Όταν η κυβέρνηση δεν πείθει
12:06 - 11 Απριλίου 2016
Μπορεί η κυβέρνηση Αναστασιάδη ορθώς να πιστώνεται για τη σταθερή πορεία της χώρας εντός Μνημονίου, για όσα έγιναν και κυρίως για την πάντα αναγκαία ηρεμία που επέφερε στον τόπο, ωστόσο είναι πολλά αυτά που υποσχέθηκε και δεν έγιναν και ακόμη περισσότερα αυτά που απαιτούνται μέχρι η Κύπρος να μπει εντός τροχιάς βιώσιμης, σταθερής και μακράς περιόδου ανάπτυξης.
Πάντως, η κυβέρνηση έπεισε μέσω της δέσμευσής της έναντι των δανειστών ότι θα τηρήσει όσα προνοούνταν στο Μνημόνιο, το οποίο σε σχέση με τα δημοσιονομικά εφάρμοσε, και μάλιστα με επιτυχία. Πάγωσε τις θέσεις στο Δημόσιο, περιόρισε τους μισθούς και τα ωφελήματα και αύξησε φορολογίες σε πολλά επίπεδα, καταφέρνοντας έτσι να τιθασεύσει τις επί χρόνια μεγάλες δαπάνες για την κρατική μηχανή. Παρόλα αυτά, το Δημόσιο παραμένει μεγάλο, ανελαστικό, χαμηλής παραγωγικότητας και χωρίς μηχανισμούς αξιολόγησης ατόμων ή τμημάτων.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε και για μεταρρύθμιση του Δημοσίου, πλάνο για το οποίο τρία χρόνια μετά γίνονται τα πρώτα βήματα! Εξάλλου, δεσμεύτηκε και για ένα διευρυμένο πλάνο ιδιωτικοποιήσεων, προκειμένου να καταστήσει την κυπριακή οικονομία πιο ανταγωνιστική, να περιορίσει τον ρόλο του κράτους στις επιχειρήσεις, να ανοίξει νέες θέσεις εργασίας, να προσελκύσει στην Κύπρο ξένα κεφάλαια και βεβαίως να αποδείξει ότι αποτελεί αξιόπιστο εταίρο. Η ΑΗΚ έμεινε εκτός πλάνου, για τη Cyta νομοσχέδια πάνε κι έρχονται, ενώ ακόμη και για μικρότερα projects, όπως το Λαχείο, το ΧΑΚ ή φιλέτα κρατικής γης, επίσης καταγράφεται αποτυχία, αναβλητικότητα ή και απολύτως καμία κίνηση προς αποκρατικοποίηση.
Προφανώς η κυβέρνηση έχει μεγάλο δρόμο να διανύσει μέχρι να πετύχει την πολλάκις εξαγγελθείσα επανεκκίνηση της οικονομίας, η οποία δεν στηρίζεται σε συγκυριακές καταστάσεις, αλλά σε τομές και κυβερνητικές πολιτικές πραγματικής μεταρρύθμισης, προσέλκυσης ξένων επενδύσεων αλλά και εκσυγχρονισμού διαδικασιών και ανανέωσης της ευρύτερης κουλτούρας έναντι της οικονομίας.