Οι πλούσιοι και οι πεινασμένοι

Το να συγκρίνει κανείς τον ρυθμό μεταβολής της αξίας των περιουσιακών στοιχείων του 0,1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη με το ποσοστό μείωσης της πείνας είναι μία πραγματική πρόκληση, καθώς δίνει ως ένα βαθμό το μέτρο της ανισότητας.

Την ίδια στιγμή που η αξία της περιουσίας του 0,1% των πιο πλουσίων στον κόσμο αυξάνεται σε επίπεδα ρεκόρ, ο αριθμός των ανθρώπων που πεινούν μειώθηκε από το 1990 μέχρι το 2015 μόλις κατά 210 εκατομμύρια, δηλαδή λιγότερο από 1.000.000 τον χρόνο.

Στην πραγματικότητα όμως οι αριθμοί αυτοί δεν αποδίδουν τον πραγματικό άνοιγμα της «ψαλίδας» μεταξύ του απόλυτου πλούτου και της απόλυτης φτώχειας. Αυτό ισχύει διότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μετρήσεις οι οποίες έχουν τεράστια περιθώρια λάθους.

Έτσι, για την φτώχεια έχει καθοριστεί ως σημείο αναφοράς εισόδημα 1,25 δολαρίο την ημέρα -αναπροσαρμόστηκε πρόσφατα σε 1,75 δολάριο- ενώ αναφορικά με τον πλούτο δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές, αλλά κάποιες ανεπίσημες εκτιμήσεις στατιστικολόγων.

Σύμφωνα με την αναφορά για την Κατάσταση της Παγκόσμιας Επισιτιστικής Ανασφάλειας του 2015, το έντυπο των Ηνωμένων Εθνών που παρακολουθεί την παγκόσμια πείνα, υπάρχουν περίπου 795 εκατομμύρια πεινασμένοι άνθρωποι στον κόσμο. Στις αναπτυσσόμενες χώρες ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που πεινούν έχει μειωθεί μόνο λίγο, από 990 σε 780 εκατομμύρια στα χρόνια που πέρασαν από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

Το πιο θλιβερό είναι ότι τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ανθρώπων που πεινούν στην υποσαχάρια Αφρική αυξάνεται κατά περίπου 3 εκατομμύρια ετησίως, αθροιστικά αυξημένος από σχεδόν 175 εκατομμύρια το 1990 σε 220 εκατομμύρια σήμερα.

Σε ποιες περιοχές είναι πιο ανεξέλεγκτη η πείνα; Σε χώρες που εμπλέκονται σε πολεμικές συγκρούσεις, όπου η πρόοδος είναι εγγενώς αργή. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι μικροκαλλιεργητές δεν επενδύουν στην γη τους, οι αγορές είναι κατακερματισμένες, οι τιμές είναι ασταθείς, ενώ είναι περιορισμένη η πρόσβαση σε κρίσιμα μέσα παραγωγής.

Σε άλλες περιπτώσεις, η σύγκρουση έρχεται ως συνέπεια της πείνας. Απελπισμένοι άνθρωποι μετακινούνται σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η κλιματική αλλαγή, η ξηρασία ή η αποδόμηση του περιβάλλοντος τους εμποδίζει να θρέψουν τις οικογένειές τους. Από εκείνους που παραμένουν στις θέσεις τους, τα γυναικοκρατούμενα νοικοκυριά τείνουν να υποκύπτουν περισσότερο στην πείνα. Πρόκειται για μια από τις πολλές ευάλωτες ομάδες που υποφέρουν περισσότερο όταν οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν.

Αν πρόκειται ο κόσμος να δώσει ένα τέλος στην πείνα μέχρι το 2030, θα χρειαστεί η πρόοδος να είναι πολύ, πολύ ταχύτερη. Κατά τα επόμενα 15 χρόνια, είναι απαραίτητο ο ρυθμός μείωσης να ανέλθει στα 55 εκατομμύρια ετησίως. Στην Αφρική, αυτό θα σημαίνει εξάλειψη της πείνας για τον ίδιο αριθμό ανθρώπων σε 15 χρόνια, όπως έγινε στην Ασία τα τελευταία 25 χρόνια.

ΠΗΓΗ: euro2day.gr