Χωρίς ταυτότητα οι κυπριακές συντεχνίες

Έχοντας διανύσει ενάμιση σχεδόν αιώνα από τις εμβληματικές διαδηλώσεις και διεκδικήσεις των εργατών στο Σικάγο, το συνδικαλιστικό κίνημα έχει προσφέρει τα μέγιστα στον εργαζόμενο του 21ου αιώνα. Έχει αφήσει ως παρακαταθήκη το οκτάωρο, τις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, την ετήσια άδεια, τα ωφελήματα, το δικαίωμα λόγου σε σχέση με την παραγωγικότητα, την απόδοση μιας εταιρείας, τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Και όπου όλα αυτά δεν ισχύουν η ιστορία τους αποτελεί φάρο διεκδίκησης και νέων αγώνων.

Κατά τον 20ό αιώνα έχουν τεθεί ισχυρά θεμέλια για όλες τις διεκδικήσεις των ηρωικών εργατών στο Σικάγο, δίνοντας στους εργαζόμενους δυτικών οικονομιών πολλά, τα οποία πλέον θεωρούνται αυτονόητα και δεδομένα.

Όπως σε κάθε μάχη και κυρίως σε κάθε πόλεμο επιβάλλεται να οριοθετείται το πλάνο και το πεδίο δράσης και κυρίως να είναι ξεκάθαρος ο στόχος ή ο τελικός προορισμός. Σε συνάρτηση όλων των προαναφερθέντων, οι κυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις μοιάζουν να έχουν χάσει την ταυτότητά τους, να μην έχουν ξεκάθαρο προσανατολισμό και χρησιμοποιώντας λανθασμένα όπλα πολεμούν για τις όποιες διεκδικήσεις τους, δίκαιες και μη.

Με ξεπερασμένο περιεχόμενο και ύφος ρητορικής, καμπόσα πανό, τα πλείστα εκ των οποίων τυπωμένα σε τυπογραφεία (!), φωνάζοντας συνθήματα, αδυνατώντας παράλληλα να εκφράσουν ξεκάθαρα και κυρίως νηφάλια τα αιτήματά τους έχουν καταλήξει να άγονται και να φέρονται από τον κάθε λογής πολιτικάντη, ο οποίος – όλως τυχαίως - τους έχει θυμηθεί τώρα. Μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές, κατά τις τελευταίες ημέρες του προγράμματος στήριξης της Κύπρου και εν μέσω διαδικασιών για προσέλκυση ξένων επενδυτών.

Δυστυχώς, οι συντεχνίες στην Κύπρο στις περισσότερες αντιδράσεις τους απογοητεύουν. Απογοητεύουν με αυτά που διεκδικούν, απογοητεύουν με το περιεχόμενο ή καλύτερα με τον άνευ περιεχομένου λόγο τους, απογοητεύουν με την κουλτούρα κακού δημοσίου υπαλλήλου που προάγουν, απογοητεύουν που σκέφτονται πρώτα και κύρια το δικό τους συμφέρον και όχι του τόπου ευρύτερα.

 

Δειτε Επισης

Άρθρο του CEO της Eurobank Φωκίωνα Καραβία: Ινδία, ένας στρατηγικός εταίρος για την Ελλάδα και την Κύπρο
Πώς η αδράνεια (inertia) προστατεύει το ηλεκτρικό σύστημα
Η αναθεώρηση των δημόσιων συμβάσεων: Επιτακτική ανάγκη για τον κατασκευαστικό κλάδο και την οικονομία
Η δασμολογική απειλή του Τράμπ: Ο χάλυβας, ο προστατευτισμός και ο βαθύτερος παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος
Αγροφωτοβολταϊκά: Η απάντηση των γεωργών στην ξηρασία και την ενεργειακή κρίση
Επιστημονική εκπροσώπηση στο Δ.Σ. του ΟΑΥ: Προϋπόθεση για μία σύγχρονη και τεκμηριωμένη πολιτική υγείας
Το λογισμικό που «κάθεται» και γιατί η επένδυσή σας δεν αποδίδει
Προστατεύοντας το εθνικό μας προϊόν με διαφάνεια και υπευθυνότητα
Τεχνικό χρέος (Tech debt) στην εποχή του ψηφιακού μετασχηματισμού: Διαχείριση και πρόληψη οι σύμμαχοι της μετάβασης
Οι προοπτικές της αγοράς ακινήτων της Λευκωσίας το 2025