμες υποδομές και να προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες στους πολίτες τους, γιατί έτσι αυξάνονται οι αξίες των περιουσιών και εισπράττουν περισσότερα χρήματα από το φόρο ιδιοκτησίας, χωρίς να αυξάνονται οι συντελεστές φορολογίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες για παράδειγμα, υπάρχουν περιοχές όπου οι τιμές των κατοικιών είναι ψηλότερες, επειδή υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση από νοικοκυριά που θέλουν να κατοικήσουν σε αυτές τις περιοχές, λόγω καλύτερων υποδομών και υπηρεσιών που προσφέρονται από τις τοπικές αρχές, όπως δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, πάρκα, ασφάλεια κλπ.

Ο φόρος ιδιοκτησίας λοιπόν είναι φόρος στοχευμένος και ανταποδοτικός, και ανάλογος με τις υπηρεσίες που απολαμβάνει η κάθε περιουσία. Παράλληλα, ο φόρος ιδιοκτησίας είναι ένα σημαντικό εργαλείο οικονομικής διαχείρισης για τις τοπικές αρχές και ταυτόχρονα ένα εργαλείο αξιολόγησης των τοπικών αρχόντων από τους πολίτες. Μια τοπική αρχή θα πρέπει να προσφέρει υποδομές και υπηρεσίες στους πολίτες με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. 

Σε σύγχρονες κοινωνίες, οι τοπικές αρχές λειτουργούν ως μικρές κυβερνήσεις, οι οποίες είναι αυτόνομες, τόσο διοικητικά όσο και οικονομικά. Οι τοπικές αρχές έχουν εξουσίες να επιβάλουν φόρους και να χρηματοδοτούν τις δραστηριότητες τους.  Οι πολίτες που πληρώνουν, αξιολογούν τους τοπικούς άρχοντες σε ότι αφορά την οικονομική διαχείριση που κάνουν, και να τους αλλάζουν όταν αυτοί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.  
Μάριος Μαυρίδης, οικονομολόγος, βουλευτής Κερύνειας, Δημοκρατικός Συναγερμός